Op een taartje van de week zal je nog even moeten wachten, maar Prize Dink Camp verblijdt zijn fans graag met een nieuwe videoclip voor city:, een speelse song die gentrificatie aankaart.
Prijs. Dink. Kamp. Met die drie woorden ervaren heel wat lezers ongetwijfeld flashbacks naar Jonas Geirnaert die met een grijze trui en een sjofel baardje het personage Marcel belichaamt. In die gedaante stelde hij in het cultprogramma Willy’s en Marjetten elke zondagavond een prijsvraag, waarmee er een taartje van de week te winnen viel. De drie leden van Prize Dink Camp moesten meteen aan die legendarische fragmenten denken toen ze hun band oprichtten. ‘Op onze eerste show hebben we zelfs de intro van Willy’s en Marjetten gecoverd, maar dat hebben we zodanig hard verpest dat we dat nooit herhaald hebben,’ herinnert drummer Zeno Van Moerkerke zich.
Uiteraard is de bandnaam vooral een ludieke knipoog, waarmee de muzikanten willen aangeven dat ze zichzelf niet te serieus neem. Toch zit er net iets meer achter. ‘Willy’s en Marjetten is heel generatiegebonden,’ legt synthspeler Lander De Visscher uit. ‘Dat programma was één najaar op tv, maar ik en mijn vrienden koesteren daar warme herinnering aan. Volgens mij zijn de gasten van Neveneffecten ook voor veel van onze leeftijdsgenoten echte jeugdhelden.’
Van millennialcore naar crèmecore
Die nostalgie van een generatie past bij de muziek van Prize Dink Camp, die de bandleden ‘millennialcore’ doopten. ‘Qua teksten schrijft Folkert (de zanger en gitarist van Prize Dink Camp) veel over thema’s die onze generatie bezighouden, van onzekerheid en imposter syndrome tot verdachte stadsplanning. Daarnaast zijn we begonnen als band met veel invloeden uit ska, een genre dat toch al 25 jaar niet meer cool is,’ lacht Van Moerkerke.
Eind deze maand brengt Prize Dink Camp een debuutalbum uit. Opvallend genoeg heet die plaat niet Millennialcore Deluxe, maar Crèmecore Deluxe. ‘We hebben gemerkt dat we in onze vriendengroep vooral heel lieve mensen aantrekken, en dat zelf ook proberen te zijn. Crèmekes van gasten, zoals ze zeggen. Daar hadden we een nummer over geschreven, en na wat verder te denken hebben we beslist om heel ons album aan hen op te dragen.’
Van broeierig naar kitscherig
Vandaag verschijnt de videoclip voor city:, het openingsnummer van Crèmecore Deluxe. ‘Daarmee willen we de verwachtingen van ons publiek een beetje omdraaien,’ vertelt Van Moerkerke. ‘De nummers op onze twee ep’s is heel in your face, terwijl city: net erg traag en broeierig begint. Het is ook het eerste nummer waarin Folkert zijn basstem bovenhaalt, want we hebben gehoord dat post-punk nu in is. (lacht) Dat hebben we toch zo’n minuut kunnen volhouden, voordat het nummer weer losgaat.’
Diezelfde ommekeer zit ook in de videoclip. Aanvankelijk heeft het qua sfeer nog iets grimmigs, om je vervolgens te overweldigen met kitscherige lettertypes en duffe kleuren. Eerst had De Visscher, die de clip monteerde, ambitieuzere plannen. ‘Alleen was ons sowieso al onbestaande budget volledig opgebruikt aan onze vorige videoclip. Daarnaast had ik al een camera geleend van een bevriende fotograaf, om achteraf te ontdekken dat mijn computer die beelden helemaal niet kon renderen. Onlangs heb ik een betere computer gekocht en beslist om toch iets te proberen met de gemaakte testbeelden. Dit is het resultaat, iets minder megalomaan dan gepland. (lacht)’
Van coole buurt naar suffe wijk
De titel van city: wordt geschreven en met kleine letters. Voor inwoners van Gent doet die typografie meteen een belletje rinkelen. Van Moerkerke bevestigt: ‘Het nummer gaat over stadsplanning, en de absurditeiten die daarmee gepaard gaan. Gent heeft bijvoorbeeld groots uitgepakt met hun nieuwe logo: de naam van de stad in kleine letters, met daarachter een dubbele punt. Op die momenten wil je toch een vlieg op de muur zijn tijdens de vele vergaderingen die daaraan vooraf gaan. Van zulke dingen word ik niet per se boos, maar het heeft iets hilarisch.’
Toch zijn er ook diepgaandere kritieken op stadsplanning te horen bij de band. De Visscher denkt meteen aan Lokeren, de stad waar hij oorspronkelijk vandaan komt. ‘Op een bepaald moment hebben ze de markt volledig vernieuwd: alleen maar beton. Dan denk je toch: “komaan gasten, waar zijn jullie mee bezig?” Soms frustreert het me wanneer er beslist wordt om opnieuw een parking te zetten, of een wijk vol zielloze huizen waar mensen kunnen slapen, zonder dat er verder iets te beleven valt.’
Ook thuisstad Gent blijft niet gespaard van kritiek. ‘Vooral de cultuursector moet het vooral van tijdelijke plaatsen hebben. Uiteraard geeft de naam al weg dat die plaatsen tijdelijk zijn, maar vaak blijven ze net lang genoeg bestaan om dat even te vergeten. In Gent heb je bijvoorbeeld Bar Bricolage en de bijhorende feestzaal Chinastraat, fantastische plaatsen waar we van zijn beginnen houden. Als je dan hoort dat die alsnog moeten sluiten zodat er woonblokken kunnen komen, doet dat pijn. Vooral omdat het vaak voelt alsof kunstenaars en culturele projecten de plaatsen in minder aantrekkelijke wijken een beetje warm moeten houden. Vanaf dat zulke dingen aanslaan, willen mensen daar wonen omdat ze horen dat het een leuke buurt is. Alleen moeten de leuke dingen wijken voor woonblokken, en de kunstenaars weer de dupe zijn. Kunnen we geen duurzame plekken te creëren waar al die verschillende kwaliteiten meteen in geïntegreerd worden?’
Van toevallige datum naar taartje van de week
De videoclip voor city: verschijnt op Valentijnsdag. Een bewuste keuze? ‘Eigenlijk niet, maar we doen graag alsof we zulke dingen altijd op voorhand gepland hebben,’ lacht Van Moerkerke. ‘Onze releaseshow in het Gentse café Trefpunt gaat bijvoorbeeld door op 14 maart. Iemand wees ons erop dat wiskundigen die dag vieren als pi-dag. Als je dat in het Engels uitspreekt, pie-day, kunnen we tijdens dat optreden een taartje van de week uitdelen en iedereen wijsmaken dat we dat altijd zo bedacht hebben.’
Op dat taartje moet je nog een maand wachten, maar de nieuwe video van Prize Dink Camp is hieronder al te bekijken:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier