In première: Noonzy lacht later wel eens om zijn zorgen in videoclip voor ‘idk’

In de videoclip van zijn doorbraaknummertje idk toont singer-songwriter Noonzy dat je hart willen luchten niet enkel onder kommer en kwel moet gebeuren. Zo kan je ook gewoon 1-2-3-piano spelen.

Of het nu is door zijn charmante persoonlijkheid, of het herhaaldelijk aankloppen bij De Nieuwe Lichting (vier keer, om precies te zijn), Noonzy zit in de lift. Hoewel hij de muziekwedstrijd van Studio Brussel misschien niet gewonnen heeft, brak de Antwerpenaar toch wat potten en is een opwaartse trend ontegensprekelijk. Driemaal (plus één) was dus scheepsrecht voor de singer-songwriter Arnaud Stockbroekx. En dat bewijst hij met de videoclip voor zijn doorbraaknummertje idk.

Er is koffie

En die clip is meer dan charmant te noemen. Onder druk van regisseurs Arno Weijdema en Emiel Van Wouwe wordt Noonzy een praatgroep ingewerkt. ‘idk gaat dan ook over wanneer je het allemaal even niet ziet zitten.’, vertelt Stockbroekx. In een beige, identiteitsloze vergaderruimte en wat klapstoelen praat onze protagonist de zorgen van zich af in een diverse, schijnbaar hechte groep. ‘Zware dingen, maar ook alledaagse dingen’. Je hart willen luchten hoeft niet altijd onder donderwolken te gebeuren, toont idk wijselijk. Want er is koffie, en de sinaasappels zien er vers uit.

Na de koffiepauze volgt een 1-2-3-pianospel. Samen de betrekkelijkheid inzien is een van de sleutels tot een lichter bestaan, pleit het nummer zo. ‘Ons over alles tegelijkertijd zorgen maken, dat is een topsport geworden onder de mensen. Je moet eens kunnen zeggen: “geen idee”. Waar zie ik mezelf binnen vijf jaar? Ik weet het niet. Wat eten we vanavond? Ik weet het niet. Als de tijd daar is, zie ik wel. Dat klinkt misschien apathisch of gevoelloos, maar het gaat om relativeren’, benadrukt Noonzy. Mét een hoopvolle ondertoon. ‘Je hoeft niet alles meteen te weten, anders verlies je jezelf helemaal in zorgen en stapelt het alleen maar op, zonder uitvlucht.’ 

Jezelf permitteren

Tijd heelt alle wonden, maar laat zijn gewicht ook wel voelen, weet Noonzy. ‘Het nummer stamt uit het overweldigende idee van de toekomst. Elk jaar word je een beetje ouder, en iedereen heeft wel het idee ‘waar gaat het allemaal naartoe? En waar wil ik dat het naartoe gaat? Sommige mensen hebben daar een heel duidelijk idee van, anderen dan weer niet. Of je hebt er die constant tussen de twee springen. En daarop is “I don’t know” misschien een ordinaire respons, maar wel eentje die kan tellen om alles terug op een rijtje te kunnen krijgen.’

Dat abstracte, onbenoembare ‘later’ weerhoudt Noonzy er niet van om met opgeheven hoofd verder te gaan. ‘Zonder onwetend te zijn maak ik mijn geluk net graag in even afstand kunnen nemen van alles. De hoopvolle kant van het nummer is net dat dat me niet hopeloos maakt. Dat ik niet bij de pakken blijf zitten, of toch niet voor te lang. En dat is het verschil. Je mag het jezelf gewoon permitteren om even het bos door de bomen niet meer te kunnen zien. Dan ben je soms een jaar verder, of zelfs een week, en dan merk je dat je totaal niet meer bezig bent met dingen waar je eerst zwaar aan tilde.’

Inktvlek

Onder een dromerig, luchtig refrein zingt Noonzy dan ook simpel maar veelzeggend ‘Oh well / I’ll laugh about it later’’. Het maakt van het nummer een beetje een Rorschach-test, een gevoelsmatige inktvlek waar je eigen bui op geprojecteerd wordt. idk mag dan wel zorgeloos tokkelend klinken, en Noonzy en figuranten kunnen dan wel begeesterd en onbesuisd dansen in de video, ergens vindt het nummer wel een gelaagdheid die ook benoemd mag worden.

Zowel de hoopvolle als de ontdane mens kan bij Noonzy terecht, bewijst idk. De ene vindt in zijn schijnbare nonchalance een aanmoediging, de ander in zijn kortstondige onverschilligheid een beetje moed. Morgen is er uiteindelijk een nieuwe dag.