In première: een optimistische house-fietstocht door Luik met ‘Hi jazz travel’ van Larson

Met de video voor Hi jazz travel wil de Luikse producer Larson zijn onvoorwaardelijke liefde voor housemuziek en zijn iets ingewikkeldere relatie met zijn thuisstad in de bloemetjes zetten.

Luik heeft meer te bieden dan enkel wafels. Een bruisend nachtleven, bijvoorbeeld. Nick Moinet, in het wereldje bekend als Larson, kan u er alles over vertellen. Als dj en promotor maakt hij al een goeie vijftien jaar deel uit van de lokale scene. Samen met dj Karla Böhm organiseert hij bijvoorbeeld de Excursion-feestjes, waar de nadruk op minimal en ambient ligt. Wanneer het harder mag, zet hij ook zijn schouders onder Unrhythmic, een project dat tijdens de pandemie opgericht werd. ‘Dat was een beetje grappig. Ons eerste feestje vond plaats terwijl het incident rond La Boum ook gebeurde, waar de politie de jongeren met paarden uiteen moest drijven. Bij ons kwam de politie tegelijkertijd gewoon eens kijken, en omdat ze zagen dat we alle maatregelen nakwamen, lieten ze ons gewoon verder doen,’ lacht Moinet. Verder is hij ook curator van La Nature, een festival op een skipiste in de Ardennen.

Net als iedereen zag ook Larson zijn agenda in het begin van de pandemie plots volledig leeglopen. Het gaf hem ruimte om een nieuwe stap te zetten in zijn carrière: zelf muziek produceren. Zijn debuutplaat Interlace joy motions is ondertussen verschenen, en het klinkt verrassend optimistisch voor een album dat in zo’n donkere periode ontstond. ‘Het is raar om te zeggen, maar voor mij was dat eigenlijk een heel vredige tijd. Oké, de berichten in de media waren stresserend, maar daar had ik geen last van omdat ik gewoon stopte met ze te lezen. (lacht) Omdat er tijdens covid geen feestjes of afterworks waren, had ik net veel meer energie. Ik stond op om zes uur, ging sporten, nam een ontbijtje, en kon daarna heel de dag aan muziek werken. Laten we zeggen dat mijn dagen er doorgaans anders uitzien.’

Liefdesbrief aan house

Larson omschrijft het resultaat als ‘een liefdesbrief aan housemuziek’. In de hedendaagse clubs lijkt muziek steeds harder en duisterder te worden, waardoor de opbeurende beats van Larson enigszins alternatief klinken. ‘Niet dat ik me wil verzetten tegen wat er momenteel in dance gebeurt. Tijdens mijn dj-sets speel ik veel techno en acid, en in de toekomst wil ik misschien zelf ook wel zulke nummers maken. Maar als eerste release wilde ik graag een ode brengen aan Chicago house, een van mijn eerste liefdes. Muzikanten als Kerri Chandler en Boo Williams vormden mijn inspiratie, waarna ik er een eigen draai aan probeerde te geven.’

De Luikse producer vond alvast een prominente fan in Kong, een Brusselse dj die ook bekend staat als oprichter van het Ensemble-label, samen met mede-dj Gratts. Kong richtte onlangs een nieuw label op, Hi Scores, waarop het debuut van Larson de allereerste release is. ‘Ik vind het geweldig. Kong was een van de mensen die mijn liefde voor house aanwakkerden. Ik heb zelfs T-shirts van Ensemble in mijn kast liggen. Eerst kon ik niet geloven dat Kong interesse had in mijn muziek, laat staan dat we vrienden zouden worden.’

 Haat-liefderelatie met Luik

Larsons liefde voor house en zijn liefde voor Luik worden gecombineerd in de videoclip voor Hi jazz travel. Al blijkt zijn passie voor zijn thuisstad wat complexer te zijn dan die voor muziek. ‘Mensen die niet in Luik wonen, zeggen dat de energie in onze scene bijna grenzeloos is en dat het een geweldige plek is om te feesten. Als insider merk ik echter dat het steeds moeilijker wordt om hier feestjes te organiseren. Het stadsbestuur laat steeds minder geld naar het nachtleven stromen, en de jeugd geeft liever geld uit aan drank dan aan inkom voor een club. Vroeger hadden we heel veel nachtclubs, zoals l’Escalier en La Chapelle. Tegenwoordig lijkt enkel Kultura nog te bestaan. Ik hou van Luik, maar het is een haat-liefdeverhouding.’

Van die haat valt in de videoclip echter weinig te merken. Op de tonen van zijn optimistische house – naar eigen zeggen geïnspireerd door Ghetto van Kingping House en Hi tech jazz van Underground Resistance – fietst Larson door luik en laat hij de stad van haar dromerigste kant zien. ‘Ondanks de frustraties die ik net uitte, ben ik er wel zeker van dat je je gaat amuseren als je naar Luik komt. Er hangt nog steeds een goeie energie in de stad, daar komt het optimisme in de clip vandaan.’

Hoewel de video iets zorgeloos uitstraalt, is er best veel werk in gekropen. Over een periode van drie of vier weken fieste Larson regelmatig door de stad. Daarbij wilde hij de stad van een andere kant laten zien. ‘Wie hier woont, zal heel wat plekjes herkennen. Andere mensen helemaal niets. Ik wilde vooral de leuke details van de stad tonen, de minder voor de hand liggende plaatsen. Omdat ik het er ook allemaal zo goed mogelijk uit wou laten zien, kon ik maar een uurtje per dag filmen om het best mogelijke licht te hebben. En dan moest ik nog wachten tot oktober om de video af te werken, want ik wou nog een paar shots van de kermis hebben. Daar heb ik nog twintig minuutjes gefilmd en daarna ben ik weer snel weggegaan, want de kermis is niets voor mij. (lacht) Maar het was een leuke momentopname van het stadsleven, net als de rest van de video.’