In première: Dez Mona blikt terug op de bezwerende liefde van het broeierige nachtleven

Wicked is de eerste single van Dez Mona’s nieuwe plaat Loose Ends, waarop alle facetten van de liefde verklankt worden in uptempo nummers. Zonder basgitaren of gegenderde voornaamwoorden, mét minimalistische danspasjes en uitbundige performances aan de lichtknoppen.

‘Mocht ik een boek over mijn nachtleven van vroeger uitbrengen, dan zou daar iets heel broeierigs en duister in zitten.’ Aan het woord is Gregory Frateur, frontman van Dez Mona, over nieuwe single Wicked. Met teksten als ‘Your wicked voodoo charms getting under my skin’ is het meteen duidelijk waar de song over gaat: de bezwering van de liefde. ‘Ondertussen ben ik 42 en heb ik twee kinderen, maar er was wel een periode toen ik vooral in de nacht leefde. Voor mij is het nummer ook een soort terugblik op die periode, toen ik vooral bezig was met verleiden. Dat prille, dat pure, die roes van onbekenden te leren kennen,… Gek genoeg had ik daar nog nooit eerder over geschreven.’

Seks en bezwering

Dez Mona’s nieuwe album Loose Ends, dat later dit jaar verschijnt, bleek de ideale gelegenheid om die nachtelijke herinneringen alsnog op te halen. ‘Ons vorige album Lucy, een samenwerking met B.O.X., was heel gefocust op verhalen vertellen via ballads. Toen we over een nieuwe plaat begonnen te denken, besefte we dat we het daar wat mee hadden gehad. Dit keer wilden we dansbare muziek schrijven, minder melancholisch, en meer bezwering en seks in de verf zetten. Lucy was een vervolg op Sága, wat ook een zware, conceptuele plaat was. Voor Sága hadden we Book of Many uitgebracht, wat dan weer volledige aan de Eerste Wereldoorlog was gelinkt. Dit keer mocht het lichter, al blijft het qua thematiek wel afgebakend: de teksten gaan uitsluitend over de liefde in al haar facetten. Ik blijf het fijn vinden om mezelf zulke beperkingen op te leggen.’

Frateur benadrukt dat alle teksten op de plaat genderneutraal zijn. Geen verwijzingen naar ‘he’ of ‘she’, elk nummer kan over iedereen gaan. ‘In principe zijn de teksten autobiografisch, maar ik wil dat de luisteraar de vrijheid heeft om zichzelf erin te vinden. Uiteindelijk is liefde een universeel gegeven, iedereen moet zich erin kunnen herkennen.’

Opzwepend zonder basgitaar

Bij die thematiek komt dus meer uptempo muziek. Om dat opzwependere geluid te bereiken, werden er enkele aanpassingen in het proces van Dez Mona doorgevoerd. Eerst en vooral focust Frateur zich dit keer bijna uitsluitend op de teksten, terwijl hij het componeren overlaat aan gitarist Sjoerd Bruil en accordeonist Roel Van Camp. Daarnaast is het hele album live opgenomen, samen met nieuwkomer en drummer Karel De Backer, om een organisch geluid te verkrijgen, zonder knip-en-plakwerk in de studio. De meest opvallende ingreep is echter het ontbreken van een bassist op de plaat, terwijl Wicked wel rond een aanstekelijke baslijn is opgebouwd.

‘In popmuziek heb je baselementen nodig om opzwepende nummers te schrijven. Daarom vonden we het interessant om net géén basgitaar of contrabas te gebruiken. Dat hebben we opgevangen door bijvoorbeeld de gitaar naar beneden te octaveren, of drumtriggers te gebruiken die het basgevoel simuleren. We hebben zelfs via synthgeluiden van de elektrische accordeon die leegte opgevuld. Ook live heeft dat gevolgen, want ik ga voor het eerst ook synth spelen. Het is buiten mijn comfort zone, maar ik heb nog een hele zomer om te studeren.’ (lacht)

Performance op de lichtknoppen

Ook de videoclip straalt de broeierigheid van de liefde uit in z’n eenvoud. Tegen een achtergrond van steeds verspringende kleuren zien we Frateur met twee andere dansers bewegen op Wicked. ‘Mijn vriend Guido Verelst, die tevens de regisseur van de video is, en ik vroegen ons af: hoe vertalen we de dynamiek van het nummer, zonder budget? (lacht) Die video is ook heel spontaan opgenomen. Op voorhand hebben we lang over het concept gedacht, terwijl de eigenlijke opnames op een paar uur ingeblikt waren. Het rechttoe-rechtane was heel belangrijk. Ook dat moment waarop ik de camera afneem van de direct of photography past daarin. Het was een momentopname en alles moest zo vrij mogelijk zijn.’

Frateur kon tijdens de opnames wel rekenen op choreografe Ann Van den Broek. ‘zelf ben ik ook actief in de Hedendaagse danswereld, waar ik Ann heb leren kennen. Samen hebben we oude concertvideo’s van Dez Mona bestudeerd om zo mijn natuurlijke bewegingstaal te analyseren. Net als de video is ook mijn dansstijl heel minimalistisch. Enfin, dat is misschien niet het juiste woord, want dan zou ik enkel met mijn vinger bewegen. (lacht) Verder was Ann ook verantwoordelijk voor de belichting tijdens de opnames. Eigenlijk is het jammer dat je dat niet in de video kan zien, want het was fantastisch om haar aan die lichttafel bezig te zien. Dat was bijna een performance op zich.’