In première: de nerveuze ritmes en overweldigende beeldenstroom van NAH

Ken je dat gevoel wanneer je dag rustig begint, maar gaandeweg steeds enerverender wordt? Drummer en producer NAH verklankt dat gevoel op zijn nieuwe single I Don’t Think This Will Ever Be Over.

Wie NAH al eens live aan het werk heeft gezien, weet dat de man een flink potje kan drummen. Als een bezetene gaat hij tekeer achter de vellen, waarbij hij regelmatig meerdere drumstokken aan gort slaat. Zo voorziet hij zijn eigen elektronische producties van een extra laag manische energie. ‘In het dagelijkse leven ben ik nochtans een heel rustig persoon. Ik weet niet waar die energie vandaan komt,’ lacht Michael Kuun, de Amerikaan achter NAH die ondertussen in ons land verblijft. ‘Drummen is zowat de enige beweging die ik krijg. Verder ben ik nooit op zoek naar een fysieke uitlaatklap. Zo is het al 25 jaar lang, dus ik denk dat ik gewoon mijn ding heb gevonden om mezelf te uiten.’

Dat hij diezelfde energie ook op plaat kan capteren, mag hij later dit jaar andermaal bewijzen op Totally Recalled, zijn nieuwe album dat op 15 maart verschijnt via Viernulvier Records. De titel doet meteen denken aan Total Recall, Paul Verhoevens science-fictionfilm met Arnold Schwarzenegger in de hoofdrol. ‘Uiteraard is het daar een knipoog naar. Ik hou van Verhoevenfilms, ik hou van science-fiction, en ik hou van belachelijke dingen,’ beaamt Kuun. ‘Maar uiteindelijk gaat de betekenis van het album dieper dan dat. Het gaat over dingen waaraan je wil ontsnappen en waarvan je dacht dat je ze vergeten was, maar die op een bepaald moment toch weer terug opgeroepen voor je brein. Daarnaast gaat het ook over het recreëren van nostalgische ideeën. Voor dit album heb ik teruggegrepen naar een hoop technieken die ik het afgelopen decennium gebruikt heb. Daarnaast lijkt mijn muziek op veel mensen ook een soort nostalgisch effect te hebben, want ze vergelijken het altijd met dingen waar ik zelf nog nooit van gehoord heb. (lacht)’

Negatieve energie

Wanneer Kuun vertelt waarover Totally Recalled over gaat, lijkt de titel van de eerste single I Don’t Think This Will Ever Be Over wel erg fatalistisch. Of Kuun zelf worstelt met vervelende gedachtes die nooit echt helemaal verdrongen lijken te worden? ‘Niet dat ik van bepaalde zware zaken echt aan het wegrennen ben, maar ik denk dat iedereen in bepaalde mate dat gevoel wel herkent. Soms word je gewoon eens herinnerd aan iets doms dat je gezegd hebt, of aan iemand die je verkeerd behandeld heeft.’

Zowel het nummer als de videoclip worden gaandeweg intenser. Volgens Kuun zijn beide zonder uitgestippeld plan in gang gezet en organisch zo geëvolueerd, en net daardoor symboliseren ze de thematiek van het nummer. ‘Ken je dat gevoel wanneer je fris wakker wordt en de ochtend onschuldig lijkt, maar je doorheen de dag allemaal negatieve energie verzamelt? Het kan van alles zijn. Misschien zie je iets ergs op het nieuws, of je moet denken aan iets gemeens dat iemand gisteren tegen je zei. Of misschien slaat er iemand gewoon een deur in je gezicht. Langzaam maar zeker transformeert de dag in iets waar je niet op gehoopt had. Ook in het nummer hoor je dat. De sample waarrond alles gebouwd is, klinkt redelijk lichtvoetig. Langzaam maar zeker wordt het drijvende ritme intenser, en krijg je van die horrorachtige synths. Het wordt één grote brei aan emoties. Een beetje zoals het leven.’

Ondanks alles zien we Kuun op het einde van de videoclip met een brede glimlach. Komt alles uiteindelijk dan toch goed? Of is het een wrange glimlach van iemand die er helemaal door zit? Kuun laat het open voor interpretatie.

Horror als maatschappijkritiek

In het leeuwendeel van de video zien we Kuun steeds manischer rondlopen in een wat vervallen gebouw. Daarbovenop wordt er echter nog een extra laag opgebouwd met flitsende beelden, een overweldigende beeldenstroom aan informatie. ‘In mijn muziek zitten altijd veel verschillende lagen, iets wat ik in mijn videowerk probeer te weerspiegelen door al die beelden op elkaar te stapelen.’

Wie niet meteen begint te duizelen door die beeldenstroom, merkt opvallend veel taferelen uit horrorfilms op. Volgens Kuun is dat geen louter stilistische keuze, maar past het in een breder concept. ‘Deze video is niet alleen een losstaande clip, maar ook deel van een audiovisuele liveshow waaraan ik momenteel werk. Daarin probeer ik kritiek te geven op Amerikanisering en overdreven consumptiegedrag. Dingen waar we allemaal in zekere mate schuldig aan zijn, maar waar ik als expat net wat van probeer weg te lopen. En horrorfilms passen perfect in dat plaatje. Het genre heeft altijd kritiek op de huidige maatschappij gegeven. Kijk bijvoorbeeld naar de films van John Carpenter, zoals They Live. Tuurlijk, er zitten schokkende beelden in, maar er schuilt altijd een boodschap achter. Het is geen genre dat louter voor de freaks en bloedhonden bestaat. Plus, net als met Total Recall knipoog ik gewoon graag naar dingen die ik leuk vind.’