In première: de debuutsingle van ‘Wall Street pop’-artiest Jerry Spin

Op zijn solodebuut Offshores kruipt Jerry Spin (voormalig frontman van de Gentse band Coyote Melon) in de huid van een gewiekste zakenman die ten onder gaat aan zijn eigen hebzucht.

Zijn naam is Jerry Spin en hij spint graag verhalen. ‘Het is mijn alter ego om verhalen te vertellen. Telkens kruipt hij weer in de huid van allerlei onbetrouwbare personages. Dat doet hij een beetje tongue in cheek, je kan hem nooit helemaal serieus nemen,’ vertelt Jeroen De Gussem, geestelijke vader van Jerry Spin. ‘Die naam verwijst naar het idee van een spinsel, zoals in hersenspinsel, maar ook naar het weven van verhalen. Tegelijk bestaat er in de politiek ook iets als spin doctors, lepe adviseurs die de partijbelangen en –beslissingen zo positief mogelijk proberen voor te stellen met allerlei retorische trucjes. Om het in het dialect te zeggen, ze geven er een eigen draai aan. Als Jerry Spin speel ik met al die verschillende connotaties.’

Op Beasts, de debuut-ep van Jerry Spin die in voorjaar 2023 verschijnt, komt die filosofie duidelijk naar boven. Op alle nummers neemt De Gussem het standpunt in van een bedenkelijk type. Opvallend gaat het daarbij vaak over mensen uit de financiële wereld, zoals een woekeraar op Loan shark of een belastingontduiker in debuutsingle Offshores. ‘Dat komt door een sentiment dat sinds 2020 sterk gegroeid is bij mij. Als samenleving maakten we een pandemie, hongersnood, energiecrisis en kilmaatopwarming mee. Je zou verwachten dat zoiets de samenhorigheid zou versterken, maar uiteindelijk zijn mensen juist nog meer met hun individuele belangen bezig. Uit dat idee is Beasts ontsprongen: in crisistijden zien we de mens in een soort dierlijke rol kruipen. En door die focus op eigenbelang, ambitie en hebzucht, kom je al snel in de financiële wereld uit.’

Wall Street pop

Vanwege die thematiek doopte drummer Ruben Vanhoutte, die ook bij Tamino en Jaguar Jaguar speelt, de muziek van Jerry Spin als ‘Wall Street pop’. Die term dekt de lading alvast op Offshores, waarop Jerry Spin in de huid van een gewiekste zakenman kruipt. De songtitel verwijst naar belastingparadijzen. ‘Een heerlijk cynisch woord. We maken onszelf wijs alsof dat paradijzen zijn waarin materialisme aangeboden wordt als een soort verlossing. Maar dat is een illusie van een hemel op aarde, een fata morgana. Met dit nummer wil ik wat de draak steken met dat ondernemerschap waarvan de ambities niet verder reiken dan het vergaren van bezit.’

In de tekst laat Jerry Spin zijn hoofdpersonage allerlei dubieuze levenswijsheden verkondigen. ‘Je kunt wel bidden tot God, je kan wel wachten op een revolutie, maar ik ben een ondernemer en ik maak mijn eigen geluk.’ Uiteindelijk zien we de zakenman in de clip verdrinken, alsof hij ten onder gaat aan zijn eigen hebzucht. Wat Jerry Spin vooral wil doen is, met enige humor, de zakenman een spiegel voorhouden. Om diezelfde reden zien we het hoofdpersonage van de clip zijn eigen verhaal ook bekijken in de cinema. hij wordt gedwongen om mee te gaan in zijn eigen verhaal.

Zelfbedrog

Je zou het nummer en de videoclip kunnen interpreteren als persoonlijke kritiek op de ondernemer, maar er schuilt ook een diepere laag in. Aan het begin van de video lijkt het haast alsof het hoofdpersonage gehypnotiseerd wordt. Doorheen de clip wordt de nood aan stabiliteit en zekerheid benadrukt in de videoclip. Wanneer de zakenman aan het einde ten onder gaat aan zijn ambities, zou je dat ook als de conclusie van een Griekse tragedie kunnen zien. De zakenman is ook maar slachtoffer van een maatschappelijk systeem.

‘Dat vond ik inderdaad cruciaal,’ beaamt De Gussem. ‘Zoals het in het begin van de video gezegd wordt: “life is either sink or swim, so throw some elbows”. Uiteindelijk zitten we allemaal rondjes te draaien in hetzelfde system en is het onvermijdelijk dat we op een bepaald moment voor onszelf kiezen. Al denk ik dat dat vooral een soort zelfbedrog is. We durven allemaal wel eens verdrinken in dromen die achter de horizon liggen of in belastingparadijzen, en na een tijdje gaat er bij de luisteraar misschien een soort sympathie voor de zakenman optreden. Daar schuilt voor mij het grapje, want ik wilde zeker niet alleen maar moraliserend klinken. Maar het is een venijnig grapje, uiteindelijk heb ik het wel over een scheef systeem.’