In de studio met Roméo Elvis: ‘Met Angèle werken héb ik al gedaan, het is me te makkelijk’

In de studio met een Belgische artiest. Deze week: Roméo Elvis.

‘203!’ roept Roméo Elvis terwijl hij door zijn iPad swipet, die in dit beeld op de partituurstandaard ligt. ‘Op dit ding staan 203 notities met tekstflarden voor deze plaat. Ik schrijf altijd meerdere songs tegelijk. Vroeger deed ik het met de hand, maar ik heb ooit een polsblessure gehad. Sindsdien is de iPad mijn beste vriend. (lacht)‘

Van die 203 schetsen bleven er negentien over voor Chocolat, de eerste soloplaat van de rapper, die vooral bekend is van zijn Morale-reeks met producer Le Motel. ‘Morale was vijftig procent Le Motel en vijftig procent ik. Dit keer wilde ik de volledige artistieke leiding. Niet dat ik met niemand anders heb gewerkt. Vladimir Cauchemar, Todiefor, Lennard Vink (rechts op de foto): bij elke track waren twee à drie beatmakers betrokken. In dat opzicht is dit een plaat à l’américaine, die ook nog eens in LA gemasterd werd door Howie Weinberg, engineer van Nirvana’s Nevermind. Toen ik onlangs aan het joggen was met eerst Migos, Future en 21 Savage en daarna Chocolat in de oren, dacht ik: “Putain, dit klinkt éven goed.”

‘Mijn jeugd, mijn ervaringen met liefde, drugs en de dood: toute ma vie zit in deze plaat’, vervolgt Roméo Elvis. ‘Ook mijn politieke overtuigingen, ja. Ik heb het altijd over Brussel en hoe geweldig België is, maar er zijn ook dingen die me minder trots maken. Zoals ons koloniale verleden en de migratiepolitiek van – inmiddels voormalig – minister Theo Francken. In Belgique Afrique breng ik die twee onderwerpen samen.’

Chocolat telt vier featurings, zus Angèle en beste vriend Lomepal opvallend genoeg niet inbegrepen. ‘Tout oublier, mijn recentste duet met Angèle, was een putain van een hit. Er ligt iets nieuws klaar, maar het zou te snel zijn om dat nu al te lossen. En ook: met mijn zusje of mijn maten werken héb ik al gedaan. Het is me te makkelijk, iedereen verwacht het. Dan verras ik liever door Damon Albarn te strikken. We zijn een Parijse studio in gedoken toen hij er met The Good, the Bad & the Queen was. Het was die ene dag of nooit. Hij heeft de hele sessie lang niet één keer gelachen, mais il était chaud, quoi! Na twee uur stond hij op en zei: “Okay guys, we’re done. Ciao.”‘