In de studio bij Tin Fingers: ‘Met zicht op de Belgische kust’

In de studio met een Belgische band. Deze week: Tin Fingers.

Op de release van hun debuutalbum Almost Never No Love is het nog even wachten, maar vorige week dropte Tin Fingers al een eerste voorsmaakje daarvan: de dubbele single Glow / I Love the Countryside. ‘ Glow is een dromerig en tegelijk opwindend nummer over ups en downs en over de twijfels en depressies die ik rondom me zie’, zegt frontman Felix Machtelinckx. ‘Zelf ben ik ook steeds op zoek naar die glow, naar een soort hartverwarmende gloed. Ik denk we daar allemaal naar snakken in deze verwarrende tijden. Maar het is voor alle duidelijkheid ook een hoopvol nummer: er is nog veel schoonheid te vinden.’

Het Antwerpse vijftal is intussen al bijna vijf jaar bezig en ontpopte zich van folkband tot indiepoppers met een voorliefde voor krakende synths. Waarom die debuutplaat op zich liet wachten? ‘Goh, ik vind vijf jaar eigenlijk niet zo lang. (lacht) Alles gaat gewoon heel snel tegenwoordig. Wij doen het liever op ons eigen tempo. We werken al twee jaar in alle stilte aan Almost Never No Love. Zo’n album is nu eenmaal veel werk, en we willen volledig achter het resultaat kunnen staan.’

Bovendien besloot de band alles zelf te doen. ‘ No Hero, onze debuut-ep, was geproducet door Jasper Maekelberg (bekend van Faces on Tv en zijn productiewerk voor zowat de halve Vlaamse muziekscene, nvdr.). Heel tof natuurlijk, maar deze keer wilden we het wat meer DIY aanpakken. We hebben het album zelf opgenomen en geproducet in het flatje van mijn grootmoeder Lilly, met uitzicht op de duinen en de Belgische kustlijn. Daardoor konden we er langer en intenser aan werken en voelt het ergens toch meer als ons eigen ding. Al vind ik het na al die jaren nog steeds moeilijk om dé sound van Tin Fingers te omschrijven. Ik denk dat als we die ooit vinden we er maar beter mee stoppen. Wij evolueren als mens, en onze muziek evolueert mee.’