Concerttickets bemachtigen anno 2025 werd een spel van speurwerk, geluk en tactiek.
Ontdek alles wat u moet onthouden van 2025 in ons dossier.
‘Zit jij in de fan presale of in de Mastercard presale?’ Het is woensdagochtend in mei en er heerst verwarring in de groepschat. Onze communicatie beperkt zich enkel nog tot huilemoji’s, capslock en een reeks vraagtekens. We zijn met vier aan het multitasken op het werk in de hoop tickets te kunnen scoren voor Lorde. Niet via de reguliere voorverkoop op donderdag, maar voor de voorverkoop voor de voorverkoop: de voor-voorverkoop. In het geval van Lorde zijn er twee: een voor-voorverkoop voor fans met een betaalkaart van Mastercard, en een voor-voorverkoop voor fans die hun e-mailadres aan Lorde gaven in ruil voor een toegangscode. Tien minuten voor de start overwegen we welke optie ons de hoogste kans op tickets zal geven. Hoeveel tickets zouden er vrijgegeven worden via Mastercard? En heeft Lorde een TikTok-publiek dat oud genoeg is om een Mastercard te hebben? Uiteindelijk hoeven we niet te kiezen. Om 10 uur vindt niemand van ons de ingang naar de fan voorverkoop.
Acht minuten en 2354 mensen voor ons in de wachtrij later, hebben we alsnog onze tickets kunnen kopen. Via Mastercard. ‘Ik ben nog aan het trillen’, tikt een vriend achteraf. Hij kon als eerste van ons tickets kopen, terwijl hij op de achtergrond technische ondersteuning bood bij de behandeling van een hartpatiënt.
Stratego
Wie in 2025 een ticket wilde kopen voor een show van een grote artiest is intussen vertrouwd met die zweethanden. Niet alleen omdat de vraag voor tickets niet altijd in verhouding staat tot het aanbod. Vooral omdat tickets bemachtigen een onnodig complex gegeven werd waarbij de voor-voorverkoop via een of meerdere kanalen de norm werd. Het begon met de voorverkoop voor Bad Bunny: ik had geen idee dat er een fan voor-voorverkoop was geweest en dat ik op de dag van de reguliere voorverkoop geen enkele kans meer maakte. Voor Lady Gaga moest ik opnieuw mijn Mastercard bovenhalen. En bij Audrey Hobert, een jonge popartiest die boomt op TikTok, was er geen reguliere voorverkoop meer, omdat alle kaartjes al de deur uit waren tijdens de artiest-voor-voorverkoop (die ik opnieuw volledig gemist had).
Sinds The Eras Tour van Taylor Swift noemen fans een ticketverkoop een ware ticket war. Maar dit is geen oorlog. Dit is stratego. Mijn tactische voorbereiding van een ticketverkoop ziet er intussen als volgt uit: volg alle artiesten die je leuk vindt op verschillende sociale media, analyseer bij elke touraankondiging of er een voor-voorverkoop is via Spotify, Mastercard of hun website, en onderzoek welke eerst begint. Doe ik dat niet, dan riskeer ik een show te missen. Of ben ik gedoemd tot panisch TicketSwappen.
Vieze nasmaak
Al moet ik toegeven dat sinds ik de tactieken van de voor-voorverkoop onder de knie heb, ik bijna systematisch tickets scoor. Meer nog: ik ben grotendeels af van de gecrashte servers, het eindeloos refreshen en de wachtrijen met 10.237 mensen voor mij. Voor de uitverkochte show van Ethel Cain kon ik vooraf tickets kopen door me in te schrijven op haar fanmail, voor die van Cmat werd ik lid van haar Telegramkanaal. Dat is op zich een gemak. Alleen: ik wil helemaal geen lid zijn van een Telegramkanaal. Ik wil linedancen met Cmat en haar Very Sexy Cmat-band (voor niet-ingewijden: dat is een dingetje bij Cmat). Nu is het geen grote moeite om je uit te schrijven op een nieuwsbrief of Telegramkanaal, maar dat je je privacy moet inleveren voor een concertticket laat een vieze nasmaak na.
Voor artiesten is de voor-voorverkoop een goudmijn aan nuttige data en e-mailadressen.
De echte winnaar van de voor-voorverkoop is tenslotte niet de fan, maar de organisatoren en de artiest. De voor-voorverkoop is allereerst een simpele manier om een hype te creëren: een concert dat op de dag van de voorverkoop in enkele tellen uitverkoopt, is goede reclame. Intussen kunnen zij de vraag naar een artiest meten: loopt de voor-voorverkoop vlot, dan kunnen ze alvast onderzoeken of een tweede of derde concert mogelijk is. En voor artiesten is de voor-voorverkoop een goudmijn aan nuttige data en e-mailadressen. Als fan kun je niet anders dan meegaan in het systeem. Er is tenslotte geen enkele manier om te achterhalen hoeveel tickets er gereserveerd worden voor de reguliere voorverkoop.
Voor zondagskinderen
Er zijn bands die in alternatieven voorzien. Zo werkte Radiohead deze zomer enkel met een reguliere voorverkoop, waartoe je toegang kon krijgen via een loting. Het enige wat je moest doen als fan was je inschrijven voor hun shows in Madrid, Bologna, Londen, Kopenhagen of Berlijn via een registratielink. Het systeem bepaalde naar welke stad je zou gaan en besloot willekeurig of je een code zou krijgen voor de voorverkoop of niet. Was je een van de zeldzame uitverkorenen om een code te ontvangen, dan had je nog steeds geen garantie dat je tickets kon kopen. Eerlijker was het wel. Alleen was de kans groot dat je je gegevens kwijt was en geen ticket rijker.
Dat is het meest pijnlijke aan deze ticketoorlog: concerten worden minder toegankelijk.
En dat is misschien het meest pijnlijke aan deze nieuwe fase van de ticketoorlog: concerten worden minder toegankelijk. Geen Mastercard? Dan moet je vanachter in de rij. En wie dit jaar zijn Spotify-abonnement opzegde nu de ceo investeert een militair AI-bedrijf, zal bij bepaalde artiesten pas later de kans krijgen om tickets te kopen. Tegelijk dreigen de kaartjesprijzen opnieuw de hoogte in te schieten vanwege de recente btw-verhoging. Zo worden tickets onrechtstreeks voorbehouden voor Spotify-abonnees, creditcardhouders en welgestelde fans die de behandeling van hun hartpatiënt kunnen combineren met een potje stratego. En voor zondagskinderen die een loting winnen.
