Het verhaal achter ‘Mortal Kombat Theme Song’, de grootste Belgische hit die u niet kent

Hoe Olivier Adams van Praga Khan in 1992 per ongeluk de theme song van Mortal Kombat schreef en pas twintig jaar later ontdekte dat hij een wereldhit had gescoord.

Toen Warner Bros begin dit jaar de eerste trailer loste van de reboot van Mortal Kombat, de filmfranchise gebaseerd op het gelijknamige vechtspel, leek er onder de fans maar één gespreksonderwerp: waar is hét lied? En hét lied, dat was Techno Syndrome (Mortal Kombat) van The Immortals, beter bekend als de Mortal Kombat Theme Song, een technoanthem uit 1995 dat klinkt als een ninetieslunapark. De opzwepende synthriedel, voorafgegaan door een mannenstem die op het toppunt van haar kunnen ‘Mortal Kombaaaaat!’ schreeuwt, bleek even onlosmakelijk verbonden met de franchise als de split van Johnny Cage en de spine-rip fatality van Sub-Zero. Pas na de tweede trailer, waarin het nummer wél gebruikt werd, waren de fans tevreden.

En het waren niet alleen de fans. Amerikaanse media als Slate en Vulture brachten stukken over het originele nummer. Vox had het over ‘een van de beste theme songs aller tijden’. James Corden, bekend van Carpool Karaoke en de Friends-reünie, maakte een sketch waarin hij terugging naar de jaren negentig en deed alsof hij de iconische schreeuw in de studio had ingeroepen. Componist Benjamin Wallfisch, die ook de muziek van onder meer Blade Runner 2046 schreef, vertelde in elk interview dat hij pas had toegezegd om de nieuwe soundtrack te leveren toen hij tevreden was van zijn remix van Techno Syndrome. De volledige mediacampagne van de film leek rond één dertig jaar oude track gebouwd.

Eén detail bleef daarbij onderbelicht: Techno Syndrome (Mortal Kombat) is van Belgische makelij. Achter de gelegenheidsnaam The Immortals gingen Olivier Adams (53) en Maurice Engelen (62) schuil, het duo achter Praga Khan en Lords of Acid. Er zou een goede aflevering van Belpop in zitten, simpelweg omdat het zo’n intrigerend verhaal is: Olivier Adams, ook bekend van 2 Fabiola en Leopold 3, nam het nummer begin jaren negentig op in zijn studio in Tienen, stuurde het naar Amerika en had pas twintig jaar later door dat hij een cultwereldhit te pakken had.

Want dat is Techno Syndrome wel degelijk. In ons land is het nummer vrijwel onbekend, maar in de VS heeft het de status van iconische pump songs als 2 Unlimiteds Get Ready for This of Survivors Eye of the Tiger. Ga naar YouTube en er valt niet naast te kijken. Mortal Kombat Theme Song Original, door een fan geüpload in 2008, zit ondertussen aan 126 miljoen views, waarmee het een van de grootste Belgische YouTube-hits is. (126 miljoen, dat zijn er evenveel als Tout oublier van Angèle en bijna even veel als The Hum van Dimitri Vegas & Like Mike, om u een idee te geven.) Smosh, een tijdlang de grootste account op YouTube, draaide op het toppunt van zijn populariteit een humoristische videoclip bij het nummer, goed voor 32 miljoen views. En dan is er nog de eindeloze reeks covers: metalcovers, pianocovers, ukelelecovers, middeleeuws klinkende covers, bigbandcovers. Eén a-capellaversie haalde 18 miljoen views, een andere a-capellaversie telt er 4 miljoen.

‘Dit lied maakt dat ik drie lijnen coke wil snuiven, een tequilashot in mijn oog gieten en met een tijger vechten’, schreef iemand in de YouTube-comments. ‘Ik stel me altijd voor dat de laatste gast die in de studio nog leefde zijn bebloede lichaam over een stapel lijken heeft moeten slepen om op ‘stop recording’ te duwen en dan gestorven is’, schreef een andere commenter. (Er staat overigens opvallend veel fanfictie in de YouTube-comments over wat er zich tijdens de opnames in de studio zou kunnen hebben afgespeeld.) Waarmee meteen ook uitgelegd is waarom een dertig jaar oud nummer alleen maar populairder lijkt te worden. Techno Syndrome is meer dan ninetiesnostalgie voor mensen die nog weten wat een lunapark is. Het is een mood.

Techno Syndrome staat bekend als de officieuze titelsong van Mortal Kombat uit 1995, maar als ik het goed voorheb, is het niet voor die film geschreven.

Olivier Adams: Nee, dat klopt. En het is ook niet voor het game gemaakt. Techno Syndrome heeft een beetje een vage ontstaansgeschiedenis. Oorspronkelijk is het nummer geschreven voor een soort themaplaat, Mortal Kombat: The Album.

Maurice Engelen: Eind 1992 waren we met Praga Khan op tour in Japan toen ons Amerikaanse management belde. Midway, de gameontwikkelaar, was bij hen komen aankloppen. Ze waren van plan een volledig muziekalbum uit te brengen rond Mortal Kombat. En ze wilden dat wij dat maakten.

Adams: Die naam zei ons toen nog niks. Op dat moment was Mortal Kombat alleen als arcadespel in de lunaparken verschenen. Het moest nog een consolerelease op Sega Mega Drive en Super Nintendo krijgen. Maar we wisten wel dat het iets voorstelde. ‘The number one game’ noemde onze manager het de hele tijd.

De vraag van Midway was om een volledig album te maken, waarbij elke track geïnspireerd was door de personages uit het spel, van Liu Kang tot Scorpion. Maar wat precies de bedoeling was, heb ik nooit helemaal gesnapt. De game had al een soundtrack, van een film was nog geen sprake. Dat album moet een soort merchandise voor de fans geweest zijn, vermoed ik.

Engelen: Lang hebben we er niet over moeten nadenken. We hebben meteen toegezegd. Ik had wel één voorwaarde: ik wilde een Sega met het spel krijgen. Wat ook gebeurd is: toen we terugkwamen van Japan, stond er een Mega Drive met een voorlopige versie van Mortal Kombat op ons te wachten.

Hoe komt een grote Amerikaanse gameontwikkelaar bij twee Belgen terecht?

Adams: Wij waren niet onbekend in de States. Met Lords of Acid en Praga Khan hadden we al redelijk wat bereikt in de clubscene. Dat soort vragen kregen we vaker. Zo hebben we dat jaar ook een nummer geleverd voor de soundtrack van Basic Instinct en voor die van Bad Lieutenant.

Engelen: En niet veel later zijn we gevraagd voor de soundtracks van Strange Days van Kathryn Bigelow en Sliver. Alice in Chains en White Zombie klopten aan voor een remix van Praga Khan. In Amerika wisten ze ons te vinden in die jaren.

In België waren we volledig onbekend. Studio Brussel draaide ons niet. Ons eerste optreden hier was pas in 1997. Maar in Amerika werd er heel anders naar techno gekeken. Je had er geen mainstreamdancecultuur. Ik herinner me dat ik eens met Carl Cox naar een grote rave in Miami moest. Er was geen kat opgedaagd. Techno zat daar volledig in de underground. En net daarom was die muziek ook heel hip bij mensen uit de filmindustrie en bij artiesten.

Adams: Als ze een futuristisch technogeluid zochten, kwamen ze bij ons terecht. We hadden de naam vernieuwers van de dance te zijn. Wat ook gespeeld zal hebben: Lords of Acid en Praga Khan waren gewaagde acts. Dat klopte wel met een spel als Mortal Kombat, dat toch iets meer bloed en fatalities had dan Street Fighter.

Wat herinneren jullie je nog van de opnames?

Engelen: Dat het album in een heel korte tijdspanne moest worden opgenomen. Tussen onze tour in Japan en de volgende tour in Engeland zat maar een week of drie. In die tijd moesten we de volledige plaat maken.

Adams: Ik herinner me alleen nog maar flarden, vrees ik. De opnames waren in mijn studio in Tienen, achteraan in een oude televisiefabriek. De Sega hadden we in een van de kamers aangesloten en we wisselden voortdurend af tussen het spel spelen en in de studio een nummer schrijven. Elk nummer moest bij het specifieke karakter van een specifiek personage passen.

Voor de sound hebben we ons laten inspireren door de rave en techno die toen populair waren. De technologie was nog heel rudimentair. Alles is opgenomen op een Atari 1040-computer en een Akai S1000-sampler. Ik weet nog dat die sampler in totaal maar zeven seconden geheugen had. We hadden dus zeven seconden aan samples beschikbaar om een volledig nummer te maken. Vandaag kun je je dat niet meer voorstellen.

Engelen: Omdat het zo snel moest gaan, hebben we voor de zang mensen gebruikt die we kenden en die op dat moment beschikbaar waren. Sonya Blade is ingezongen door Julie Wells, de Britse zangeres van Channel X, een ander project van ons. Ik geloof dat ik Johnny Cage en Scorpion heb gedaan. En Goro en de overige personages waren de stem van Dieter Troubleyn.

Henk uit Familie?

Adams: De acteur, ja. Dieter was de toenmalige vriend van Yasmine, van wie ik de eerste plaat opgenomen had. Vandaar.

Jullie delen de auteursrechten van de volledige plaat, behalve één track: bij Techno Syndrome, de latere titelsong van Mortal Kombat, staat alleen Olivier Adams vermeld.

Adams: Daar is een simpele reden voor: net aan die track heeft Maurice niet meegeschreven. Normaal zorgde Maurice voor de lyrics en de zang, ik was verantwoordelijk voor de sound. Dat was onze vaste manier van samenwerken. Maar het weekend voor de deadline hadden we nog maar negen nummers. En we moesten er op maandag tien leveren.

Engelen: Het plan was dat we voor dat laatste nummer een nieuwe mix zouden maken van een nummer dat we al hadden opgenomen. Alleen: de namiddag waarop we dat gingen doen, was ik bezet. Ik had een productievergadering van Antler-Subway, mijn label, en ik heb Olivier alleen moeten achterlaten in de studio.

Adams: Dat van die vergadering herinner ik mij anders, precies. In mijn herinnering heb ik Maurice op vrijdag naar La Rocca zien vertrekken en heb ik het hele weekend aan die mix gewerkt.

Engelen: Ik herinner me toch echt wel een productievergadering. Maar goed, laat ons zeggen dat Oliviers versie ook zou kunnen. (lacht) Het komt ook op hetzelfde neer: toen ik terugkwam in de studio, was Techno Syndrome klaar.

Adams: Het klonk goed, zei Maurice. Meer is daar niet over gezegd. Op dat moment was dat gewoon een mix zoals we er zoveel maakten.

Hier en daar wordt geschreven dat Techno Syndrome net iets te veel op Twilight Zone van 2 Unlimited lijkt om toeval te zijn.

Engelen: Is dat? Ik zou die twee nummers eens opnieuw moeten beluisteren, maar dat lijkt me toch puur toeval. Natuurlijk: bijna alle producers werkten destijds met heel gelijkaardige sounds. Iedereen gebruikte dezelfde sample-cd’s: letterlijk cd’s vol samples die je kon kopen. Heel veel nummers leken op elkaar, simpelweg omdat er niet meer sounds beschikbaar waren.

Adams: Die synthriedel van Techno Syndrome was gebaseerd op een orkestrale sample uit een klassiek muziekstuk, maar vraag me niet welk. Zoals ik zei: de details van die opname weet ik niet meer. Op dat moment leek het gewoon een dag in de studio zoals elke andere.

De iconische ‘Mortal Kombaaaaat!’-schreeuw uit het nummer, zo zochten fans uit, kwam van ene Kyle Wyatt, een onbekend acteur die als bijverdienste stemmenwerk voor de Mortal Kombat-commercial had gedaan. Pas tien jaar geleden heeft hij ontdekt dat jullie die sample hebben gebruikt. Fijn detail: op Cameo kun je hem inhuren om dingen te roepen.

Adams: (lacht) Die schreeuw zat inderdaad in het samplepakket dat Midway ons bezorgd had, samen met de stem die ‘Fatality’ en ‘Finish him!’ roept en de sound effects van de personages. Ik heb die schreeuw gepitcht en in het nummer gestoken. Met succes, denk ik: die ‘Mortal Kombaaat!’ máákt het nummer.

Hoe reageerde Midway op de plaat?

Engelen: Níét, eigenlijk. Op maandag hebben we een dat-cassette naar Amerika gestuurd met het volledige album, maar we kregen geen enkele reactie. Op zich was dat niet zo raar. Er was in 1992 geen internet. Heel af en toe kreeg je eens een fax met verkoopcijfers, maar verder tastte je in het duister.

Blijkbaar waren ze tevreden, want ze hebben de plaat uitgebracht. Maar wij hebben er heel lang niks van gehoord. Pas veel later kreeg ik telefoon uit Amerika dat de plaat het goed had gedaan.

Hoe goed?

Engelen: Ik geloof dat er 700.000 cd’s van Mortal Kombat: The Album zijn verkocht.

Is dat niet héél veel?

Engelen: Ja. Pas op: Voodoo-U, het tweede album van Lords of Acid, heeft ook 700.000 exemplaren verkocht. Qua verkoop waren dat andere tijden. Maar dat was héél veel, ja.

Eigenlijk zijn we ons nooit bewust geweest van het succes van Mortal Kombat. Toen we die cijfers hoorden, zaten we met Rick Rubin een plaat te maken in Los Angeles. We maakten remixes voor Jean-Michel Jarre. We gingen op tournee door Japan. Ik bedoel maar: er gebeurden op dat moment zo veel zotte dingen dat we niet stilstonden bij verkoopcijfers. En zeker niet voor Mortal Kombat, een plaat die puur in opdracht gemaakt was.

Techno Syndrome kreeg een tweede leven toen het op de soundtrack van Mortal Kombat belandde, een B-film van W.S. Anderson uit 1995 die sindsdien een cultstatus heeft gekregen.

Adams: Blijkbaar had de music supervisor ons album van twee jaar eerder gehoord en had ze net die ene track eruit gepikt die ik alleen geschreven had. Wat, achteraf bekeken, pech voor Maurice is geweest. (lacht) Ik ben toen uitgenodigd voor de première van de film in het Chinese Theatre op Hollywood Boulevard. Een neige avond. Ik mocht zelfs over de rode loper. Ik zou niet meer weten wat ik van de film zelf vond, maar ik herinner me dat ik blij was: mijn nummer werd er heel veel in gebruikt.

De film heeft zijn effect op het nummer ook niet gemist. Techno Syndrome was de trekker van de soundtrack-cd, goed voor 1,5 miljoen verkochte exemplaren en een tiende plek in de Amerikaanse charts.

Engelen: Stond dat op de soundtrack van de film? Dat heb ik zelfs nooit geweten.

Adams: Ik wist het wel, maar ik denk niet dat ik ooit naar die soundtrack geluisterd heb. Ik kende míjn nummer. En dat volstond. Sorry. (lacht)

Die soundtrack, met onder meer Orbital, Traci Lords, Buckethead en Fear Factory, heeft volgens Rolling Stone en Billboard in Amerika een invloedrijke status: het was de eerste dancecompilatie die platina haalde.

Engelen: Ik weet van niks.

Adams: Ik dus ook niet.

Ik moet wel zeggen: voor makers van een wereldhit weten jullie opvallend vaak van niets.

Engelen: (lacht) Techno Syndrome was geen lied van mij, natuurlijk. Dan weet je ook niet alles wat ermee gebeurd is.

Adams: Dat is misschien raar, ja. Je staat niet elke dag op een compilatie die 1,5 miljoen exemplaren verkoopt. Maar je moet begrijpen: in die vroege jaren negentig was mijn studio een muziekfabriek. Elke week ging er wel een track buiten. Wat er daarna mee gebeurde, interesseerde me niet zo hard. Het was gewoon: de plaat buiten krijgen en op naar het volgende. En zoals Maurice zei: je kon niet googelen wat er met een nummer gebeurde. Niemand kwam ons vertellen hoe goed Techno Syndrome het deed. Er was ook geen aandacht voor. Het is pas nu dat er over dat lied geschreven wordt.

Wat misschien ook meespeelde: ik had eigenlijk niet zoveel met techno. Ik was een pure muzikant, opgegroeid als een newwaver die een kapsel zoals Robert Smith van The Cure wilde. Ik was heel geïntrigeerd door de samplers en de computers en wat daarmee mogelijk was. Maar het genre zelf was niet mijn ding.

Wanneer hadden jullie door dat Techno Syndrome een wereldhit was?

Adams: Een jaar of zeven geleden, denk ik. Na die première in het Chinese Theatre heb ik niks meer over Mortal Kombat gehoord. Pas met YouTube is daar verandering in gekomen. Ik herinner me dat ik er op een bepaald moment eens ging kijken of er oude nummers van mij op stonden. Ik wist niet wat ik zag. Een of andere fan had dat nummer geüpload en zat al aan tientallen miljoenen views. Er was een Russische cover op bouzouki. Er was een cover op twee vleugelpiano’s. Allemaal van míjn nummer. Ik kreeg kippenvel toen ik al die versies hoorde.

Engelen: Vijf jaar geleden kreeg ik een aanvraag uit Amerika voor een interview over de Mortal Kombat Theme Song. Ik had geen idee waar het over ging, dus ben ik eens gaan kijken op het internet. Ik kwam meteen uit op een cover door een Zuid-Koreaans symfonisch orkest. En het stopte niet. Middeleeuwse versies, een metalversie, a-capellaversies, tien minuten durende analyses van de precieze toonaard: de ene video na de andere kwam ik tegen. Toen realiseerde ik me: dit is precies belangrijker geweest dan ik dacht.

Adams: Blijkbaar is Techno Syndrome, zonder dat wij van iets wisten, op het internet een wereldwijde culthit geworden. Er is een hele generatie opgegroeid met dat nummer, een hele generatie voor wie het meer is dan zomaar een titelsong. Dat riedeltje en die schreeuw zijn onlosmakelijk verbonden geraakt met Mortal Kombat. Je merkte dat ook aan de reacties op de nieuwe film: zonder Techno Syndrome is het voor de fans geen Mortal Kombat. Dat is mooi om te ontdekken. (lacht)

Hoe vonden jullie de sketch van James Corden, waarin hij doet alsof hij de man was achter de Mortal Kombat-schreeuw?

Adams: Die van Carpool Karaoke? Heeft hij er iets mee gedaan?

Het begint een beetje raar te worden hoe weinig jullie weten.

Engelen: (lacht) Ik volg dat niet zo.

Adams: Ik hou me daar ook niet mee bezig.

Wereldberoemde rappers als 2 Chainz en Yo Gotti hebben die gesampled. Even was er ook ophef omdat een gelekte track van Rihanna en Lady Gaga de sample had gebruikt, maar dat bleek achteraf een valse track van een Rihanna-imitator. Waren jullie daarvan op de hoogte?

Engelen: Dat is het eerste dat ik daarvan hoor.

Adams: Sorry. Ik volg al die covers en samples en remixes niet. Tijdens de lockdown heb ik wel een eigen versie van het nummer opgenomen, Mortal Virus Techno Syndrome Covid-19, maar die is helaas niet viraal gegaan: blijkbaar blokkeerde YouTube alle video’s met ‘covid’ in de titel. (lacht)

Met 126 miljoen views op YouTube en tientallen miljoenen views voor de covers moet Techno Syndrome een van de grootste Belgische hits in het buitenland zijn. Verdien je daar iets aan?

Adams: De eerste jaren van YouTube heb ik geen geld gezien, maar sinds ze auteursrechten uitbetalen, krijg ik elk jaar een mooie som. Rijk word je er niet van, maar van alleen dat lied zou ik een beetje kunnen leven. Samen met de fysieke verkoop van destijds en de auteursrechten voor de films, moet Techno Syndrome het nummer zijn dat mij het meeste centen heeft opgebracht. En ja, dat Techno Syndrome nu ook in de nieuwe film zit, is een serieuze financiële opflakkering van mijn carrière, moet ik zeggen.

Als ik nieuwsgierig mag zijn: hoeveel krijg je daarvoor?

Adams: Dat gaat niet over belachelijke bedragen, maar laat ons zeggen dat Sony en ik 150.000 euro hebben mogen verdelen voor de trailer en de film.

Heb je de nieuwe remix van Benjamin Wallfisch al gehoord?

Adams: Ik heb eens geluisterd, ja. Het klonk oké, maar muzikaal is dat mijn ding niet. Dimitri Vegas & Like Mike hebben twee jaar geleden een remix gemaakt: dat was ook niet mijn stijl. Maar ik ben wel blij dat het blijft leven. Uiteindelijk is dat een lied dat ik in 1992 heb gemaakt. Als dat dan dertig jaar later nog altijd een eigen leven leidt, is dat wel iets speciaals.

Heeft het eigenlijk ooit voor wrevel gezorgd dat net dat ene lied dat jullie níét met z’n tweeën hebben gemaakt er destijds uit gepikt is?

Engelen: Nooit. Ere wie ere toekomt. Achter de schermen heeft Olivier van zoveel groepen de sound gemaakt zonder dat veel mensen dat weten. Niet alleen bij Praga Khan en Lords of Acid, maar ook van 2 Fabiola over Leopold 3 tot Yasmine. Als ik dus iemand een wereldhit gun, is hij het. Maar het is destijds wel een dure vergadering geweest. (lacht)

Adams: Of een dure avond in La Rocca.

Engelen: Ik blijf erbij: ik had een productievergadering.