Het is een understatement om de muziek van singer-songwriter Dora Jar eclectisch te noemen

Dora Jar maakt licht chaotische indiepop die al goedgekeurd werd door Billie Eilish en Elton John.

De muziek van Dora Jar eclectisch noemen is nogal een understatement. Het vorige maand verschenen Lagoon is een melancholische indiesong over ‘een eenzame zeemeermin die naar connectie en intimiteit verlangt’, geïnspireerd door Gwen Stefani en The Beatles. Look Back is een akoestische folksong, terwijl Polly met trippy psychrock flirt en Jar zich op Wizard aan triphop waagt. Multiply werd door The Guardian dan weer omschreven als ‘Laura Marling met de grillen van Regina Spektor die onverwachts wordt overrompeld door een The Killers-refrein’. Dat is een héél breed scala voor iemand die nog maar anderhalf jaar bezig is.

Dora Jar laat zich niet graag begrenzen. Dat blijkt gelukkig ook niet nodig: de New Yorkse heeft van de georganiseerde chaos net haar handelsmerk gemaakt. Ondanks het feit dat ze zelf nog maar 24 is, noemen opkomende artiesten als Conan Gray en Remi Wolf haar een inspiratiebron. Ze kreeg complimenten van Elton John, Grimes, Wolf Alice en Wheatus. En Billie Eilish woonde incognito haar concert in Londen bij, waarna Jar afgelopen februari het voorprogramma van haar Happier Than Ever-tournee mocht verzorgen. Meteen goede promo voor haar nieuwe ep Comfortably in Pain, die vorige week verscheen en alweer een lappendekentje aan genres presenteert. Eentje waaronder het aangenaam toeven is, weliswaar.

Een willekeurige quote ‘Elke avond voor de show schijt ik bijna in mijn broek. Maar dan besef ik: wacht, dit is geweldig, dat ik deze angst mag voelen en toch op het podium kruip.’