Het beste van de Lokerse Feesten

Voor Knack Focus zet penningmeester Luk De Roover de hoogtepunten uit 35 edities op een rij.

Gotthard (1999) en Pride of Lions (2000)

‘Rooverkesmuziek! Ik heb jarenlang vrij spel gekregen om minstens een of twee melodieuze hardrockbands te programmeren op het festival – mijn all time favourite muziekgenre. En toch heb ik in al die tijd slechts twee concertmomenten gekend waarbij ik helemaal zen werd, alle beslommeringen van het festival kon vergeten en volledig opging in de muziek: bij Gotthard in 1999 en Pride of Lions in 2000. Gotthard stond samen met Clouseau op de affiche: ik herinner me nog hoe Koen Wauters verbaasd naar hun performance stond te gapen. En Pride of Lions is de band van songsmid en Survivorboegbeeld Jim Peterik (auteur van onder meer het Rocky-anthem ‘Eye of the Tiger’; nvdr.). Hij vond het concert zelf zo straf dat hij het op cd én op dvd heeft uitgebracht. Tussen de hoesteksten staat trouwens een bijzondere passage over café De Donkere Wolk in Lokeren, onfortuinlijk vertaals als ‘a tiny Brussels pub known as The Dark Clouds’. Peterik wou het jaar nadien per se terugkomen, maar dan met World Stage (supergroep rond muzikanten van Survivor, Nightranger, Winger en The Storm; nvdr.). Mij niet gelaten!’

Herman Brood (1988)

‘Regel één van goed artist management: respecteer de rider. Voor veel artiesten zijn ze een belangrijk waardemeter: krijgen ze wat ze vragen, dan voelen ze zich gerespecteerd en zijn ze extra gemotiveerd om het beste van zichzelf te geven. De broers Dewaele hadden lange witte m&m’s op hun rider staan, bij wijze van test. Je lacht, maar ze bestaan, zij het enkel in Amerika. We hebben er via via laten overvliegen. Special Delivery. Wat bleek: ze hadden witte Maltezers opgestuurd. Lachen en vloeken tegelijk! Eén keer hebben we een item niet voorzien: toen Herman Brood om ‘glue’ vroeg. Vergeet het, dachten we, hij voorziet maar in zijn eigen voorraad snuifgerief. Bleek op de dag van zijn concert dat Brood lijm nodig had om zijn vals gebit te soigneren. Het was een zondag, alle apothekers waren dicht, maar we hebben zijn ‘glue’ wel nog gevonden.’

Blind Boys of Alabama (1999)

‘De levende legendes van de gospel waren exact zestig jaar samen toen ze bij ons aantraden. Om maar te zeggen: ze waren niet alleen stekeblind, maar ook stokoud. We hadden er een erezaak van gemaakt om ze zo goed mogelijk te begeleiden, en alles was ook vlekkeloos verlopen. Enfin, dat dachten we. Toen ze vertrokken waren, vonden we in een hoek van hun container vijf plastic bierbekers gevuld met urine. Niemand had hen blijkbaar gevraagd of ze niet eens naar hun toilet moesten.’

The Cure (2005)

‘Ik stuur zelden mails naar Herman Schuermans, maar de dag dat hij ons The Cure aanbood, heb ik hem toch een bericht gestuurd met in dikke letters ‘dank-je-wel!’. Elk festival te lande had The Cure voor hun comebacktournee willen boeken, maar hij bood het toch maar aan ons aan. Het was een enorme blijk van erkenning voor de Lokerse Feesten. En meteen ook de eerste keer dat we voor een festivaldag een voorverkoop organiseerden. Een hoogtepunt! Evenwaardig aan de dag waarop ik voor het eerst een filemelding op de radio hoorde. ‘Stapvoets verkeer op de E17 ter hoogte van afrit Lokeren’. Dat was in 2002, toen Zornik en Therapy? De affiche deelden. Trouwens, Therapy? Staat dit jaar weer op het programma, hé.’

Robert Plant & Strange Sensation (2001)

‘Hoe groter de artiest, hoe minder kapsones hij heeft – Van Morrison is de uitzondering die de regel bevestigt. Robert Plant, bekend over de hele wereld en daarbuiten, was gewoon gewoon. Zelfs toen de on stage-security hem vlak voor zijn concert van het podium stuurde omdat hij het obligate artist-polsbandje niet aan had, reageerde hij niet gepikeerd. Gelukkig maar, want we záten al met een gigantisch probleem. Hij speelde op de laatste zondag van Lokeren Kermis. Om klokslag tien uur knalt de stad dan traditiegetrouw zijn vuurwerk de lucht in. Plant begon om 9.30 uur aan zijn optreden. Ik kon de burgemeester hoogstens overtuigen om zijn feestvuur die ene keer een kwartier later aan te steken. Dat kon volstaan: Plant zou wellicht na drie kwartier zijn eerste set afronden . Wat ook gebeurde. Alleen: hij ging niet van het podium, maar zette zich op een van de speakers en genoot samen met het publiek van het vuurwerk. Toen dat na dik tien minuten voorbij was, stond hij recht en zei: ‘What a nice smell up here. Now we gonna play you some Led Zeppelin-songs’.’

De Lokerse Feesten vinden plaats van 30/7 tot en met 8/8, met onder anderen Wu-Tang Clan, Paul Weller, Alice Cooper, M.I.A., The Horrors en Roxy Music. Alle info op www.lokersefeesten.be.

Karel Degraeve