Harmony trok de stekker uit Girlpool en maakte een carrièreswitch naar synthpop

Vorige zomer verpulverden Avery Tucker en Harmony Tividad menig indiehart toen ze onverwachts de stekker uit Girlpool trokken, de band waarmee ze in vier platen en negen jaar tijd een stevige reputatie hadden uitgebouwd. Exact een jaar later is de tijd rijp voor iets nieuws. Deze week dropt Harmony met Dystopia Girl haar eerste solo-ep en neemt ze op excentrieke wijze afscheid van de indierock die destijds een tieneridool van haar maakte. ‘Ik dacht ook dat ik de rest van mijn leven hartverscheurende muziek zou maken’, zegt ze zelf. Maar kijk: na bijna een decennium zingen over depressie en liefdesverdriet, kon ze wel wat optimisme gebruiken.

En dus zocht ze haar toevlucht in pop, een genre dat haar als kind betoverde, ze vervolgens de rug toekeerde en ze pas de voorbije jaren echt serieus begon te nemen. Gelukkig maar, want het heeft een paar bangers opgeleverd. Good Things Take Time, mee geproduceerd door Dylan Brady van 100 Gecs, wordt door The Face omschreven als ‘een mix van Charli XCX tijdens haar Pop 2-tijdperk en een remix van Summertime Sadness’. Shoplifting from Nike is dan weer een synthpopschijf over ‘moderne spiritualiteit, materialisme, dissociatie, irritant en episch zijn en de huizencrisis van 2008’ waarin in een dikke twee minuten tijd Buffy the Vampire Slayer, Hulu, Tumblr, Cronenberg, Marlboro en een stelende Winona Ryder worden genamedropt. Dat noemen ze dan een carrièreswitch.

EEN WILLEKEURIGE QUOTE ‘Als je mij enkel kent van oude Girlpool-songs, ga je waarschijnlijk denken: what the hell is dit?’