Een rondje hakken om Tomorrowland af te sluiten, waarom niet? Wij lieten ons vermorzelen door Rotterdam Terror Corps.
Eerst het nieuws: er zijn nog gabbers. Op zondagavond verzamelden die zich voor het podium van Rotterdam Terror Corps, klaar voor een dreunende terugkeer naar het midden van de jaren negentig.
Voor wie geen kind van de nineties is: Terror is een subgenre van hardcore. Het is dansmuziek met zeer zware bassen en tussen de vier en zes beats per seconde. Een gevoelsmatige samenvatting van het hele genre zou kunnen zijn:
‘Alles moet kapot. Wanneer? Nu!’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘Dit is nostalgie’, vindt Geert. Zijn hoofdhuid is strak, maar de rimpels boven zijn ogen laten min of meer zien waar in zijn voorhoofd eindigt en de terugwijkende haarlijn begint. ‘Vroeger luisterde ik naar niets anders. Nu doe ik het kalmer aan.’ Samen met zijn vriendin was hij een puber in 1996. Ook verderop staan nog wat Nederlanders die jeugdherinneringen op te halen terwijl ze wild met hun onderbenen zwaaien.
De stereotype fopspenen en Adidas-trainingsbroeken zien we niet meer voor het podium. Op vestimentair vlak zijn ook de aanwezige gabbers netjes de 21ste eeuw ingestuiterd.
Suggestieve dansbewegingen
Ook in het publiek: veel nieuwsgierigen. Want Rotterdam Terror Corps torst een reputatie met zich mee. De show is nog niet goed begonnen of over het podium kronkelen al twee vrouwen die zeer weinig om het lijf hebben.
Dit is de tango van het blote kontje, zong Toon Hermans ooit, en hij schoffeerde een deel van de Nederlandse goegemeente. Of deze dames met hun tangaslip in hun bilnaad gesnoerd de cabaretier kennen, weten we niet, maar met hun moves en interactie willen ze blijkbaar ook graag schofferen. Dàt, of er zit een diepere symboliek in hun suggestieve dansbewegingen die wij niet meteen doorhadden.
De dames hebben meer tattoo’s dan kleren, maar dat is geen probleem, want ze hebben duidelijk warm. Als verkoeling slaan ze op elkaars billen, of gieten ze water over elkaars borsten. Als vroeg hoogtepunt in de set is er ook nog een schuimspuitbus van de partij.
Terwijl de gemaskerde mannen (de aanvoerders van het Corps) brullen en tekeer gaan alsof er geen Tomorrow is, spelen de vrouwen op het podium ook nog eens hun bovenstukjes uit. Een deel van het publiek trekt grote ogen. Free the nipple!
Een ander deel van de aanwezigen trekt al de hele avond grote ogen terwijl het agressief in het ijle staat te kauwen. Charmant.
Ontsnappende ingewanden
Maar goed, genoeg over de show. Dit hele spektakel voltrekt zich in een windhoos van geluid waar een opstijgende straaljager niets tegen is. De bassen dreunen zo hard door de zaal dat het lijkt alsof je ingewanden weg willen uit je buikvlies. In vergelijking met de vrolijke kermistoeters op de Main Stage is dit pure punk.
In dat opzicht is Rotterdam Terror Corps eigenlijk ook de ideale afsluiter van de derde en laatste dag van het festival. Het contrast met het optreden van het Nationaal Orkest van België kon niet groter zijn.
In de hele spirit of unity kwam vandaag alles samen. Klassieke kermisbeats, een klassiek orkest, en happy hardcore. Alles kan, alles mag, en het ziet ernaar uit dat zo onderhand wel alle muren tussen alle mogelijke muziekgenres al een keer zijn gesloopt.
Mooi zo.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier