Goose bouwde een oude garage om tot een hippe studio: ‘Voor een andere band zou dit troep zijn’

Noem het nieuwe onderkomen van Goose in hartje Kortrijk niet zomaar een studio. Hotspot is een beter woord, al geven we ook punten voor ‘architecturaal statement’ en ‘hangplek voor hippe vogels’. Knack Focus kreeg een rondleiding, van de smeerput tot de mengtafel van Etienne De Crécy.

Niets aan Den Bras, een oer-Vlaams café aan de rotonde voor het station van Kortrijk, doet vermoeden dat boven het etablissement tot voor kort een van de strafste livebands van België huisde. Het waren de heren van Goose die er lief, leed, beats en Belpop-klassiekers met elkaar deelden, tot het repetitiekot echt wel te klein werd.

In hun zoektocht naar een nieuw onderkomen stuitte het kwartet vijf jaar geleden al op een industrieel pand, enkele straten dieper in de Kortrijkse binnenstad. ‘Tussen ons en dat gebouw was het liefde op het eerste gezicht. Het stond toen nog niet te koop, maar gelukkig was de eigenaar zo vriendelijk om ons rond te leiden’, herinnert frontman Mickael Karkousse zich nog. ‘Toen we in 2016 te horen kregen dat het pand te koop stond, hadden we het eigenlijk al uit ons hoofd gezet, maar het was te mooi om te laten liggen. Zoveel van die gebouwen zijn er tenslotte niet meer in Kortrijk: de meeste moeten plaatsmaken voor appartementen.’

De band doopte haar stekje de Safari Studio’s. Ook hun oude lokaal boven Den Bras heette zo. ‘Toen was dat een grapje, omdat we over de versleten linoleum een tapijt met luipaardmotief hadden gelegd. Nu staat de naam voor de vrijheid die we onszelf toezeggen: als Goose werken we binnen bepaalde krijtlijnen, maar in de Safari Studio’s kan alles.’ Zo schreef gitarist-synthspeler Dave Martijn de soundtrack van de bejubelde Telenet-serie De dag, mixte drummer Bert Libeert de debuutplaat van de jonge new wave-band Whispering Sons en heeft die laatste met B ook een underground elektronicaproject. Ook Karkousse en bassist-synthspeler Tom Coghe sleutelen constant aan muziek, voor zichzelf of voor anderen.

Mottige gevel

Het verleden liet zijn sporen na in het gebouw, dat ooit een douanecentrum, een chocoladefabriek en een autogarage was. De muren zijn ruw, op de vloer zie je nog steeds de olievlekken en op wat ooit het bandenrek van Tony’s Garage was, staat een batterij synthesizers te blinken. In de renovatie volgden Karkousse en co de Bauhaus-filosofie, naar de Duitse school waar iconische architecten als Ludwig Mies Van der Rohe en Walter Gropius ooit lesgaven, tot in de puntjes.

‘Elke ingreep hebben we bewust en met respect voor het gebouw proberen uit te voeren’, zegt Karkousse. ‘Ramen en deuren vervingen we enkel als het echt nodig was. Ook op andere vlakken probeerden we zo dicht mogelijk bij het gebouw te blijven. Niet altijd gemakkelijk, want de oorspronkelijke buitenmuren bewaren, betekende dat we ze niet opnieuw konden isoleren. Mochten we dat wel gedaan hebben, was dit pand veel energiezuiniger geweest, maar waren we ook opgescheept geweest met een mottige gevel.’

In samenwerking met architect Steven Vandenborre trok de band het Bauhaus-ideaal door in alle ruimtes. In de keuken annex leefruimte werd de originele houten kastenwand bijvoorbeeld gecombineerd met een werkblad uit inox. Door de grote raampartij in de hoek, een vondst van Vandenborre, functioneert de keuken als een uitkijktoren op de centrale studio.

Wie zo het kloppend hart van de Safari Studio’s overschouwt, wordt meteen aangetrokken door de vintage instrumenten die er staan opgesteld, de fraaie houten mengtafel op kop. ‘Gekocht op Facebook, van Etienne De Crécy’, lacht drummer Bert Libeert. ‘We wilden al lang een mengtafel zoals die van hem. Toen we hoorden dat Etienne, een goede vriend van ons, ze verkocht, hebben we meteen gebeld. In de Quick is de deal beklonken, tussen de cola’s en de Giants.’

‘Voor een andere band zou dit troep zijn’, zegt synthspeler Dave Martijn. ‘Het is geen digitale mengtafel, je kunt er niks in opslaan en waarschijnlijk kraakt ze nog ook. Maar het is zoals met alle instrumenten die hier staan: ze werkt perfect, voor ons.’

Eigenlijk geldt dat ook voor de ruimte. Om de akoestiek te verbeteren, liet de groep een nieuwe vloer gieten en een speciaal plafond monteren, maar verder ging ze niet. ‘Als je ons laat kiezen tussen dit soort ruimte, zelfs met de trein die om de paar minuten voorbij dendert, en een kurkdroge, perfect uitgeruste studio, weten we het wel. De vibe primeert’, zegt Karkousse. ‘Het laat ons ook toe om met de ruimte aan de slag te gaan en de galm ervan mee op te nemen.’

Huiselijk

Door het kale interieur en het eenvoudige kleurenpalet – mintgroen, grijs en bordeaux voeren de boventoon, Le Corbusier zou trots zijn – vallen de kleine persoonlijke details des te meer op. Ergens in een hoek staat een eenzaam skateboard – ‘van Bert, hij skatet ermee tussen de instrumenten’ – en de vier MIA’s die de band in de loop der jaren won, staan netjes naast elkaar op de keukenkast. ‘Dat is de fase waar we nu in zitten: het huiselijk maken’, lacht Karkousse.

Hij gaat voorop richting de creatieve ruimte op het gelijkvloers. ‘Een concert, een feestje, een boekvoorstelling, een fotoshoot… noem het en we stellen de zaal ervoor open’, zegt hij. In wat ooit de smeerput was, stelde de groep enkele spots op die voor extra sfeer kunnen zorgen. De grote metalen poort werd een al even uit de kluiten gewassen raampartij. ‘En dan hebben we nog iets’, grijnst Martijn. Achter de deur die hij opentrekt, zit een zwart betegelde toiletruimte met inox meubilair. ‘Hier hebben we ons een beetje laten gaan, maar het is toch cool, niet? We wilden een beetje het clubgevoel nabootsen hier, en dat is ons wel gelukt.’

De Safari Studio’s zouden wel eens heel snel een nieuwe Kortrijkse hotspot kunnen worden. ‘Dit is vooral een gebouw voor onszelf, maar als we ook jongeren uit de buurt kunnen inspireren: graag’, zegt Karkousse. ‘Het is voor een creatieve jonge gast altijd leuk om in de buurt mensen te zien naar wie je kunt opkijken en die risico’s durven nemen. Als we al een boodschap voor jongeren hebben, is het wel deze: je maakt je stad niet beter door er weg te gaan. Zoek het niet altijd waar iedereen het zoekt en probeer de plek waar je woont zelf interessant te maken.’