Fred Again is de it-boy van de dance geworden dankzij een berichtje van Brian Eno

Jarenlang was Fred Again hitdealer van popsterren als Ed Sheeran, George Ezra en Stormzy. Tot Brian Eno hem erop wees dat de muziek die hij voor zichzelf maakt beter is.

‘Geen vragen over Ed Sheeran. Geen persoonlijke vragen.’ Alleen op die voorwaarden krijg je Fred Gibson aan de lijn. Onder het pseudoniem Fred Again is de ster van de Londense hitproducer pijlsnel omhooggeschoten. De interviewaanvragen (en de obligate clichévragen) zijn ook nauwelijks nog bij te houden zijn.

En al vóór hij als Fred Again begon aan zijn trilogie Actual Life (waarvan het derde deel net uit is), had hij een enorme invloed op de recente popgeschiedenis. Hij schreef mee aan George Ezra’s Shotgun, maar óók aan het nummer dat die hit in Engeland van de eerste plaats verdrong: Solo van Clean Bandit featuring Demi Lovato. In 2019 was hij in eigen land betrokken bij 30 procent van de nummer 1-hits, waaronder Bad Habits van Ed Sheeran. Een jaar later won hij – als jongste ooit – de Brit Award voor producer van het jaar. Ook Charli XCX, Little Mix, BTS, Stormzy, AJ Tracey en tientallen anderen deden eerder al beroep op zijn diensten, van producen tot songschrijven.

Ik krijg duizenden foto’s toegestuurd van fans die “we gon’ make it through” hebben laten tatoeëren. Hoe maf is het dat mensen mijn muziek tot aan hun dood zullen meedragen?

Na de jaren in de schaduw eist Fred Again nu zélf de aandacht op. Met Marea (We’ve Lost Dancing) was hij de auteur van een knaldranganthem. Zijn sessie voor het toonaangevende Boiler Room ging viraal – 9 miljoen clicks! Maandelijks telt hij bijna 10 miljoen luisteraars op Spotify. Op Pukkelpop gaf hij deze zomer in de Boiler Room een masterclass in imponeren. Er staan meer dan 6000 mensen op de wachtlijst voor zijn show volgende week in de Ancienne Belgique. Volgende zomer staat hij op Werchter, en dat zal heus geen plek vroeg op de middag zijn. Het is een kwestie van tijd voor de Brit arena’s vult.

Het opmerkelijke aan het hele verhaal is de muziek waarmee hij die doorbraak forceerde. Fred Again maakt geen radiofähige kermismuziek. Hij is geen formuleproducer zoals Regi, David Guetta of Martin Garrix. Hij bouwt zijn dancetracks rond spraakopnames van gesprekken die hij met vrienden en vreemden voert. Hij samplet daarnaast songschrijvers als Dermot Kennedy, Delilah Montagu en Yung Blue.

‘Hij doet me tegelijk de euforie voelen van de eerste keer dat ik alle tien minuten van Deadmau5’ Strobe hoorde, de opwinding van illegaal Untrue van Burial downloaden, de catharsis van vroege Coldplay en de storytelling van het enige Postal Service-album’, zo capteerde Rolling Stone de bijzondere ervaring van Fred Again ontdekken. Fred Again kan de weemoed van donkere dagen oproepen, met stompende electronica die smeekt om massaextase. Wat Fred Again nu al drie platen doet is véél meer dan clubmuziek.

In de credits staat dat je op Bad Habits van Ed Sheeran gitaar, drums, piano, bas én keyboards hebt gespeeld. Wat is je favoriete instrument?

Fred Again: Ik was oorspronkelijk drummer, maar ik voel me het meest op mijn gemak achter de piano. Als kind heb ik thuis voornamelijk blues en r&b gehoord, waardoor ik into percussie raakte. Zo heb ik een marimbafase gehad. (lacht) Tegenwoordig breng ik echter heelder dagen door met mijn keyboard. Soms probeer ik bij het schrijven vanuit een gitaarlijn te vertrekken, maar ik keer altijd weer terug naar mijn klavier. Dat is compact en kan ik overal mee naartoe zeulen.

Je hebt veel voor anderen geschreven…

Fred Again: … maar ik heb altijd nummers voor mezelf gemaakt, hoor. Mijn eerste soloproject was een pianoplaat. Ik was tien, en mijn tante heeft mij toen met de opnames geholpen. (lacht) Later experimenteerde ik met drums en percussie, en als tiener heb ik in verschillende bands gezeten. Ik heb veel stuff voor mezelf gemaakt, maar het is pas vier jaar geleden dat ik er echt intensief aan ben beginnen te werken.

Was een solocarrière altijd de ambitie?

Fred Again: Ik denk van wel. Tijdens mijn schooljaren heb ik eens vijftig exemplaren van een ep op cd gebrand. Ik ben ermee naar een lokale platenwinkel gestapt en heb ze daar in de rekken verstopt zonder het de eigenaar te vertellen, in de hoop dat mensen zo mijn werk zouden ontdekken. Daags nadien ging ik vol goede hoop terug naar de winkel, in de veronderstelling dat alle exemplaren verdwenen zouden zijn, maar ik had er natuurlijk niet bij stilgestaan dat niemand een cd gaat meepakken zonder ervoor te betalen. (lacht hard) Achteraf gezien had ik beter in die winkel gevraagd om mijn demo’s gratis uit te delen, zoals ook Arctic Monkeys het destijds heeft gedaan. Zo zie je maar: ik kom van ver.

Welke artiest heeft je tot clubmuziek bekeerd?

Fred Again: (denkt lang na) Ik herinner mij de Thin White Duke-remix van Röyksopps What Else Is There?: gewéldige track. Shout-out to Stuart Price (de producer/dj achter onder meer het pseudoniem Thin White Duke, nvdr.), al denk ik dat vooral Londen mij heeft beïnvloed. Als tiener kwam ik daar in het uitgaansleven in aanraking met garage, dubstep, UK funky, enzovoort. Ik heb een fase gehad dat French house mijn playlists domineerde, maar ik geloof dat wat ik maak héél Brits is. De invloed van UK club culture is onmiskenbaar.

Hoe oud was je toen je begon uit te gaan?

Fred Again: Zestien of zeventien, gok ik. In het begin zijn je opties natuurlijk beperkt tot de clubs waar ze je met een fake ID binnenlaten.

Je staat erom bekend dat je overal geluidsopnames maakt, ook in clubs. Was je daar als tiener al mee bezig?

Fred Again: Ja, al had ik toen geen flauw benul wat ik ermee moest aanvangen. Overal waar ik kwam, haalde ik mijn dictafoon boven – de reflex was er en de opnames dus ook, maar daar gebeurde verder niets mee. Het is pas nu jij ernaar vraagt dat ik besef dat ik eigenlijk al jaren materiaal aan het verzamelen was, maar het is pas sinds Fred Again bestaat dat ik er iets mee doe. Ik ging geregeld alleen naar een club, en daar stond ik in een hoekje te absorberen wat ik zag en hoorde. I quite liked doing that.

Je hebt jarenlang achter de schermen gewerkt, in dure studio’s met invloedrijke popartiesten. Waarom ben je daarmee gestopt?

Fred Again: De studio was mijn safe space, maar op een bepaald moment – ik kan me geen specifieke gebeurtenis voor de geest halen – ben ik tot het inzicht gekomen dat ik vooral buiten de studio geïnspireerd raakte. Anderen afluisteren en de sfeer opsnuiven bleek voor mij een natuurlijke en spontane manier om menselijke emoties om te zetten in muziek.

Traditioneel is een studio de plek waar het grootste deel van het werk gebeurt, maar met een laptop kun je werkelijk overal aan de slag gaan. Ik woon in Londen dicht bij de Thames. Soms zit ik uren op een bankje langs de rivier de voorbijgangers te observeren, tot mijn batterij leeg is. Dan ga ik naar een café, laad ik mijn computer op en keer ik er terug.

Sinds ik bekender ben, gebeurt het soms dat ik word aangesproken door mensen die mij zo aan het werk zien. Maar storend is dat tot nog toe niet. Londen is een grote stad, ik ben geen toeristische attractie. (lacht) Als ik werk, heb ik de neiging om een deel van het decor te worden. Daarom werk ik ook zo graag op de metro.

Ik had mij bij geitenyoga aan geiten in yogaposes verwacht. Ik heb me wel 45 minuten lang een breuk gelachen.

Op welke metrolijn ben je het vaakst te vinden?

Fred Again: Ik hou van de Bakerloo line, die van het zuiden naar het noordwesten van Londen loopt, omdat je op een bepaald moment bovengronds rijdt en ze eindigt in Harrow & Wealdstone, wat een eind van het centrum is. Het is een lange rit waar ik mij volledig op mijn werk kan focussen. En dan doe ik het traject opnieuw, in de andere richting. Opnieuw: zolang mijn laptop het trekt. (lacht)

○○○

Deels verantwoordelijk voor zijn solosucces is Brian Eno, de zeventiger die in een ver verleden lid was van Roxy Music, zich nadien onder eigen naam tot een grootheid in ambient en electronica opwierp en als producer onder veel meer iconisch werk voor Talking Heads en U2 afleverde. Op zijn zestiende belandde Fred Gibson via een vriendin van zijn moeder in het gospelkoor van Eno. Als een van de weinige geschoolde muzikanten in het koor wierp Gibson zich op als Eno’s rechterhand. En Eno werd zijn mentor. Op zijn twintigste produceerde Gibson mee Someday World, Eno’s album met Karl Hyde van Underworld. ‘We zijn momenteel samen een album aan het afronden’, zegt Fred Again.

Zou de Actual Life-trilogie bestaan hebben zonder Brian Eno?

Fred Again: Moeilijk te zeggen. Op een moment dat ik voornamelijk hiphop en popmuziek voor anderen aan het maken was, stuurde Brian mij een bericht: ‘Nu is het genoeg geweest.’ Ik dacht altijd dat ik het juiste aan het doen was, maar toen hij mij erop wees dat de muziek waarmee hij mij had leren kennen – mijn solowerk, toen ik nog jonger was – beter was, begon ik wel te twijfelen. In mijn hoofd speelde al wel het idee om solo te gaan. I stood close to the edge, but he definitely pushed me over.

Je hebt naar verluidt een tijdlang overwogen om anoniem te blijven.

Fred Again: Tot mijn broer (producer Benjy Gibson, nvdr.) mij erop wees dat mijn muziek daar te persoonlijk voor is. ‘Je moet je niet verschuilen’, zei hij. Met Actual Life probeer ik mijn gevoelens over te brengen – eerlijker dan dit kan ik niet zijn. Omarmen dat ik mij niet anders moet voordoen, heeft ervoor gezorgd dat ik nog instinctiever tewerk begon te gaan. Zo is de trilogie tot stand gekomen.

Hoe heeft het succes van Actual Life je leven veranderd?

Fred Again: Ik kan nog steeds niet goed vatten wat mij de laatste tijd overkomt. Door de hartverwarmende berichten die ik dagelijks ontvang, besef ik dat wat ik maak bestaansrecht heeft. Ik ga geregeld door de commentaarsectie op YouTube en het raakt mij diep om te lezen wat mijn muziek teweegbrengt. Om je een voorbeeld te geven: ik heb zelf geen tattoos, maar de laatste jaren heb ik al duizenden foto’s toegestuurd gekregen van fans die ‘we gon’ make it through’ (een zin in Carlos, naar de Amerikaanse bouwvakker die hij in dat nummer samplede, nvdr.) getatoeëerd hebben. Hoe maf is het dat sommigen mijn muziek letterlijk tot aan hun dood zullen meedragen?

Iets volledig anders: ik zag op sociale media dat je onlangs aan ‘goat yoga’ hebt gedaan. Wat houdt dat in?

Fred Again: (lacht hard)It was an absolutely ridiculous thing, maar de persoon die dat heeft bedacht is een genie. Nu, ik had mij aan geiten in yogaposes verwacht, maar het is eerder traditionele yoga waarbij je vertrappeld wordt door geiten. Ik ga niet beweren dat ik volledig ontspannen was na de sessie, maar ik heb mij wel 45 minuten lang een breuk gelachen. Het heeft zijn effect niet gemist.

Wil dat zeggen dat er op je volgende plaat geiten te horen zullen zijn?

Fred Again: Ja, die zal uitsluitend uit geitengeluiden bestaan. (lacht)