Maarten Devoldere heeft zijn zaakjes prima voor elkaar. Hij speelt niet bij één maar bij twee Belgische topgroepen: Balthazar en Warhaus. Met die laatste band palmde hij The Barn van Rock Werchter in en dat deed hij met verve.
Centraal in de set stond het materiaal uit Ha Ha Heartbreak, de plaat waarop Devoldere vorig jaar zijn breuk met Sylvie Kreusch verwerkte. De zanger stond met zichtbaar plezier op het podium, maar enig cynisme was hem toch niet vreemd. ‘Als er hier stellen zijn die overwegen uit elkaar te gaan: this is your moment’, meldde hij.
Zijn nieuwe songs hielden het midden tussen kwetsbaar en zelfverzekerd, waren doorgaans gebouwd op een zacht wiegende funkgroove en bulkten van de muzikale ideeën. Het helpt natuurlijk als je een solide ritmesectie en klasbakken als gitarist Jasper Maekelberg en multi-instrumentalist Tijs Delbeke voor je kar kunt spannen. De laatstgenoemde was niet alleen actief op klavieren, maar ook op viool en trombone en bracht regelmatig prachtige motiefjes en tegenmelodieën aan, waardoor de muziek van Warhaus vandaag rijker klinkt dan ooit.
Vanaf Desire, de tweede song in de set, liet het publiek zich met graagte door het gezelschap op sleeptouw nemen. Shadowplay met een schitterende, stotterende gitaarsolo van Maekelberg, het dynamische Timebomb (over licht ontvlambare liefde) en het al wat oudere Love’s A Stranger, dat door het publiek woord voor woord werd meegezongen: één voor één groeiden ze uit het hoogtepunten, net zoals het sobere, door Maarten Devoldere solo gebrachte Fall in Love With Me.
Er was echter net zo goed ruimte voor een portie instrumentale ‘fake jazz’, waarin de frontman een trompet opdiepte en er ook tijdens het frivole It Had To Be You, duchtig op los toeterde.
Het mooiste moment had Warhaus tot het einde bewaard: Open Window, met een repetitieve maar nooit vervelende coda die daarna nog uren in ons hoofd bleef nagalmen. Mocht u er nog aan twijfelen: Warhaus is een huis van vertrouwen geworden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier