Voor wie het feestje van Beyoncé gemist heeft, is er gelukkig nog Honey Dijon

Honey Dijon, die dit weekend op Core Festival staat en volgende maand op Tomorrowland, heeft Queen B een stevig handje toegestoken op Renaissance.

‘De bedoeling was een safe place te maken, een plek waar je niet beoordeeld wordt. Een plek waar je kunt schreeuwen, je laten gaan, waar je vrijheid kunt voelen.’ Zo kondigde Beyoncé vorig jaar haar album Renaissance aan, een onversneden dansplaat die hulde bracht aan de zwarte wortels van de hedendaagse clubcultuur, net zoals ze onlangs nog deed met het bijbehorende concert in een uitverkocht Koning Boudewijnstadion. Ze richtte daarmee ook een gigantische schijnwerper op de onderbelichte pioniersrol van dj’s, producers en performers uit de queergemeenschap.

En Queen B had haar huiswerk gemaakt, zo bleek uit de lange lijst met producers, samples en verwijzingen in de liner notes. Een van de mensen die Beyoncé met hun kennis en ervaring een handje toestaken bij die kleine lettertjes, was trans vrouw, house-dj, producer en wandelende dance-encyclopedie Honey Dijon.

Op een dag belde mijn management: “Wat zou je ervan vinden om songs voor het volgende album van Beyoncé te schrijven?”

Dijon (°1968) is geboren in Chicago, de stad waar later house zal ontstaan. ‘Ik werd veel gepest op school. Mode en de vroege housecultuur waren een uitweg voor mij’, vertelde ze vorig jaar aan V Magazine. Op haar dertiende glipt ze voor het eerst binnen in Music Box, de legendarische nachtclub waar housepioniers Ron Hardy en Frankie Knuckles de plak zwaaien. Dijon vindt in de housecultuur een levenslijn. ‘Als een gemarginaliseerd persoon – trans en queer – werd mijn leven niet naar waarde geschat, behalve in mijn eigen verbeelding. Ik moest dus creatief zijn om gelukkig te zijn.’

Begin jaren negentig verhuist ze naar New York, the city that never sleeps, waar ze zich gretig onderdompelt in het bruisende nachtleven. Eerst als danseres, vervolgens als dj, onder de vleugels van mentors als draaitafellegendes Derrick Carter en Danny Tenaglia. Eind jaren negentig, in de periode dat haar profesionele dj-carrière voorzichtig van de grond komt, maakt ze ook de transitie naar vrouw compleet. Het hindernissenparcours van vooroordelen en discriminatie waar ze zich vervolgens doorheen moet knokken, vat Dijon samen in één zin: ‘I had to create the space I occupy.’ Een safe space. Geen wonder dus dat Beyoncés team bij haar kwam aankloppen voor Renaissance.

‘Op een dag belde mijn management: “Wat zou je ervan vinden om songs voor het volgende album van Beyoncé te schrijven? Ze wil een dansplaat maken en het verhaal van het hele spectrum van de dance vertellen”’, herinnerde Dijon zich in V. ‘Ik schrok ervan dat ik überhaupt op haar radar stond!’ Als kind van Chicago, alumna van de New Yorkse clubscene en vaandeldrager van de klassieke housesound schiet Dijon in actie. ‘Maar ik dacht wel: ik kan haar niet gewoon muziek sturen, ik moet haar sturen waar deze cultuur om draait.’ Dus gaan er ook boeken over queertheorie en over de New Yorkse ballroom- en voguecultuur en playlists met obscure househymnes richting Houston.

Uiteindelijk belanden er twee songs met duidelijk Honey Dijon-stempel op Renaissance: Alien Superstar, een track opgebouwd rond ballroomsamples en -referenties, en Cozy, met een groove geplukt uit Get with U, een r&b-househybride uit 1992 van Lidell Townsell & MTF, geproducet door Chicago-veteraan Green Velvet. Dijon mag ook de zomerhit Break My Soul remixen en met een dj-set het lanceringsfeest van Renaissance in Parijs opluisteren.

In november 2022, enkele maanden na Renaissance, verschijnt het tweede soloalbum van Honey Dijon, Black Girl Magic. Die uitdrukking, veelal bedoeld als een compliment voor zwarte vrouwen en hun prestaties, werd in de media vaak gebezigd om Beyoncés voorlaatste album Lemonade (2016) te omschrijven. En ja, Honey Dijons plaat kun je met haar klassieke vocal house, door gospel bevruchte discoknallers en boodschap van liefde en verbinding gerust beluisteren als een soort compendium bij Renaissance. Een schakel tussen het verleden en het heden van de zwarte dancecultuur, met gastbijdragen van onder meer houselegende Mike Dunn en de nieuwbakken clubsensatie Channel Tres. Wie bij Honey Dijon gaat dansen, leert ongetwijfeld Beyoncé beter kennen.