Sludgeband Thou wordt wat ouder, maar daarom niet softer

Weinig gasten zijn liever gezien op Roadburn dan sludgemetalgroep Thou. In 2015 speelden de Amerikanen er hun cultalbum Heathen integraal, waarna een innige band met het festival ontstond. Thou is er al eens artist in residence geweest, met vier shows op één editie, maar de band werd ook met de regelmaat van de klok gevraagd voor reguliere sets en speelde er zelfs enkele verrassingsconcerten, waaronder een met enkel covers van Misfits.

Ook dit jaar is Thou weer van de partij, om op het hoofdpodium de nieuwste worp Umbilical te brengen. En daar heeft frontman Bryan Funck gemengde gevoelens bij. Hoewel de schreeuwlelijk enkel mooie woorden voor het festival heeft, doet zijn positie als headliner ironisch aan. ‘Heel Umbilical is geschreven vanuit het standpunt van mijn negentien jaar oude zelf’, legt hij uit. ‘Ik heb een achtergrond in de DIY-punkwereld, en toen ik jong was, sloeg ik mensen om de oren met die ideologie. Doorheen de jaren hebben we met Thou compromissen moeten sluiten. We doen promotours, we hebben een boeker in plaats van alles zelf te regelen, onze shows kosten meer dan vijf euro… Zonder te willen klinken als een oude man die soft wordt: met de jaren heb ik geleerd dat je soms toegevingen moet doen om actief te blijven als band, maar mijn jonge zelf zou ervan walgen.’

Ook om praktische redenen houdt Funck niet van grote podia. Liefst van al had hij in een kleine, smerige kelder opgetreden. ‘Sommigen in de band houden van grote clubshows, omdat het belangrijkste voor hen is dat de muziek goed klinkt. Maar daar zijn onze albums voor. Voor mij is het belangrijkste de energie, de wisselwerking met het publiek. Op zo’n groot podium is er veel afstand, waardoor het publiek er maar op staat te kijken.’

In die zin lijkt Umbilical een poging om die energie ook naar grotere zalen te brengen. De nummers zijn minder lang uitgesponnen, directer, en klinken nog smeriger dan anders. Nooit eerder waren de grunge-invloeden in Thou’s muziek zo prominent aanwezig. ‘In metal en andere harde muziek heb je een groot deel van het publiek dat niet verder kijkt dan de riffs. Onze filosofische teksten of de nuances van de uitgerekte songs gaan soms wat verloren, en dat kan saaie shows opleveren. Met deze plaat wilden we iets schrijven dat voor ons ook wat meer fun bevatte, en volledig inzetten op die energie. Voor mij blijft het belangrijk dat er inhoud in zit en dat ook deze plaat draait rond zelfreflectie, maar nu kunnen mensen ook wat met hun lichaam bewegen. (lacht)’

Maar geef hem er na zijn show op Roadburn niet te veel complimenten over, want dan krijg je de woede van de negentienjarige Funck over je heen.