Pommelien Thijs op Pukkelpop: ik begrijp het niet helemaal

Sympathieke vrouw, maar de nummers?

Op zich heb ik sympathie voor Pommelien Thijs. Ze staat open in het leven, zet zich in voor belangrijke zaken en is creatief. Mocht ik kinderen hebben – ik mag er niet aan denken, maar dat terzijde – zou ik het prima vinden als zij de #LikeMe-ster als rolmodel zouden zien. Met de mediafiguur Pommelien Thijs heb ik absoluut geen problemen.

Pommelien Thijs de muzikante, daar heb ik het iets moeilijker mee. Rond de middag wist ze al een opvallend grote meute mensen uit hun tenten te doen kruipen om af te zakken naar het hoofdpodium. Iets wat binnen de verwachtingen lag, gezien het overrompelende succes van al haar liveshows sinds vorige zomer.

Al die enthousiastelingen moeten iets in haar muziek horen dat ik zelf niet hoor. De liedjes waren niet actief storend, maar verder hadden ze ook weinig om het lijf. Ik hoorde vooral veel fletse poprock die wil meesurfen op de poppunk-revival die artiesten als Olivia Rodrigo in gang hebben gezet, maar vergeleken met dat voorbeeld misten de nummers van Thijs heel wat karakter. Dat de teksten vooral met karamellenverzen en weinig diepgaande observaties aan elkaar hingen, hielp ook niet. Mocht dit een verslag van Pennenzakkenrock zijn geweest, was ik hier best positief over geweest. Maar ik zou denken dat een meerderjarig publiek ondertussen al veel spannendere, meer diepgaande muziek heeft gehoord en het niveau van Thijs’ nummers wat ontgroeid is? Vorig jaar moest Clouseau nog een geheime identiteit aannemen om op een ‘serieus’ muziekfestival te mogen spelen, terwijl dit nu niet veel hoogstaander was.

Ik vind het oprecht een beetje jammer om dit te schrijven. Want zoals gezegd: ik heb sympathie voor Pommelien, en ook op de main stage van Pukkelpop straalde ze een warm soort zelfvertrouwen uit. Ook haar creativiteit zette ze weer in de verf met een zelfgemaakte outfit die bestond uit een omgetoverde parachute – een eerbetoon aan haar recent overleden overgrootmoeder die twee wereldoorlogen heeft meegemaakt en tijdens de tweede in het huwelijksbootje stapte.

Ik zou Pommelien daarom betere songwriters toewensen, maar haar weinig avontuurlijke muziek legt haar gezien de massale opkomst duidelijk geen windeieren. Misschien moet ik haar gewoon minder zure recensenten toewensen die effectief naar leuke muziek op zoek zijn en niet alleen naar sympathieke performers.