Het optreden van Lil Nas X bestond voor de helft uit eigen hits (leuk en aanstekelijk) en voor de andere helft uit andermans hits (raar en een beetje ongemakkelijk)
Old Town Road van Lil Nas X is met gemak een van de meest fascinerende doorbraakhits van de laatste jaren. Het is een grappig nummertje waarin trap, hiphop en country op een speelse, aanstekelijke manier samenkomen. Nog fascinerender is echter dat Lil Nas X geen one hit wonder bleek te zijn. Dat speelde hij niet klaar door méér countryhiphop te maken, maar door zichzelf plots als queer popster te profileren. Zo bleek het paard datLil Nas X in Old Town Road van Trojaanse aard te zijn: via één dartel nummer trok hij een erg groot publiek in zijn regenboogwereld. Wij waren erg benieuwd hoe dat zich naar het Werchterpodium zou vertalen.
Het begon uitstekend. Op het podium stond een abstract standbeeld in antiek-Griekse stijl dat een beetje leek op een zwaan die z’n hoofd onder water verstopte. Vervolgens verscheen er een groep dansers op het podium, uitgedost in cheerleader-achtige kleren, waarna de ster van het moment zelf als een krijger met een Griekse borstplaat op het toneel verscheen. In die opzetting begonnen Lil Nas X en zijn dansers de monstershit Montero (Call Me By Your Name) te brengen. Kwestie van het publiek meteen mee te hebben. Het nummer ontaardde overigens in een streepje reggaeton, alsof Lil Nas X wist dat Rosalía straks op het programma stond en de mensen al wilde opwarmen.
Doorheen het optreden bracht Lil Nas X nog enkele eigen nummers, die we al dan niet kenden. Old Town Road zat verrassend genoeg al halverwege de set en wist zoals te voorspellen het publiek moeiteloos mee te krijgen. Ook het afsluitende Industry Baby, gedragen door een beat vol bombastische blazers, telde als een van de hoogtepunten. Maar ook tijdens de nummers die we niet kenden wisten we ons te amuseren. De ongecompliceerde, catchy poprap van Lil Nas X weet op een festivalweide de juiste snaar te raken. De groots opgezette dansshow zorgde er overigens voor dat er visueel ook altijd wel iets te beleven viel.
Minder geslaagd waren de momenten waarop Lil Nas X besliste om andermans nummers op bandje af te spelen. We hoorden flarden Beat It van Michael Jackson, Runaway én Power van Kanye West, S&M van Rihanna, en nog meer. Op veel van deze momenten verdween Lil Nas X zelfs van het podium, om de show even volledig in de handen van zijn dansers te leggen. Oké, we snappen het, de dansers refereerden naar de voguing-traditie en pasten zo perfect in het queer plaatje dat Lil Nas X wilde schetsen, maar op een bepaald moment werd het gewoon te veel en voelden we ons alsof we in een studentencafé waren beland (bloednuchter, en dus absoluut niet in de juiste stemming).
Wat we wél heel amusant vonden, was de geautotunede cover van Nirvana’s Something in the Way. Tijdens dit nummer, beeldden we ons de rockpuristen in die al vooraan post hadden gevat voor Queens of the Stone Age en zo aan het queer feestje van Lil Nas X werden onderworpen. Erg geestig. Maar voor de rest hopen we dat de poprapper het volgende keer bij zijn eigen discografie houdt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier