Op de main stage van Werchter deed Joost een moedige poging om de generatiekloof te overbruggen, na die zelf eerst vakkundig een pak dieper te graven.
Na Goldband op zaterdag werd het hoofdpodium van Werchter op de vierde en laatste dag opnieuw geopend door Nederlanders met knotsgekke beats. “Kennen jullie Joost Klein?” vroeg dj Tantu Beats op voorhand. Een wat overbodige vraag, want afhankelijk van of je die stelt aan iemand die voor dan wel na de millenniumwissel geboren is, luidt het antwoord ofwel “wie?” ofwel “ja, duh, 1983!”, verwijzend naar de catchphrase van de rapper.
Joost begon zijn carrière als Youtuber, maar maakte enkele jaren geleden de switch naar een rapcarrière. Weinig artiesten die de generatiekloof dus dieper graven. Je zal maar een veertiger zijn die al klaar stond te wachten op de Red Hot Chili Peppers, om vervolgens Joost te zien openen met Ome Robert en een hele weide “suck my dick, bitch” te doen meeschreeuwen.
Walter Grootaers
Werchter lijkt misschien geen typisch festival voor Joost, maar op Belgische grond speelt de Nederlander toch een halve thuismatch. Dat blijkt niet enkel uit de Belgische landsgrenzen die hij op zijn dij heeft getatoeëerd. Ook de muzikale gasten die hij uitnodigde kleurden zwart-geel-rood. Zo mocht onze eigen Youtuber Acid zijn single Go Acid komen brengen, in energieke drum and bass-herwerking door Used.
Nu, Joost en Acid zijn al langer vrienden, en dat de Nederlander zijn ex-collega de kans zou geven om te schitteren op het Werchterpodium stond eigenlijk al in de sterren geschreven. Verrassender was toen hij zijn remix van De Kreuners’ Ik wil je inzette – nog zo’n bewijs van de relatie tussen Joost en België – en Walter Grootaers zelf op het podium mee kwam springen op de jolige beats. Op die manier leek Joost toch een poging te doen om de generatiekloof te overbruggen. Al stak hij die brug vervolgens snel weer in brand door een hoop jongeren onironisch wild te laten worden op Axel F van Crazy Frog.
Sesamstraat-hardcore
Het is makkelijk om Joost onder “vermakelijke” onzin te klasseren, maar Joost bewees meer in zijn mars te hebben. Eerst en vooral zitten zijn teksten, hoe luchtig die ook kunnen worden, vaak spitsvondig in elkaar, met veel creatieve woordspelingen. Bovendien legt de rapper in zijn recentere nummers zijn ziel vaak wat bloter. Sinds enkele maanden is hij advocaat voor kortere wachtrijen in de mentale zorg. De Sesamstraat-hardcore van Wachtmuziek klonk aan de oppervlakte misschien niet hoe je zou verwachten met zo’n thema, maar wie de moeite deed om de tekst te luisteren vond onder al de bizarre metaforen een oprecht portret van Joosts mentale gezondheid.
Bovendien verloor Joost op jonge leeftijd beide ouders, een onderwerp dat ook steeds centraler staat in zijn muziek. Met Mama & Papa volgde al snel een eerste, stuiterende ode aan zijn ouders. Op het einde van het optreden werden de botsautobeats dan weer volledig teruggeschroefd, waarop Joost een oprecht pakkende tekst bracht die naar slam poetry neeg. Hij werd er zowaar emotioneel van, en Joost bewees dat oprechte tranen en Crazy Frog verrassend goed in dezelfde show passen. Joost kreeg slechts een halfuur de tijd. Vrij kort, maar meer had hij niet nodig om de jonge Werchterbezoekers klaarwakker te schudden op de laatste dag van Werchter.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
