‘Interpol, please arrest me’, verzocht een fan via het daartoe bestemde bordje. De arm der wet hield zich tot nader order gedeisd, maar de band waarvan sprake stelde in Werchter zeker niet teleur.
Interpol was één van die groepen uit Brooklyn die aan het begin van deze eeuw, samen met The Yeah Yeah Yeahs en The Strokes, de postpunkrevival aanzwengelden. Je kunt bezwaarlijk stellen dat de groep rondom zanger-gitarist Paul Banks iets nieuws heeft uitgevonden, maar wie er zoals hij in slaagt de sound van Joy Division of Psychedelic Furs op een stijlvolle en elegante manier naar zijn hand te zetten mag, wat ons betreft, met opgeheven hoofd het podium op.
De leden van Interpol, niet toevallig in monochoom zwart gekleed, zijn lieden die het daglicht schuwen. Het was dus een beetje ironisch dat ze al om half vier, en dan nog op de Main Stage, voor de leeuwen werden geworpen. Tegelijk hadden ze het geluk dat de zon zich achter een grijs wolkendek verborg en dat al op de eerste tonen van hun set de hemelsluizen op een kier werden gezet.
Uit de jongste plaat van het gezelschap, The Other Side of Make-Believe, hadden enkel opener Toni en Fables de eindselectie gehaald. De nadruk lag dus op ouder materiaal zoals Obstacle 1, Narc en Rest My Chemistry, met doemerige baslijnen en gitaren die elkaar, als reptielen in een slangenkuil, naar het leven leken te staan. Op het eerste gehoor klonk het allemaal een tikje eenvormig, maar wie goed luisterde, hoorde vooral dat Interpol uitstekende songs op het spoor was. Uit de lade met bewijsstukken vissen we lukraak No I in Threesome en, vooral, het huiveringwekkende Evil, over Fred en Rosemary West. Dat ogenschijnlijk onopvallende echtpaar uit het Britse Gloucester verkrachtte, folterde en vermoordde tussen 1971 en ’89 minstens negen vrouwen om zijn sadistische seksuele fantasieën te verwezenlijken. Paul Banks wist hun onverkwikkelijke verhaal in pakkende kunst om te zetten.
Het hoge niveau van het concert werd aangehouden tot afsluiter Slow Hands. Alleen leidden de omstandigheden ertoe dat Interpol er dit keer niet helemaal in slaagde dezelfde impact te bereiken als enkele jaren geleden in Klub C. Doorgroeien op een groot festival: het is niet altijd een cadeau.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier