Ik zag twee goochelaars Pukkelpop openen en het was… een ervaring

Je kan maar zoveel voorwerpen laten verdwijnen en verschijnen voor het monotoon wordt, maar Siegfried & Joy tekenden wel voor een nieuwe festivalervaring.

‘Vorig jaar gingen we naar Las Vegas en we zeiden dat we nooit meer terug zouden keren als we het daar maakten. Pukkelpop, hier zijn we dan!’ De eer om het festival op vrijdag te openen ging naar Siegfried & Joy. Geen muzikale act, maar een goochelaarsduo. Om voor meer sfeer te zorgen, vroegen de twee Duitsers het publiek om op de plakkerige vloer in de tent te gaan zitten. ‘Zo zou het wat meer als een theater aanvoelen.’ Een theater dat de avond ervoor precies niet gepoetst is, maar dat kon de pret niet bederven.

Op de vraag of iemand Siegfried & Joy al eerder live aan het werk had gezien, luidde een oorverdovende stilte. ‘Heeft iemand ons al op het internet gezien?’ kon daarentegen op meer enthousiasme rekenen. Ook jij kent de twee lolbroeken misschien al van hun deelname aan America’s Got Talent. Simon Cowell was niet overtuigd van de act en het tweetal schopte het niet bijzonder ver, maar bij het publiek vielen ze voldoende in de smaak om een bescheiden hype te ontketenen die hen nu ook naar Kiewit bracht.

Een show van Siegfried & Joy is een tweekoppig monster. Het duo zet niet alleen in op goocheltrucs, maar ook op comedyroutine. En daar liep het soms een beetje mis. De twee beschikten over een natuurlijke charme die hen aanstekelijke performers maakte, en de grapjes hielden de show toegankelijk, maar na een tijdje werd de routine nogal voorspelbaar. Eerst verkwanselden de twee hun truc volledig, door bijvoorbeeld heel opzichtig de ‘verdwenen’ objecten achteloos achter zich te verstoppen, om op het einde te onthullen dat er wel degelijk een indrukwekkend streepje magie achter schuil ging.

Al hielpen de komische noten wel om te verdoezelen dat ook het goochelluik eerder monotoon was. Wijnflessen, een knuffeltijger, ontelbaar veel speelkaarten, een bril van iemand uit het publiek… het zijn slechts enkele voorbeelden uit een lange rij voorwerpen die magischerwijze tevoorschijn werden getoverd of in het niets opgingen. Toegegeven, elke keer was het indrukwekkend en wist ik niet hoe ze het klaarspeelden, maar je kan maar zoveel dingen uit het niets materialiseren voor het een beetje saai wordt. Het was wachten tot het einde, toen de goochelaars een tafeltje deden rondzweven, tot er nog eens een originele truc te zien was.

Toch had ik sympathie voor deze boeking. Een goochelaarsshow om een festivaldag te beginnen was een ervaring die ik nog niet eerder had meegemaakt. Mijn innerlijke kind mocht eventjes opnieuw naar buiten komen. Al zou ik de organisatie van Pukkelpop niet aanraden om dit fantasietje een tweede keer te boeken.