Is Fred Again zijn monsterreputatie waard, en is het volgen van een optreden op een scherm naast de tent een evenwaardige ervaring?
Nog meer dan andere jaren is er dit jaar veel commotie rond de tentcapaciteit op Werchter. Veel mensen klagen dat ze niet meer binnenraken om hun favoriete acts te zien, en dat het prijskaartje van meer dan driehonderd euro hen zo wel erg zuur opbreekt. ‘Als je iets wil zien in The Barn, moet je op tijd komen,’ riep de organisatie van het festival op. ‘En als je echt niet meer binnenraakt, hebben we buiten een groot scherm met prima geluidskwaliteit geïnstalleerd.’ Nergens was de angst om niet meer binnen te raken zo groot als bij Fred Again, de nieuwe posterboy van de dance waarvoor bij de eerste act van de dag al post vatten in de tent. Terecht, zo bleek, want nergens anders zagen we zo’n grote stormloop. Knack Focus ging op onderzoek en onderzocht hoe de ervaring tussen de schermkijkers was.
In het begin was die alvast niet zo top. Oké, de geluidskwaliteit was niet mis, maar Fred Again bouwde zijn set op een stille, intieme manier op. Dat we daar de bassen van Oscar and the Wolf op de main stage doorheen hoorden dreunen, deed de sfeer echter de das om. Eenmaal de beats van Fred Again wat luider mochten knallen, werd het een stuk leuker. Het publiek, dat ondertussen in grote drommen voor het scherm had postgevat, reageerde haast even enthousiast als wanneer het binnen in de tent had gestaan. Het geheel kreeg zo wat weg van een open air rave, wat ons de vraag deed stellen waarom de razend populaire Fred Again niet gewoon op het hoofdpodium mocht spelen.
Wel moeten we erbij zeggen dat de schermervaring een pak beter werkte bij Fred Again dan bij pakweg Blackwave, het Belgische hiphopduo waar we eerder die dag ook niet binnenraakten. Bij DJ-sets en aanverwante dance acts is het nu eenmaal minder belangrijk om te kunnen zien wat er zich precies op het podium afspeelt. Het belangrijkste is dat de nummers goed zijn, dat de sfeer op een logische manier opgebouwd wordt en dat het publiek de dansbenen los kan gooien. Een echte liveperformance zien we toch niet meteen werken op deze manier, en de mensen die zich bekocht voelen hebben absoluut een punt.
BeReal-muziek
Dat brengt ons naadloos bij de volgende vraag: is de gigantische hype rond Fred Again terecht? Om eerlijk te zijn: wij snappen het niet helemaal. Wordt de Brit op handen gedragen omdat hij alles live doet? Allemaal goed en wel, maar zoals net gezegd kan het ons eigenlijk niet zoveel schelen op hoeveel knopjes een danceproducer tijdens een optreden nu precies duwt, zo lang de sfeer en muziek maar goed zitten. En dat het optreden dankzij dat livegegeven tussen de nummers constant stilviel, was misschien zelfs een beetje storend. Geef ons dan maar een strakke dj-set.
Op zich is die muziek van Fred Again zeker niet slecht. De manier waarop hij schuifelende ritmes uit UK garage en atmosferisch, licht melancholische klanken verwerkte in zijn muziek klinkt enigszins verfrissend in tijden waarin steeds donkerdere techno dominant is. Alleen kent de muziek gewoon niet zoveel diepgang als Fred Again lijkt te suggereren. ‘België, hoe gaat het? Dit is onze derde keer hier. Drie jaar geleden begon ik met een muzikaal dagboek over mijn leven,’ werd er in het begin van de show geprojecteerd. Helaas moesten we vaststellen dat het ging om het dagboek die al bij al niet zoveel te vertellen heeft. De muziek van Fred Again bestaat vooral uit samples van pseudo-inspirerende tekstflarden als ‘We’re going to make it through’ en ‘know that it gets better’, schouderklopjes voor het publiek die wel heel gemakzuchtig aanvoelen. Intimiteit die even authentiek aanvoelt als de gemiddelde BeReal. Dat Fred Again de helft van het optreden in het publiek ging staan om zo dichter bij de mensen te staan, hoefde voor ons eerlijk gezegd ook niet, zeker niet in zo’n megatent waar je nog steeds ver verwijderd bent van 95% van je publiek.
Maar goed, op zich waren de nummers van Fred Again zeker dansbaar genoeg om ons een uurtje mee te amuseren. De modderige bassen uit Rumble, een samenwerking met producer Skrillex en MC Flowdan, zouden we zelfs oprecht als ‘vet’ durven bestempelen. De hyperintense, emotionele ervaring die veel anderen leken te ervaren, bleef bij ons echter een beetje achterwege.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier