Een optreden van Pothamus is zoals een religieus ritueel

Van Steak Number Eight tot Amenra: ons land blijkt een vruchtbare bodem voor postmetal. Dit jaar wordt de Belgische tricolore op Roadburn onder meer door de Mechelse band Pothamus verdedigd, met zijn nieuwe album Abur onder de arm. Google zal je niet helpen om die titel te vertalen, want bij Pothamus zijn alle titels in een zelfverzonnen taal. Drummer en tekstschrijver Mattias M. Van Hulle doet zo zijn filosofie uit de doeken. ‘Op mijn veertiende probeerde ik voor het eerst Nietzsche te lezen. Ik begreep er geen jota van’, lacht hij. ‘Maar mijn interesse voor filosofie is er dus altijd geweest. Mijn teksten vloeien voort uit de langere, filosofische teksten die ik schrijf. Via een synthese van westers esoterisme en oosterse filosofieën kom ik tot een nieuwe kosmologie. Het is boeiend om te zien hoe universele elementen in alle wereldfilosofieën voorkomen. Abur staat voor het levensweb dat alles verbindt.’

Ook optredens van Pothamus draaien rond verbondenheid. De drie muzikanten staan in een driehoek opgesteld, met het publiek dat de cirkel afmaakt. ‘Op die manier wordt het een ritueel waarbij het individu opgaat in een groter geheel’, legt gitarist Sam Coussens uit. ‘Zo proberen we een collectieve roes op te wekken. We spreken het publiek ook niet aan. Van begin tot eind spreekt de muziek voor zich.’ Hoewel er een heel boek over Pothamus’ filosofie gepland is, ziet Van Hulle muziek ook als de beste manier om zijn boodschap te brengen. ‘Een tekst is een interpretatie van een gevoel, terwijl muziek rond ervaring draait.’

Pothamus’ muziek is ontworpen om zo’n trance op te wekken. Bassist Michael Lombarts herinnert zich dat de band in het begin nog vrij typische postmetal maakte. Een optreden van Swans op Dunk!festival in 2017 bracht nieuwe inzichten. ‘Daar ervaarden we hoe lang spanning vast kan worden gehouden, zonder klassieke breakdowns of conventies. Sindsdien zijn wij spartaanser gaan spelen. Alles draait rond sfeer, niet rond techniciteit.’ De bandleden vinden het zelf niet saai om lang uitgesponnen, repetitieve muziek te spelen: ‘Een religieus ritueel verliest toch ook niet aan impact omdat het herhaald wordt?’

Met zijn muzikale mantra’s weet Pothamus steeds meer mensen te bereiken. Van Hulle herinnert zich een caféoptreden in 2019, diep in Limburg. ‘Tijdens de soundcheck zat het dronken publiek te lachen dat we als paters klonken. Maar toen de show begon, zagen we iedereen meegaan, en achteraf vertelden ze hoe goed ze het vonden. Gelukkig komen zulke aangename verrassingen veel vaker voor dan het omgekeerde.’ Ook op Roadburn zullen de Mechelaars ongetwijfeld wat nieuwe zieltjes winnen.