Wie naar Werchter was gekomen om gitaren te horen en nog nooit een rave had meegemaakt, kreeg op zaterdagavond een toegankelijke introductie tot de feestwereld voorgeschoteld, met dank aan Bicep en Jamie XX.
Het succes van Bicep valt niet moeilijk te verklaren. Hun elektronische beats zijn zowel dansbaar genoeg voor de club, als melodieus genoeg voor de radio. Het leverde het duo duidelijk een grote afzetmarkt af, want voor het eerst zagen we de Klub C tot de nok gevuld raken. Dat Bicep recent al twee keer de AB uitverkocht en binnenkort naar de Lotto Arena afzakt, kon hun succes op Werchter duidelijk niet bederven.
Eenmaal de tent binnen geraakt, was de imposante lichtshow het eerste wat opviel. Bicep was duidelijk gekomen om te imponeren, en had genoeg lasers meegenomen om de Star Wars-trilogie te reconstrueren. Verder pompten de twee hun beats uit hun draaitafels terwijl achter hen een gigantisch LED-scherm stond, waarmee de visuele zintuigen duidelijk overweldigd moesten worden. Niet enkel op muzikaal vlak liet het duo heel wat spierbalgerol zien.
Iéts minder indrukwekkend was de muziek. Aanvankelijk serveerde Bicep nog enigszins tegendraadse ritmes, waardoor het als licht verteerbare IDM klonk. Na zo’n twintig minuten mochten de beats uiteindelijk rechtdoor gaan, en aan het enthousiasme van het publiek te zien was het publiek duidelijk hiervoor gekomen. Op zich ook helemaal niets mis met wat straightforward dansmuziek, maar bij Bicep voelt het allemaal een beetje opzichtig. De melodieën willen allemaal iets té graag episch en inspirerend zijn, en het duo wrijft dat iets te opzichtig in je gezicht. Bicep is de blockbuster van de elektronische muziek: terwijl het bezig is voelt het misschien cool, maar achteraf ben je het al snel weer vergeten.
Dj-set in het sprookjesbos
Vervolgens mocht het er in The Barn iets minder opzichtig aan toe gaan. Wanneer Jamie XX geen feeërieke pop maakt met zijn groep The XX, durft hij al eens achter een draaitafel te kruipen. In colour, de enige soloplaat die Jamie XX onder die naam uitbracht, dateert ondertussen alweer van zeven jaar geleden. Heel erg was dat niet, want tijdens zijn dj-sets ligt de focus heus niet enkel op zijn eigen nummers.
Ook bij Jamie XX bleef het licht verteerbaar en mochten de beats complexloos door de lijven pompen, maar het voelde allemaal iets minder opzichtig dan bij Bicep. Bij Jamie geen melodieën die gemaakt leken om de climax van een fantasy-epos te begeleiden, maar schemerige beats die even benevelend als dansbaar klonken.
Bovendien leek Jamie ook over een fijnere achtergrondkennis te beschikken. Zo kregen we baslijntjes te horen die aan UK bass deden denken, en op andere momenten werden de beats opgeleuk met wat hiphopelementen. Wanneer de dj dan toch een plekje voor zijn eigen werk vond, klonk het alsof hij stond te draaien in hetzelfde sprookjesbos waar The XX overdag vertoeft. Qua visueel aspect overweldigde de dj veel minder dan Bicep, al was de gigantische discobal op de achtergrond wel een leuke toets.
Ook bij Jamie XX kregen we geen “moeilijke” muziek te horen, en het was zeker niet de spannendste dj-set van ons leven. Dat gezegd zijnde, er waren slechtere manieren om al dansend richting onze tent te schuifelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
