Hyperkinetische hyperpop, diverse rapshows van melig tot verwoestend en afscheid van een jazzgrootheid. Dit alles, en meer, gaf kleur aan de recentste editie van Pukkelpop. (Her)beleef hier alle hoogtepunten!
Een overzichtje van alle concertrecensies kan u terugvinden in onze liveblog.
100 Gecs (Zaterdag, Marquee)
Brute pech voor iedereen die 100 Gecs maar irritante onzin vindt: op Pukkelpop bouwde het hyperpopduo een extreem plezant feestje, waarin muzikale vernieuwing en absurd aanstekelijk songmateriaal hand in hand gingen. Hun eerste show op Belgische bodem was er eentje voor in de geschiedenisboeken.
Bad Boy Chiller Crew (Vrijdag, Lift)
Wie zichzelf als een ‘meerwaardezoeker’ omschrijft, kon maar beter zo ver mogelijk wegblijven van de Lift toen de Bad Boy Chiller Crew er aantrad. Wie ervan geniet om de regels van de goede smaak compleet te negeren en los te gaan op ultramelige, hedonistische nummers van Engelands meest begaaide rap crew, die kreeg een euforische avond voorgeschoteld.
Gabber Eleganza (Vrijdag, Boiler Room)
De leukste dj-set van Pukkelpop 2022 was hard en smerig. Gabber Eleganza kwam namelijk bewijzen dat hardcore niet dood is, maar juist aan een revival van jewelste bezig is. Hij zakte niet enkel af naar Kiewit met een zak vol overrompelende stampmuziek, maar ook met een viertal dansers in tracksuits die live stonden te hakken om er een totaalspektakel van te maken.
Ho99o9 (Zondag, Backyard)
Een punkoptreden waarbij geen enkele gitaar op het podium staat maar alle riffs op een bandje afgespeeld worden? Voor velen is het wellicht taboe, maar Ho99o9 is zo punk dat dat hen geen ene moer kan schelen. Dat hun show zo energiek en destructief was dat ze op de valreep tekenden voor het hardste optreden van Pukkelpop 2022 hielp hen overigens wel om met het gebrek aan live-instrumenten weg te komen.
James Blake (Vrijdag, Marquee)
Bijgestaan door zijn twee vaste kompanen bracht de Britse zanger, songwriter en producer een eclectische maar prikkelende bloemlezing uit zijn uit oeuvre. Blake putte afwisselend (of tegelijkertijd) uit elektronische R&B, doorvoelde soul of naar de discotheek lonkende dubstep. En passant gaf hij het publiek een rondleiding in een auditief spiegelpaleis, waarin de leegte even decoratief bleek te zijn als het muzikale meubilair.
King Hannah (Vrijdag, Lift)
Americana, maar dan uit Liverpool Op het intiemste podium van Pukkelpop deelde King Hannah kwistig smeulende indierockparels uit. Zijn songs waren broeierig en donker, maar sexy en voorzien van een sardonisch gevoel voor humor. Zangeres Hannah Merrick hypnotiseerde het publiek met haar lethargische stem, terwijl het snijdende, gitaarspel van Craig Whittle al net zo grillig en expressief over kwam als dat van Neil Young.
Slipknot (Vrijdag, Main stage)
Slipknot op Pukkel- en niet op Graspop? Op het eerste gezicht kan het een wat vreemde programmatie lijken, maar de negenkoppig band bewees gezwind het tegendeel. Dat er onder de lompe riffs en misantrope teksten eigenlijk best aanstekelijke liedjes verstopt zijn, zat daar voor een groot deel tussen. Voeg daar de indrukwekkende circusshow aan toe, en je hebt een headliner die die status waard is.
Sons of Kemet (Zondag, Castello)
Het Britse kwartet met saxofonist Shabaka Hutchings, tubafenomeen Theon Cross en twee onwezenlijk strakke drummers gaf op Pukkelpop zijn laatste concert ooit en was vastbesloten er een spectaculair afscheid van te maken. Met schroeiende beats en opzwepende solo’s bewezen Sons of Kemet finaal dat er tussen jazzclub en dansvloer geen grenzen bestaan. Hun explosieve freejazzvariant met Ethiopische invloeden gaf je een weldadige uppercut. Het podium werd een strijdperk waarin niemand zich gewonnen wilde geven en iedereen won. Hier stond een machine die heerlijk vierkant draaide en de toeschouwer genadeloos platwalste. Met voorsprong het beste concert van het festivalweekend.
Tamino (Vrijdag, Marquee)
Hij is niet het type artiest dat hoog van de toren blaast, maar zowel zijn goednieuwe songs als die uit zijn spraakmakende debuut klinken nog altijd hoogst aantrekkelijk en mysterieus. En dan die stem. Soms greep Tamino naar noten die zo hoog in de boom hingen dat enkel de allergrootste zangers erbij konden. Maar voor hem was het een fluitje van een cent.
Wet Leg (Zaterdag, Club)
Als u de twee dames die aan het roer staan van Wet Leg mag geloven, is er niets zo cool als superieur aanmodderen in het leven. Die houding vond u blijkbaar verfrissend, want hun optreden veroorzaakte in Kiewit een ware volksverhuizing. Het debuut van de groep is nog maar enkele maanden uit, maar in de Club ontving u de ontwapenende punkpopliedjes uit die plaat al als een verzameling Greatest Hits.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier