DIRK. geeft het publiek een welgekomen adrenaline-injectie

Ze beschikken sowieso al over de coolste bandnaam ever, maar dat was niet de enige reden waarom de heren van DIRK. het publiek van Pukkelpop moeiteloos aan hun voeten kregen.

‘Zijn jullie al wakker?’, informeerde zanger-bassist Jelle Denturck, voor hij en zijn vrienden het nummer Are You Awake? inzetten. De man hoefde zich echter geen zorgen te maken, want DIRK. deed al vanaf de eerste noot de oren spitsen. De songs van het viertal –we denken spontaan aan Help, I’m Going Sane, Hit of Toulouse– klonken zo catchy als een visnet, waren telkens voorzien van een kop, een staart en iets substantieels daartussen en vonden precies de juiste balans tussen power en melodie, tussen veerkracht en punch. 

Hun eerste twee platen waren al voortreffelijk, maar met het eerder dit jaar verschenen Idiot Paradise schoten ze pas écht de hoofdvogel af: spitsvondig gestructreerde popliedjes die niet de hele tijd bleven doorraggen, maar ook de memorabele hooks en refreinen niet schuwden. Qua populariteit zit het voor DIRK. alvast snor: enkele jaren geleden stonden ze met niet minder dan drie nummers tegelijk in De Afrekening van Studio Brussel en in de Marquee werden hun bedenksels onthaald alsof er oude vrienden op bezoek kwamen. 

De leden van DIRK. zouden je sympathieke buurjongens kunnen zijn. Denturck vertelde nog dat hij zich vanochtend probeerde in te prenten dat hij op weg was naar een doodgewone show en dus nergens over hoefde te stressen. ‘En dan krijg je dít’, zei hij, met enig ongeloof naar de goedgevulde Marquee wijzend. Uiteraard zou het Gentse gezelschap niet klinken zoals het dat vandaag doet, zonder inspiratiebronnen als de Pixies, Pavement of Car Seat Headrest, maar daar bedoelen we zeker niks negatiefs mee. DIRK. beheerst het metier van het songschrijven tot in de puntjes: net zoals in de motor van een bolide zat ieder onderdeel precies waar het hoorde. 

Bovendien maakt het kwartet liedjes waar het publiek zichzelf in herkent. Geen wonder dus dat zinnen als ‘I only hate myself when I fuck things up / And I fuck things up all the time’ uit volle borst werden meegezongen. Een ander hoogtepunt was het afgekloven Alarms, waarin de groep een beetje gas terugnam, zonder er haar energie bij in te schieten. De set van DIRK. was een welgekomen adrenaline-injectie en bewees dat de local heroes op Pukkelpop onder geen enkel beding hoeven onder te doen voor de grote buitenlandse acts. Als de groep bovengetekende nu ook nog een schadevergoeding betaalt omdat ze zijn naam heeft gepikt, zou niets haar internationale opmars nog mogen tegenhouden.