Chat Pile is cooler dan Korn: ‘Laat al die onzin over mannelijkheid toch achterwege!’

‘Aan Europeanen leg ik altijd uit dat Oklahoma voldoet aan alle clichés van het lelijke Amerika: snelwegen en gigantische winkelcentra. We mengen de fuck you-attitude van Texas met het conservatisme van Arkansas. Volgens statistieken hebben we het slechtste onderwijs van de VS, en de hoogste sterfte- én opsluitingscijfers. Tegelijk zit het hier vol gekke geschiedenis zoals de Oklahoma City Bombing in 1995 en een hoop natuurrampen. Maar alles is betaalbaar, waardoor we tenminste fulltime in een band kunnen zitten. En naast de lelijke stukken is er ook veel natuurlijke schoonheid in Oklahoma.’

De leden van Chat Pile hebben een moeilijke relatie met Oklahoma, waar ze alle vier opgroeiden. In hun desolate noiserock komt die lelijkheid naar boven. Hun debuut God’s Country focuste zich op hun thuisland. Op opvolger Cool World hebben ze een bredere blik. ‘Ons eerste album ging over de horror binnen Amerika, het tweede over de horror die Amerika de wereld aandoet’, bevestigt zanger Raygun Busch. ‘Elke dag wordt de sluier iets meer opgelicht. Kijk naar Donald Trump die afspreekt met Benjamin Netanyahu om van Gaza een resort te maken. Oké, tijdens onze laatste verkiezingen hadden we keuze tussen twee fascisten, maar hier kan toch niemand blij mee zijn?’

Gitarist Luther Manhole gaat akkoord. ‘Wat we schrijven, reflecteert altijd waar we aan denken. God’s Country is ontstaan tijdens de lockdowns en is het album waarop we gek worden. Cool World is bozer. Terwijl we deze muziek schreven, zagen we op Instagram constant hoe er kinderen opgeblazen werden. Hoe kunnen we het daar niet over hebben?’

Qua geluid lijkt dat een logische analyse. De songs op Cool World zijn korter en krachtiger dan op hun debuut. Al was dat volgens bassist Stin geen thematische keuze. ‘De muziek op onze eerste twee ep’s was een pak directer dan de meanderende sound op God’s Country. Daar wilden we naar terugkeren met alles wat we ondertussen geleerd hebben, om te zien hoe onze sound zou evolueren.’

De invloed van Korn is in elk geval overeind gebleven. Fans merken in het basspel van Chat Pile vaak invloeden van die grondleggers van de nu-metal. Een referentie die Stin trots omarmt. ‘Wanneer je opgroeit in Oklahoma, heb je weinig toegang tot undergroundcultuur. Op een dag hadden mijn ouders een ongemarkeerde videocassette op straat gevonden en meegenomen, waarschijnlijk omdat ze dachten dat er porno op stond. (lacht) Maar iemand had allerlei clips van nu-metalbands opgenomen. Clown van Korn heeft toen mijn leven veranderd. Al die coole gasten in grote broeken die smerige muziek speelden, en een video waarin iemand gemarteld werd op school. Zo voelde mijn leven toen! En ik ben het nooit ontgroeid. Volgens mij horen de eerste vijf Korn-albums nog steeds bij de meest vooruitstrevende zware muziek ooit. Alleen jammer van de cultuur die uit Korn voortkwam.’

Nu-metal wordt door velen inderdaad als een machogenre gezien. Interessant genoeg heeft Chat Pile met Masc net een nummer tegen toxische mannelijkheid geschreven. ‘Ik vind het fijn om in een band te spelen met vier mannen die zich niet macho gedragen’, vertelt Busch. ‘Maar we zijn mannen. Hoewel we zelf niet zo in het leven staan, kennen we allemaal de mechanismes die achter dat gedrag schuilgaan. Zelf beland ik nooit in vechtpartijen, maar dat is omdat ik me simpelweg niet zo opstel. Niets ergert me méér dan wanneer ik op Instagram scroll en een man zie beweren dat hij niet op Trump stemt, maar daarom niet minder mannelijk is. Laat al die onzinnige hokjes toch achterwege!’

Met Instagram haalt Busch een ander thema op Cool World aan. Songs als Tape en Camcorder gaan over het geweld dat je dagelijks op sociale media ziet. ‘Met de Vietnamoorlog kregen mensen voor het eerst beelden te zien die de gruwel toonden. Nu is het duizend keer erger. ’s Ochtends open ik mijn telefoon en zie ik een man overreden worden door een bulldozer. Soms wil ik mijn gsm uit mijn zak halen, in mensen hun gezicht duwen en vragen waarom ze niet boos zijn. Want momenteel zijn wij, de Verenigde Staten, een van de slechteriken op aarde, en niemand doet iets.’

Daarom probeert Busch met zijn teksten mensen bozer te maken over de staat van de wereld. ‘Wij zijn geen celebrity’s, maar als undergroundband zou het tragisch zijn om ons platform niet te gebruiken.’ Toch maakt Chat Pile geen pessimistische muziek. ‘Het is zinloos om alle hoop op te geven. Dan kunnen we er even goed een eind aan maken. Het is niet altijd makkelijk om vanuit een humanistisch perspectief te denken, maar ik doe verdomme mijn best.’

Zo ziet Manhole het ook. ‘Als je ook maar iets van politiek bewustzijn hebt, sluipt dat toch in je werk? Hopelijk zien mensen in dat we boos zijn omdat we hopen op een betere wereld, niet omdat we nihilistische psychopaten zijn. Waar de Trumpstemmers en wij het over eens zijn, is dat alles fout loopt. Zij zien ook dat de prijzen van eieren veel te hoog worden. Alleen denken ze dat dat Joe Bidens schuld is, omdat het gebeurd is terwijl hij president was. Hun woede is terecht, nu moeten ze nog inzien dat de VS momenteel geplunderd worden door miljardairs, niet door de Democraten. Maar kan je het mensen die van maand tot maand leven kwalijk nemen dat ze uit rancune stemmen? Als we voor meer solidariteit over de sociale klassen heen kunnen zorgen, kunnen we sneller de echte problemen aanpakken.’