Als Pommelien Thijs Billie Eilish is, dan is Charline D’hoore Finneas

Ze speelt gitaar bij Pommelien Thijs, won in De Nieuwe Lichting met Mayorga en heeft ook een eigen project, Archie X. U kent Charline D’hoore misschien niet, u kent wel haar muziek.

‘Sorry voor de vertraging. Ik stond in de file.’

Wanneer we Charline D’hoore spreken in de Vooruit in Gent, is ze net terug uit Evergem, waar ze in een middelbare school muziek­productie, songwriting en studiotechnieken geeft. ‘En straks heb ik nog een meeting in ­Antwerpen’, zucht ze.

Rond haar pols bengelen twee groen-rode armbandjes met ‘Charline’ op.

‘Gekregen van een fan’, zegt ze terwijl ze van een koffie nipt. ‘Ik doe die soms aan om ­mezelf ­eraan te herinneren dat ik goed bezig ben. Plus: het zijn de ­kleuren van Palestina.’

‘Goed bezig’ is een under­statement. Het is een klein ­mirakel dat D’hoore überhaupt tijd heeft voor een interview. Ze heeft net een clubtour met ­Pommelien Thijs achter de rug. Enkele dagen geleden diende ze haar eindproject in aan het Kask, waar ze productie studeert. ­Later deze maand brengt ze een ­nieuwe single uit met Archie X, haar ­project met gitarist Tom ­Lodewyckx (Clouseau, Novastar). En tussendoor leert ze scholieren dus de knepen van het vak. Om maar te zeggen: D’hoore heeft een hele weg afgelegd sinds ze in 2019 aan The Voice meedeed met F.U. van Little Mix.

Koen Wauters noemde dat een ‘auditie om u tegen te zeggen’.

Charline D’hoore: Oh my god. Ik cringe zo hard als ik die beelden opnieuw bekijk. Ik studeerde toen nog geneeskunde. Ik had wel al eens op een proclamatie en zo gespeeld, maar The Voice was mijn eerste echte show. Ik had héél veel stress.

Je werd naar huis gestuurd na de tweede ronde, maar hield er een band aan over met Tom Lodewyckx, die in de liveband van The Voice zat, en besloot muziekproductie te gaan studeren. Was dat altijd al de droom, iets met muziek doen?

D’hoore: Ja, ik speelde sax en ­wilde saxofoonleerkracht worden. Maar ik durfde de stap nog niet te ­zetten. Achteraf gezien is het goed dat ik niet meteen na het middel­baar muziek ben gaan ­studeren. Anders had ik me misschien nooit in productie en songwriting ­verdiept. Ik vind het nog steeds absurd dat ik door de toelatingsproef ben geraakt. Ik had al vijf jaar geen muziekles meer gehad en plots vroegen ze: ‘Is dit akkoord in mineur of majeur?’

Intussen ben je vooral aan het werk als producer en gitarist. Kriebelt het soms om weer meer in de schijnwerpers te staan?

D’hoore: Nee. Ik vergelijk het graag met Billie Eilish en haar broer en producer Finneas. Ik ben Finneas. Ik vind het heel tof om de persoon te zijn die wat minder in de belangstelling staat, maar wel veel bijdraagt aan een project of show. En ik vind producen ook gewoon heel fijn. De technische kant is erg interessant. Voor elk nummer moet je jezelf een beetje heruitvinden.

Toen je van studie veranderde, ben je ook uit de kast gekomen. ‘Stoppen met geneeskunde kwam harder aan bij mijn ouders’, zei je daarover in een podcast.

D’hoore: Ik heb in één zin aan­gekondigd dat ik muziek wilde ­studeren én dat ik een vriendin had. Eens kijken wat het meest wrijving veroorzaakt, dacht ik. (lacht) Maar ik ging ervan uit dat een diploma halen voor mijn ouders belangrijker was dan of ik nu jongens of meisjes datet. Ik kom uit een artsenfamilie, mijn broer en zussen zijn dokter, ingenieur of logopedist geworden, en dan wilde ik plots iets creatiefs toen. Mijn ouders maakten zich zorgen of ik wel goed terecht zou komen. Maar ik heb geen enkele vrije dag meer, dus ik denk dat het wel goedgekomen is. (lacht)

○○○

Dat is geen overdrijving. Vorige zomer speelde ze met ­Pommelien Thijs alleen al rond de dertig shows. En dan kwamen die van Mayorga er nog eens bij, de indie­rockband rond Helena Mayorga Parades waarmee ze vorig jaar in De Nieuwe Lichting won. Eén keer speelde D’hoore zelfs drie shows op één dag – twee met Pommelien en één met Mayorga, op Pukkelpop. ‘Ik had niet eens de tijd om de Pommelien-outfit uit te doen. (lacht) Het was een heel intense zomer.’

Wordt deze zomer rustiger?

D’hoore: Nee, het is exact hetzelfde. Of toch als we met ­Mayorga optreden. We hebben even een pauze ingelast, maar ik hoop dat we in de zomer weer kunnen spelen.

‘De mentale gezondheid van het team gaat voor alles’ stond op Instagram.

D’hoore: Ik kan niet voor iedereen ­spreken, maar ik denk dat het even te veel was. We willen elkaar de tijd gunnen om een stap terug te zetten en, wanneer we er klaar voor zijn, beter dan ooit terug te komen. Ik maakte me een beetje zorgen omdat ik niet goed weet hoe makkelijk je kunt terugkeren als je even bent weg­geweest. Maar Stromae bewees dat het kan.

‘Ik merk dat ik soms moeite heb om rust te vinden’, zegt Pommelien in dit blad. Heb jij daar ook last van?

D’hoore: Enorm. Ook al is het allemaal heel tof, je lichaam staat voortdurend onder druk. Het laatste half jaar heb ik het daar moeilijk mee gehad. Ik sliep ­weinig. Als ik in het weekend een show speelde, probeerde ik achteraf nog mijn vrienden te zien. Ook al was ik zo uitgeput dat ik beter naar bed zou gaan. Ik had het gevoel dat ik die ontspanning ­verdiende, en dat was ook zo, maar je moet een balans vinden. En die had ik toen nog niet gevonden.

Heb je het gevoel dat je nu wel klaar bent voor de festivals?

D’hoore: Dat denk ik wel. Ik heb geleerd om alles iets beter te plannen. Ik houd ­bewust dagen vrij om te chillen en pakweg mijn facturen eens op orde te brengen. Die boekhouding komt er ook nog bij.

Herkenbaar. Ik heb eens een aangetekende brief gekregen omdat ik mijn klantenlisting te laat had ingediend. Ik was bang dat ik voor de rechter moest komen.

D’hoore: (lacht) Wat is dat eigenlijk, een klantenlisting? (licht ­bezorgd) Daar heeft mijn boekhouder nog niets over gezegd.