Van gecompliceerde electronica tot militante hiphop: vijf tips voor Brdcst-festival

Brdcst breidt uit: met vijf festivaldagen in plaats van drie valt er nog meer vooruitstrevende muziek te ontdekken in de Ancienne Belgique. Vijf warm aanbevolen acts.

Amor Muere

De spannendste cellogeluiden zijn dezer dagen afkomstig van Mabe Fratti, de Guatamalaanse componist en zangeres die in 2022 verblufte met haar magistrale plaat Se ve desde aquí. Met haar avant-gardeproject Amor Muere brengt ze, samen met drie Mexicaanse artiesten, gelaagde ambient composities met viool, tape en electronica over de liefde en de dood. Een van de duisterste, maar misschien ook mooiste dingen die u zult horen op Brdcst.

Lionstorm

Skerrie Sterrie en Vuige Muis, samen het hippe queer rapduo ­Lionstorm, werden groot met Nederlandstalige singles zoals Wtjmdz (ofwel: ‘Wacht tot je mijn dick ziet’) en Triogamie (over trio’s) met Merol. Na een erg productieve trip naar New York switchten ze naar het Engels en verhardden ze hun muziek met meer drill- en clubbeats. Live blijven ze hetzelfde: militant, sex positive, een beetje beangstigend en heel erg NSFW.

H31R

Rappers JWords en Maassai kozen niet alleen een rare naam voor hun band (H31R betekent ‘air’, oftewel het luchtteken uit de astro­logie). Ze zijn ook ‘altijd bezig met hoe we onze producties vreemder kunnen maken’, vertelden ze aan Clash. Dat was niet gelogen. Head­space, hun tweede album, klinkt als een robot met een existentiële ­crisis: een blend tussen industriële scifigeluiden, jazz, techno en bijtende raps over de vervreemding die nu eenmaal bij jongvolwassenheid hoort.

Moin

De Italiaanse Valentina Magaletti drumde al voor Thurston Moore, Lafawndah, Nicolas Jaar en Mica Levi (op vrijdag 05.04 ook op ­Brdcst). Dit jaar is ze eregast op het festival en staat ze twee keer op de planken: een keer met experimenteel dubproject Holy ­Tongue en een keer met Moin. In dat laatste project blaast ze nieuw ­leven in het posthardcoregenre. Geen flauwe nostalgieact, maar een onheil­spellende performance bestaande uit knisperende ritmes, ­elektronische invloeden en een vleugje improvisatie.

Oneohtrix Point Never

Hij maakte de soundtrack voor Uncut Gems van de Safdie-broers, ­drukte zijn stempel op After Hours van The Weeknd en producete voor FKA Twigs en David Byrne: Daniel Lopatin mag zich bij de ­muzikale wereldtop rekenen. Op Brdcst komt hij met zijn tiende album Again onder de arm nog eens bewijzen waarom hij daar thuishoort, ondanks die cryptische artiestennaam en al even gecompliceerde (maar steengoede) electronica die u beslist in hogere sferen brengt.