Exclusief: Beluister de nieuwe bootlegplaat van Bob Dylan hier voor

Knack Focus biedt u, exclusief voor België, 15 tracks aan uit ‘The Cutting Edge 1965-1966’, aflevering twaalf in Bob Dylans befaamde Bootleg Series, een plaat voor iedereen die met eigen oren wil vaststellen hoe folk tot rock kon vervellen, tuk is op even briljante als beeldrijke songteksten en zang van de nasale school goed verdraagt.

Onze mening over Bob Dylans ‘The Cutting Edge 1965-1966: The Bootleg Series Vol. 12 (*****):

Ocharm zij die nu nog aan Dylan moeten beginnen. Is het niet ontmoedigend genoeg dat de man al een kleine zes decennia lang aan een officiële discografie timmert? Een oeuvre dat zich bovendien langs talloze gradaties van onmisbaarheid slingert – en slechts heel af en toe een beetje geurhinder veroorzaakt? Neen, zeggen de artiest en zijn boekhoudkantoor in stereo. En dus cultiveerden ze daarnaast nog een roemruchte reeks werk- en liveopnames genaamd The Bootleg Series, waaruit heden een twaalfde loot is gegroeid. En die is – wat dacht u? – onmisbaar.

De periode die deze dubbele (voor gewone stervelingen), zesdelige (voor anaal gefixeerden) of achttiendelige (voor anaal gefixeerde rockjournalisten) uitgave beslaat, geldt gemeenzaam als de vruchtbaarste in Bawbs carrière. Dat drong ook toentertijd al door. In amper veertien maanden, van januari 1965 tot maart 1966, baarde Dylan namelijk drie van zijn allerbeste platen: Bringing It All Back Home, Highway 61 Revisited en de dubbelelpee (!) Blonde on Blonde. Bovendien – zo onderstreept het alweer uitvoerige bijbehorende essay – ging hij onderwijl ook nog eens solo door Engeland toeren (zie: de docu Don’t Look Back), liep hij op het Newport Folk Festival naar het elektrischekamp over (‘ a turning point for 20th century popular music’), trok hij op wereldtournee met de fameuze Hawks (die later dus de fameuze Band werden) én nam hij genoeg extra songs op (waaronder kleppers als Positively 4th Street en Can You Please Crawl Out Your Window?) die vlotjes nog een víérde plaat hadden kunnen opleveren. Genie aan het werk, niet gezeverd.

Blijft het verbluffend hoe Nobelprijswaardig (ja, toen al) die containervracht aan songs was. In dat opzicht maakt het dus niets uit dat men ze hier in talloze andere gedaantes – met andere tekstregels, solo en akoestisch, als pianodemo, nog volop zoekend met een band in de rug – op de teljoor krijgt. Maar ook zij die de versies kennen die al een halve eeuw de ronde doen, zullen doorlopend verrukkingetjes scoren. Het monumentale Like a Rolling Stone als walsje, of het bezonnen Visions of Johanna als stampende punk (als men die mondharmonica en bluesy licks even wegdenkt): de lijst is lang. Kniesoren zullen opwerpen dat deze klomp archiefmateriaal deels overlapt met bootlegs twee en zeven. Maar boekhouders moeten ook leven.

Voor iedereen die met eigen oren wil vaststellen hoe folk tot rock kon vervellen, tuk is op even briljante als beeldrijke songteksten, en zang van de nasale school heel goed verdraagt.

Kurt Blondeel