Een decennium na Herman Brood

Brood is dood. Exact tien jaar geleden stierf het Nederlandse rockicoon Herman Brood. Knack Focus blikt terug op 54 jaar seks, drugs & rock-‘n-roll en selecteert voor u de essentie van Brood.

“But when I do my suicide for you, I hope you miss me too,” zong Herman Brood in de hit Rock & Roll Junkie uit 1978. Drieëntwintig jaar later waagde hij de fatale sprong van op het dak van het Amsterdamse Hiltonhotel. Brood was op, zijn lichaam verwoest door het jarenlange alcohol- en druggebruik.

Sex, drugs & rock-‘n-roll in de gedaante van een boerenlul uit Zwolle, dat is Herman Brood. Maar wat moet elke zelfverklaarde muziekliefhebber absoluut van hem in huis halen? En wat is enkel voor extreme fans bestemd? Knack Focus maakt het onderscheid.

Voor beginners

Begint u best bij Street, het debuutalbum van Herman Brood & His Wild Romance uit 1977. Brood voegt er de blues van zijn vorige band Cuby & The Blizzards samen met strakke, gelikte rock-‘n-roll. Maar Street overtuigt ook wanneer de nummers enkel door Brood op zijn piano gebracht worden, zie ‘Feels Like Love’.

Must-haves

Met Shpritsz deed Brood definitief een gooi naar de Nederlandse popgeschiedenis. Single ‘Saturday Night‘ grifte zich met die onweerstaanbare gitaarpartij die het hele nummer doorklieft permanent in je geheugen. Het album stuurde Brood op tournee door de Verenigde Staten, maar met een desastreus laatste optreden waar hij stijf van de drugs het publiek in keilde, kwam er geen vervolg op zijn Amerikaanse avontuur. Shpritsz bevat ook ‘Rock & Roll Junkie‘, een nummer dat in twee minuten en 46 seconden Broods hele leven lijkt samen te vatten.

Niet van Brood zelf, of toch niet helemaal, is het boek Up On The Hilton Roof van Bart Chabot. De dichter was tot het eind Broods beste vriend en biograaf. Als u een intieme blik wilt op de wondere wereld van Herman Brood is dit uw toegangsticket. Het boek bundelt de hoogtepunten uit Chabots vier andere Brood-biografieën. Hoogtepunten zijn in het geval van deze legende vaker dieptepunten en Chabot houdt op meesterlijke wijze de tragiek van de rockster onder een vergrootglas.

Een nummer dat iedereen bovendien van Brood gehoord moet hebben, is ‘When I Get Home‘. Als er een ding was dat de rock-‘n-rolljunkie nog liever zag dan zijn dagelijkse fix waren het wel zijn dochters Lola en Holly. Toch slaagde hij er niet in zijn eigen plezier voor hen op te geven. Brood was naar eigen zeggen altijd al extreem egocentrisch en hij weigerde volwassen te worden. Hij belichaamde tegelijk het stoute kind en de kwetsbare jongen. getuige van die tweespalt is ‘When I Get Home‘.

Enkel voor fans

Behalve muziek schreef Brood ook gedichten en trad hij vaak als woordkunstenaar op met Chabot en Jules Deelder, de nachtburgemeester van Rotterdam. Er is nog geen verzameld werk van hem verschenen, maar echte fans hebben zijn dichtbundel Zoon Van Alle Moeders natuurlijk al jaren in hun bibliotheek.

Brood staat gekend als de belichaming van sex, drugs & rock-‘n-roll, maar zijn voornaamste bron van inkomsten waren zijn schilderijen. Het lijkt wel alsof iedereen in Nederland een echte Brood heeft hangen thuis. Zijn productietempo lag onwaarschijnlijk hoog, elk vrij moment was Brood aan het tekenen, schilderen en spuiten. Met verfbussen deze keer, niet met naalden. Of misschien wel tegelijk, met Brood weet je nooit.

Brood had al een mythische status toen hij nog leefde en die is alleen maar groter geworden na zijn dood. Op de dag dat hij zestig zou worden, kwam de film Wild Romance uit. Ondanks een budget van 3,5 miljoen euro trok de film slechts 28.000 bezoekers naar de zalen. Toch een niet te missen stuk beeldverhaal voor fans van Brood.

Elf juli 2001, Herman Brood springt van het dak van het Hiltonhotel in Amsterdam. Brood is dood, een lesje hoe te sterven als legendarisch rockicoon. Hij zong het jaren terug al in het nummer Falling: “You don’t know about falling, till you can’t get up.”

(TS)