Eels (*****): De puntjes op de E

De andere klinkers waren er ook, maar wij waren toch vooral verguld met de aanwezigheid van E. Want met zijn groep Eels zagen we hem de jongste twintig jaar nog geen enkel concert geven dat minder dan briljant was.

De andere klinkers waren er ook, maar wij waren toch vooral verguld met de aanwezigheid van E. Want met zijn groep Eels zagen we hem de jongste twintig jaar nog geen enkel concert geven dat minder dan briljant was.

PLUS: Mark Oliver Everett schrijft niet alleen geweldige songs, hij verstaat ook de kunst om ze op een entertainende wijze voor het voetlicht te brengen. Dat is deels zeker ook de verdienste van zijn voortreffelijke band, die relaxt klinkt waar het kan en gruizig waar het moet.

Wie de Eels-show in het Koninklijk Circus zag, waarbij E zijn vijftigste verjaardag vierde, wist min of meer wat hij kon verwachten: vijf in trainingspakken gehulde kerels, netjes op een rij met de zanger uiterst rechts, die soepel musiceerden en een sierlijke brug bouwden tussen klassieke seventies rock en grungepop.

De set begon met ‘Cancer for the Cure’ en bestond uitsluitend uit één voor één vlekkeloos werden uitgevoerd. Tussendoor dolde E met zijn bandleden (de ‘Give me a hug’-sketchen zijn inmiddels vaste prik geworden tijdens zijn concerten), diepte hij covers op (Fleetwood Macs ‘Oh Well, Part One’) en beperkte hij zich voor de grap tot monosyllabische mededelingen zoals ‘YES!’ en ‘WOW!’ Hoeven we nog te zeggen dat de fun voor het rapen viel?

De zanger had het ook over het feit dat eigenlijk Neil Young op dat eigenste moment op het podium had moeten staan. “We waren zelf ook ontstemd toen we hoorden dat hij niet kwam”, zei E. Bij wijze van eerbetoon kondigde hij een nummer van Dinosaur Sr aan, om vervolgens doodleuk ‘Beast of Burden’ van The Rolling Stones over de wei te jagen. Ook een witz natuurlijk, want enkele minuten later lieten Eels wel degelijk Youngs ‘Cinnamon Girl’ door de luidsprekers knallen.

Een concert dat van de eerste tot de laatste seconde boeide, daar willen we graag vijf sterren voor plukken. Het blijft zonde van Crazy Horse, maar we zijn toch blij dat íemand de puntjes op de eh… E zette.

MIN: daar doen Eels niet aan.

HOOGTEPUNTEN: teveel om op te noemen. Alle gespeelde songs waren top.

QUOTE: E verontschuldigde zich voor het feit dat hij zoveel stevige gitaarrock speelde en droeg het rustige ‘Dirty Girl’ op aan de dames in het publiek: “To all the dirty ladies. And to the clean ones, too.”

Dirk Steenhaut