Eartheater is het mystieke paardenmeisje van de avant-garde elektronica

Alexandra Drewchin schreef als tiener erotische Lord of the Rings-fanfictie voor haar religieus opgevoede vriendinnen. Nu maakt ze als Eartheater muziek waar klassiek opgevoede oren prompt van beginnen te tuiten

Het religieuze leven op een paardenboerderij in Pennsylvania was al snel niks voor Alexandra Drewchin, dochter van een Britse moeder en Russische vader. Ze was een rebels kind, vertelt ze aan Subbacultcha: ze snoepte stiekem tijdens het vasten, kuste jongens onder het engelenstandbeeld van het lokale kerkhof en liet haar sociale omgeving steigeren met pikante Lord of the Rings-fanfictie. De reactie van een vriendin op haar verhalen: ‘Als je seks hebt voor het huwelijk, vermoord ik je’.

Op haar achttiende zocht Drewchin dan ook de vrijheid van New York op en stichtte ze er met drummer Greg Fox de psychedelische noiserock-band Guardian Alien. Tegenwoordig breekt ze potten met haar soloproject Eartheater: haar derde album kwam zelfs uit op het Berlijnse avant-garde label PAN, huis van vertrouwen voor onder anderen Amnesia Scanner en Yves Tumor.

Drewchins nummers plooien zich in evenveel hoeken als haar lichaam doet op het podium – ze is een choreografe, moet u weten. Op single C.L.I.T. – ofte ‘curiosity liberates infinite truth‘ – maken deconstructieve electronica en punk ruzie over wie op de hoogste toets van de piano mag springen. Op Wetware samplet Eartheater Green Porno, een serie kortfilms van Isabella Rosselini over het seksueel gedrag van dieren.

Vocaal is ze al even lenig. Dat hoeft niet noodzakelijk mooi te klinken. ‘Het is alsof een man haar ooit vertelde dat ze heel vervelend zong. In plaats van haar stem bij te schaven, verdubbelde ze al wat het patriarchale oor zou kunnen irriteren’, schrijft Pitchfork.

Zoals Patti Smith op het platteland van New Jersey haar broers en zussen liet figureren in haar verhaalwereld, rende de jonge Drewchin zingend door de bossen, met haar paarden in een drafje achter haar aan. Muziek was de sleutel tot haar fantasiewereld. Fictie is nog altijd cruciaal voor de artieste: Eartheater bedacht haar artiestennaam na het lezen van een roman van Gabriel García Márquez. Als we haar twitteraccount mogen geloven, schreef ze deze winter een eerste kortverhaal en is het ‘hot fire’.

Drewchins fictief universum zit vol mystiek, dieren en religieuze symbolen – paarden op nummer één en kathedralen op nummer twee. Al schrijft ze op Twitter dat de paardensymboliek geen artistiek statement is: ‘Ik ruimde een groter gewicht in paardenpoep op dan ik volgers heb op Instagram.’

Een willekeurige quote: ‘We gaan het patriarchaat opeten.’

In concert: op 1/5 in de Ancienne Belgique, Brussel.

YouTube360480video1.0https://www.youtube.com/Eartheater — InclinedPAN270