Drumster Anke Verslype (AKI): ‘Ik luister heel graag naar muziek zonder drums’

Met Het tij heeft de Belgische jazzband AKI een van de fijnzinnigste albums van het najaar uit. Frontvrouw-drumster Anke Verslype vertelt daarmee haar meest persoonlijke verhaal. ‘Ineens zat mijn lichaam in de weg.’

Soms moet een mens even durven stil te staan. Het lef vinden om op een scharniermoment na te denken wat je voor de wereld kunt betekenen en omgekeerd. Reizen helpt. Je studieplan drastisch omgooien ook.

Anke Verslype (32) dacht lang na. Drama moest het worden, dacht ze, kleinkunst aan het conservatorium. ‘Die combinatie van theater en muziek, dat leek me iets voor mij’, vertelt ze. Tot na twee jaar duidelijk werd dat de focus wel heel erg op acteren lag en minder op de muziek die ik wilde maken. Toen moest ik de vraag wel stellen: wat nu? Ik kon wel naar de universiteit gaan, maar dat voelde ik nu ook niet direct. Het is de Jazz Studio geworden. Als kind had ik al klassiek slagwerk gestudeerd. In Ieper en in de Jazz Studio was er een opleiding pop- en jazzdrums. Ik dacht: dat lijkt me een fijne manier om uit te zoeken wat ik wil. Vandaar ging het naar het conservatorium.’

23 was ze al toen ze daar begon. En dan ging het plots snel.

Met het Het tij breidt Verslype het instrumentarium van haar ongewone band nog uit. Gitaar, bas en drums hadden we al, de klaterende klarinet van Joachim Badenhorst ook, en nu komt er eufonium bij (geen paniek, het is gewoon een tenortuba).

Sinds 2020 bracht je al twee ep’s en twee albums uit. Dat is een flink debiet.

Anke Verslype: Mijn debuut, Warme dagen, was eigenlijk mijn bachelorproef of eerste masterproef. Ik voelde toen al: als ik een studieproject begin, wil ik er ook iets mee dóén, die muziek moet meer zijn dan een examen dat je aflegt. Dus maakte ik opnames, die ik op de wereld wilde loslaten. Allemaal kleinschalig, hoor. Opgenomen in een studio in Ieper, het mixen deed ik zelf.

Je tweede ep, Niobe, kwam een jaar later uit. Het titelnummer heeft 677.000 plays op Spotify. Tussen ons: heb je een clickfarm in Vietnam ingeschakeld?

Verslype: (lacht) In 2021 kende ik Spotify nog niet zo goed. Ik had een album gemaakt in eigen beheer, had het geüpload, en kon de statistieken volgen in de app Spotify for Artists. Ik weet het nog goed: ik zat op de trein en kreeg in de app de boodschap: ‘Je mag je muziek pitchen voor een playlist.’ Ik wist niet goed wat dat zou opleveren. Ineens zat ik in zo’n zotte Amerikaanse jazzplaylist van Spotify, en het ging hard! Niemand had zoiets verwacht, het is alsof je de loterij wint.

Ik zou kunnen zeggen: je bent nu vast rijk, maar hé, het zijn die afzetters van Spotify.

Verslype: Rijk natuurlijk niet, maar ik heb er wel de studiodagen van het vorige album mee kunnen betalen. Dat was mooi.

Het nieuwe album, Het tij, is de neerslag van een schakelmoment in je leven. Je bent moeder geworden, het ouderlijke huis werd verkocht, en je moest afscheid nemen van je grootmoeder. Wat deed dat met je creativiteit?

Verslype: Het moederschap is natuurlijk overweldigend. De ruimte in je hoofd wordt plots ingenomen door iets totaal anders. Veel plek is er even niet meer.

Het is moeilijk componeren met kots op je schouder.

Verslype: Precies. Het was allemaal superfijn, maar tegelijk moet je op zoek naar een nieuwe balans. Dat was al tijdens de zwangerschap zo. Ik ben drummer, dat is iets heel fysieks. En plots zit dat lichaam wat in de weg. Maar kijk, ze is nu zestien maanden, en ik begin me stilaan te voelen zoals voor de bevalling.

Opvallend: je hanteert Nederlandse titels. Waar trompettist Ambrose Akinmusire kiest voor ‘On the Tender Spot of Every Calloused Moment’ kies jij voor ‘Voor Christiane’. Fris.

Verslype: Dat was een heel bewuste keuze. Bij vorige releases koos ik iets wat voor verschillende mensen op verschillende manieren ingevuld kon worden. Nu werd het heel letterlijk: voor Christiane, mijn oma. Ze had een herseninfarct gehad, het leuk alsof we haar elk moment konden verliezen, en op dát moment heb ik die compositie geschreven. Werktitel: Voor Christiane. Toen ik later albumtitels zat te zoeken, besefte ik dat dat nummer onmogelijk een andere naam kon krijgen.

Een gouden regel in de literatuur is: publiceer nooit het gedicht dat je de nacht van een relatiebreuk schreef. De emotie moet eerst door de grondlagen filteren. Hoe klonk Voor Christiane toen je het een paar dagen later speelde?

Verslype: Die eerste keer vond ik best spannend. Zou ik het gevoel herkennen? Het mooie is dat de toon veel lichter werd toen we het met de band speelden. De emotionele zwaarte ging eraf. Het evolueerde naar zijn natuurlijke staat, zeg maar. En daardoor kan ik het nu met plezier spelen zonder dat het te beladen wordt.

AKI won in 2023 Jong Jazz Talent Gent, het concours van Gent Jazz. Winst biedt de mogelijkheid om een groot project uit te werken. Wat was dat voor jullie?

Verslype: Het album zouden we sowieso opnemen, maar we hebben de concerten flink aangepakt. We werkten samen met een animatieartieste Ezra Belgrado voor de projecties op het podium. Het helpt om je publiek met beelden mee te nemen in je verhaal. We hebben haar volledige vrijheid gegeven – de animaties zitten niet vol baby’s, maar soms zijn ze wel huiselijk. Fascinerend hoe ze de muziek heeft geïnterpreteerd.

Je leidt AKI als drumster. Hoe componeer je? Schrijf jij stukken aan de piano, zoals Chris Joris?

Verslype: Ja, aan de piano. Ik ben geen virtuoos, dus meestal combineer ik een pianopartij met zang. Sommige stukken zijn meer gearrangeerd, met passage voor harp. (grijnst) Dan speel ik harp op mijn computer, tot de band echt samen gaat zitten.

Over harp gesproken: je koos altijd al voor ongewone groepssamenstellingen. Je nam er klarinet en eufonium bij. Komt die liefde voor andere klankkleuren uit je klassieke opleiding?

Verslype: Dat weet ik nog zo niet, zo tof vond ik die klassieke periode nu ook weer niet. (lacht) Weet je, ik kies in de eerste plaats mensen met wie ik wil samenspelen. Mensen met wie het klikt. Als dan blijkt dat ze harp, klarinet of eufonium spelen: welkom harp, klarinet en eufonium. Los daarvan zijn het natuurlijk fantastische muzikanten.

Het rare is: ik luister heel graag naar muziek zonder drums. Misschien zoek ik daarom naar wat andere instrumenten kunnen bijbrengen.