Dour Dag 3: stilaan sterven

De festivalgangers zien er weerom fresh & funky uit, maar dan zonder de ‘fresh’.

06u57: Regent het? Ah neen, er staan gewoon een Waal tegen onze tent te zeiken.

09u36: Na een stervenskoude, korte nacht worden we gewekt door een rondzwalpende Brit met een megafoon. Welke boodschap hij precies verkondigde was ons niet meteen duidelijk, waarvoor onze excuses.

10u20: In de wachtrij bij de douches botsen we op een Schotse straight-edger. De man viel nogal op; zijn hoofd was getatoeëerd, in zijn nek (!) stak een piercing en hij droeg Dr. Martins met felgroene veters. Toen we hem vriendelijk vroegen wat hij in Dour kwam doen antwoordde hij ons dat hij 4 dagen per jaar al zijn overtuigingen overboord gooit en zich hier, ver weg van zijn thuishaven, een weekendje klem komt zuipen.

10u22: We zien de eerste festivalgangers al – uiteraard mét de traditionele ochtendjoint in de mond – bier halen. Wij hebben de lading van gisteren nog niet helemaal verteerd, maar de jeugd ziet er blijkbaar geen graten in om van bij het ontwaken hele sloten bier weg te klokken. Het is allemaal een kwestie van de dag zo mottig mogelijk te beginnen.

11u00: Gezamenlijk ontbijt (lees: een Neurofen en wat snoepgoed) met onze vrienden op de camping. Eén daarvan werd zonet zo goed als naakt uit zijn douchecabine gezet omdat hij er ’te lang inzat’. Na vijf minuten douchetijd – nauwkeurig opgemeten door de oh zo vriendelijke toiletmadam – werd zijn cabinedeur er met de schroevendraaier uitgevezen.

14u45: Onze noorderburen zijn meer dan massaal aanwezig. Als we ergens Nederlands kunnen spotten, dan is het Hollands. Bij deze gaan we op onderzoek, spreken we elke Nederlander die we tegenkomen aan en vragen we hen waarom ze naar België zijn afgezakt. We sommen hieronder graag de antwoorden voor u op:

– ”Hier kunnen we lekker vier dagen lekker los gaan. Lekker toch?”
– ”Er kent ons hier niemand.”
– ”Hier is het zoveel gemakkelijker om drugs te vinden dan in Nederland.”
– ”Op festivals in Nederland zijn er te veel regels, hier maakt het echt niet uit wat je doet. Dat vinden we wel fijn.”
– ”Het festival is goedkoop, net zoals de Waalse vrouwen.”

22u: Het terrein voor The Last Arena begint stilaan vol te lopen voor De La Soul. Helaas viel ons oog tijdens het optreden eerder op de rondzwalpende twintiger, die door zijn vrienden in de steek werd gelaten omdat hij er ’te slecht’ aan toe was. Toen de man op de grond viel, en op zichzelf begon te kotsen vonden wij dat het wel genoeg was. De EHBO-ers werden erbij geroepen.

22u15: Het EHBO-team ondernam een eerste poging om de twintiger – ondertussen al volledig besmeurd met zijn eigen maaginhoud – mee te nemen. Uiteraard gebeurt zo’n interventie hier niet zonder de typische Dour scenario’s. Zo begon een al even benevelde jongeman zijn penis te tonen, en begon een andere recht naast het interventieteam te urineren. Wij stonden erbij, keken ernaar en dachten: ‘only in Dour’.

23u00: Het geluid stond de afgelopen drie dagen overal te luid, maar tijdens De La Soul hadden we dan weer de indruk dat het te stil stond. Of ligt dit nu gewoon aan onze opgelopen gehoorschade?

23u50: Wachten op Etienne de Crecy, de grondlegger van de Franse elektronicascene. Zijn ‘kubus’ werd het podium opgerold en het volk begon bij het aanschouwen van het reusachtige gevaarte op z’n minst toch wat ongeduldig te worden. Ook wij zien uit naar wat normaalgezien het hoogtepunt van de avond zal worden.

1u00: We houden innig van Etienne. Innig, oprecht en altijd. Waarom? Bekijk het filmpje. Doe het nu!!

Daarom!

02u30: Dubstep.Het genre dat voordien enkel werd gesmaakt door hipperds en elektronicakenners is in no time uitgegroeid tot the hottest music in town. Dat merkten we toen we ons tevergeefs een weg probeerden te banen door de massaal aanwezige dubsteplovers in La Petite Maison dans la Prairie. Benga en Skream stonden na elkaar geprogrammeerd maar besloten het toch maar samen te doen. Dat vonden de fans wel leuk, wij dan weer wat minder. De stijl van Benga vraagt om ‘rewinds’ veel ‘mc-gezwets’ en andere vervelende dans-stoppers. Skream kenmerkt zich dan weer door het vakkundig opbouwen van stevige baslijnen en harde, opzwepende beats. Een combinatie van beiden kon ons maar weinig bekoren.

04u00: Nog snel een hamburger naar binnen werken en onze tent in. We geeuwen, onze gewrichten doen pijn en onze oren zeggen ‘tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut‘. It’s time to tune out. Gegroet!

Elisah Vandaele