Dj Bibi Seck heeft lak aan hypes: ‘Ik ben liever geen next big thing’

Voor de Antwerpse deejay Bibi Seck (27) hoeft het even niet, de wereld veroveren. Met een nieuw programma op Studio Brussel, haar eigen discofeest in Trix en tijd om aan een zangcarrière te timmeren, heeft ze haar handen al ruimschoots vol.

13 januari 2024. Bibi Seck staat in de jungle van Tulum in Mexico tussen twee gigantische halve hoofden op het Core-podium van Tomorrowland. Aan haar voeten ziet ze 20.000 danslustigen. Tenminste, als ze durft op te kijken. ‘Ik kreeg een halve paniekaanval toen ik al die mensen zag’, zegt ze. ‘In de wereld van de elektronische muziek is de trend vandaag: hoe groter, hoe beter. Maar voor mij geldt dat niet. Met zo veel volk moet je van begin tot eind hard knallen, terwijl ik van mijn dj-sets graag een verhaal maak met eb en vloed. Verbinding voelen met zo’n massa vind ik moeilijk. Ik was blij met de kans en het ging ook best goed, maar het was te overweldigend.’

Na jarenlang haast elk weekend in binnen- en buitenland te hebben gedraaid (‘mijn slaappatroon was onbestaande’) wilde Seck herademen, zowel fysiek als creatief. Daarom kwam het aanbod van Studio Brussel als geroepen. Ze mocht elke dinsdagavond twee uur lang met haar geliefkoosde muziek aan de slag: vocal house en disco, gelardeerd met soul en funk.

Na de eerste drie afleveringen in januari hadden al ruim 1300 luisteraars de bijbehorende Spotify-lijst gedownload. Ook het succes van haar Disco Seck-feesten, waarmee ze sinds 2023 een gat in het Antwerpse nachtleven vult, toont dat er een dorstig publiek bestaat voor Bibi Secks dansbare, melodische good times.

Dit is niet je debuut bij Studio Brussel: tussen 2020 en 2022 rolde je op vrijdagavond al de loper uit voor het weekend.

Bibi Seck: Klopt. Alleen draaide ik toen maar een uur, nu twee. Op zo’n dinsdagavond mogen er al eens wat minder uptempo nummers in zitten. Het is fijn om mensen zo muziek te leren kennen, en dan specifiek mijn eigen ontdekkingen. Ik zou mijn USB-stick met 6000 nummers kunnen insteken die ik gebruik als ik ga draaien, maar ik selecteer graag liedjes waarover iets te vertellen valt, of artiesten die binnenkort naar België komen. De eerste reacties zijn goed, dat geeft vertrouwen.

Hoe leer jij nieuwe muziek kennen?

Seck: Ik luister in de auto naar de radio, check op YouTube sets van andere deejays en zit voortdurend op websites zoals Bandcamp en Beatport. Ik heb ook een map met screenshots van Instagram, waar mensen soms een goed nummer posten, en mijn Shazam staat ook behoorlijk vol. Je vindt overal muziek.

Wanneer ben je begonnen met deejayen?

Seck: Op mijn zestiende. Eerst nog hiphop en r&b. Tot ik rond mijn twintigste disco en house ontdekte. Dat was mijn sweet spot. Ik besefte toen dat ik helemaal geen goeie hiphop-dj was. Met house en disco kon ik een veel interessantere wereld creëren, ik was er gewoon beter in. Bij hiphop moet je heel snel zijn: de meeste nummers hebben maar een klein stukje intro voor de rap of zang begint. Als je mooi wilt blenden, moet je werken met edits en mash-ups en dat werd mij allemaal te veel. Bij house gaat de beat rechtdoor en je kunt verschillende ritmes door elkaar mixen. Dat gaf mij veel meer rust.

Je hebt gedaan waarvoor iedere ouder zijn of haar kind waarschuwt: je middelbare school niet afmaken.

Seck: Soms heb ik daar nog spijt van. Ik weet dat ik slim genoeg was en andere dingen met mijn leven had kunnen doen. Maar ik had een slecht vriendje dat iets ouder was en niet naar school ging. Ik was zelf ook schoolmoe. Ik deed woordkunst en drama. Maar zelfs daar ging het vaak om dingen vanbuiten leren, niet om te tonen waar je goed in was. Er kwam ook nog bij dat ik mij als puber veel te bewust werd van mezelf en last kreeg van podiumvrees. Ik wilde actrice worden, maar ik was bang om te stotteren. Ik rebelleerde en mijn mama was misschien ook te lief voor mij, ik liep over haar heen. Uiteindelijk ben ik als dj toch op het podium gaan staan. Zo’n dj-booth voelde een beetje als een veilig fort. Al vroeg ik me toch altijd af: waarom doe ik dit toch, dit is verschrikkelijk. (lacht)

Heb je nog last van faalangst?

Seck: Helaas wel. Je kunt op twee plekken exact dezelfde set spelen waarbij het op de ene insane goed is en je op de andere het publiek niet meekrijgt, zonder dat je precies weet waarom. Dat blijft voor stress zorgen. Al voel ik die tegenwoordig vooral bij echt grote optredens, zoals vorig jaar op Paradise City of mijn afsluitende set in de Boiler Room op Pukkelpop, toch een carrièrehoogtepunt. Je weet dat je het daar moet waarmaken.

In aankondigingen van shows vorig jaar werd je zowel een gevestigde waarde als een rijzende ster genoemd. Wat ben je nu?

Seck: Ik ben in elk geval liever geen next big thing. Alles is zo hype-gebonden nu. Wie vandaag op het hoogste schavot staat, valt er morgen weer af. Bovendien ben ik al meer dan tien jaar bezig. Ik heb wel een fanbase, dat heb ik gemerkt toen mijn eigen concept Disco Seck telkens uitverkocht was. Dat zijn avonden in Trix waar ik bevriende dj’s uitnodig, en mensen gewoon kunnen komen dansen zonder dat het cool hoeft te zijn. Plezier en communitygevoel primeren.

Had Antwerpen daar behoefte aan?

Seck: Op dat moment, in 2023, vond ik van wel. Veel mensen houden van harde techno, maar er is ook een grote groep die daar geen boodschap aan heeft. Ondertussen zijn nieuwe plekken zoals Garage Klub en Traum opengegaan en bruist het Antwerpse nachtleven weer. Met Disco Seck wilde ik een wereld creëren. Legendarische clubs zoals Paradise Garage en Studio 45 in New York hebben mij altijd gefascineerd. Veel glitter en glamour, gewoon dansen: dat is de oude manier van uitgaan, zoals mijn moeder het deed.

Naar welke plekken trok jij toen je voor het eerst op zwier ging?

Seck: Vooral naar r&b-clubs. Toch een mannenwereld. Zelfs toen ik naar house overstapte, zag ik in Antwerpen vooral witte mannen, zowel in het publiek als achter de draaitafel. Ik voelde me daar vaak de enige persoon van kleur. Misschien heeft dat ook meegespeeld in de oprichting van Disco Seck: meer mensen zoals ik aantrekken. Veel homo’s voelen zich er welkom en ik ben blij dat er ook veel meisjes zijn.

Hoe veilig is het vandaag voor uitgaande meisjes?

Seck: Daar heb ik weinig goeds over te zeggen. Het is echt oppassen geblazen. Vriendinnen van mij werden gedrogeerd. Soms kom je in clubs waar iedereen heel onvriendelijk is. Mensen botsen tegen je aan of komen er alleen maar om drugs te nemen. Ik heb zelf ook dingen geprobeerd, maar ik heb altijd de limieten bewaakt. Ik wilde mezelf nooit zo verliezen dat ik iets zou doen waarvoor ik me zou schamen.

In Koen Galles boek over de Brusselse Fuse, waar jij resident dj bent, staat dat er in de eerste vijftien jaar, tussen 1994 en 2009, maar dertig vrouwen hebben gedraaid, tegenover honderden mannen.

Seck: Zelfs toen ik rond 2014 begon, was het zeker nog geen vanzelfsprekendheid om als vrouw te draaien. Als ik me toen aanmeldde bij een club, kreeg ik vaak de vraag of ik danseres of toiletmadam was. Maar de laatste vier, vijf jaar is het echt veranderd. Er zijn veel meer vrouwelijke dj’s die tot de top behoren. Promotors zetten nu heel bewust vrouwen op de line-up.

Je hebt al lang de ambitie zangeres te worden. Hoe staat het daarmee?

Seck: Vorig jaar heb ik het heel druk gehad met in binnen- en buitenland te draaien. Dankzij mijn werk voor Studio Brussel kan ik nu vaker thuis zijn en zo de inspiratie opzoeken. Want ik wil al van mijn twintigste een eigen plaat maken. Ik heb wel eens een Disco Seck geopend met een eigen nummer en dat werkte, maar die mix beviel me niet helemaal. Binnenkort ga ik de studio in en probeer ik iets te maken wat goed genoeg is om de wereld in te sturen.