dEUS @ Rivierenhof

Als ons geheugen ons niet bedriegt, was het al sinds de 0110-optredens geleden dat dEUS nog eens in eigen stad had gespeeld. De ter elfder ure aangekondigde warm-upshow in het Rivierenhof was dan ook groot nieuws: geen enkel zitje in het openluchttheater bleef onbezet.

Tom Barman en de zijnen hokken momenteel in de studio om de opvolger van ‘Vantage Point’ klaar te stomen. Met een beetje geluk ligt die in februari 2011 in de winkel, maar omdat ook een muzikant af en toe frisse lucht nodig heeft, treedt dEUS binnenkort aan op enkele festivals. Op 7 augustus is de groep te zien in Dranouter voor wat haar enige officiële Belgische optreden van dit jaar zal worden. Leuk dus dat ze zich al even los kwam spelen in Deurne, ook al gebeurde dat dan voornamelijk voor een publiek van genodigden en prijswinnaars.

Thijs Delbeke, die vorige zomer op Pukkelpop nog de line-up vervoegde, was nergens meer te bekennen, zodat dEUS weer als kwintet op het podium stond. Bij daglicht, dit keer, en dat was even wennen, zowel voor band als publiek. De leden maakten een ontspannen indruk en misschien verklaart dat wel de wat aarzelende start. Tijdens de eerste helft van de set had je immers het gevoel dat ze zich al slaapwandelend een weg door hun repertoire baanden. Niet dat er echt iets mis was met de songs of de manier waarop ze werden gespeeld, alleen: de vonk ontbrak. Reageerden de toeschouwers zo lauw omdat dEUS weinig bevlogen musiceerde, of ontbrak het de heren aan fut omdat de respons aanvankelijk minimaal bleef?

Het broeierige ‘Pocket Revolution’ was een mooie binnenkomer en ook ‘Everybody’s Weird’ vertoonde, zeker naar het einde toe, tekenen van vitaliteit, maar ‘The Architect’, ‘Slow’ en het bossanova-achtige ‘The Real Sugar’ hadden toch meer van een diesel dan van een turbo. Enkel bassist Alan Gevaert speelde vanaf de eerste noot met de gretigheid van een jong veulen dat, na een lange winter op stal, eindelijk de malse weide op mocht. “We gaan vandaag niet teveel nieuwe nummers spelen, want dat is teveel stress”, zei Tom Barman ter aankondiging van het vrij rechtlijnige ‘Second Nature’ en daarmee legde hij de vinger op de wonde. Want dEUS, was dat oorspronkelijk niet dat weerbarstige groepje dat je als toeschouwer juist zo vaak wist te verrassen door zijn drang naar avontuur? Wat je anno 2010 bij ‘Antwerp’s finest’ mist, is de creatieve wrijving, die er duidelijk wél was toen Stef Kamil Carlens en Craig Ward nog over een sleutel tot de hEMEL beschikten. Zou het kunnen dat een toptalent als Mauro Pawlowski zich tegenwoordig iets te dienstbaar opstelt, waardoor de broodnodige spanning verloren dreigt te gaan? Vroeger leken zich achter dEUS minstens vier andere bands te verschuilen, maar wat ooit ongrijpbaar was is inmiddels wel zeer grijpbaar geworden.

Hoewel. Halverwege de set sloeg de sfeer plots om, met ‘W.C.S (First Draft)’ als memorabel kantelmoment. Plots schoot Mauro wakker en gebeurde er iets in het Rivierenhof. ‘Instant Street’ mondde, dank zij het opwindende instrumentale gedeelte, uit in een sierlijke climax en met ‘Fell Off the Floor, Man’, door Barman aangekondigd als “Antwerp disco”, vond dEUS zijn oude elan terug. ‘Favourite Game’ overweldigde, ‘Theme from Turnpike’ en ‘Nothing Really Ends’ werden terecht op gejuich ontvangen, ‘Bad Timing’ kolkte als lava uit een pas ontwaakte vulkaan en een messcherp ‘SUdS & SOdA’ zorgde als vanouds voor euforische taferelen in het publiek. Hulde trouwens aan Klaas Janzoons, die met zijn subtiele vondsten op viool en keyboards, de oudere nummers telkens nieuw leven inblies en zich daarom gerust het geheime wapen van dEUS mag noemen.

Wel opvallend dat de groep nu al jaren terugvalt op steeds dezelfde en dus enigszins voorspelbare ankerpunten in de set, terwijl ze toch ook prachtsongs als, pakweg, ‘The Magic Hour’, ‘Gimme the Heat’, ‘Sun Ra’ of ‘Secret Hell’ in de aanbieding heeft. Waar is het lef van weleer gebleven? Gelukkig bewees dEUS tijdens de bissen met een stuiterend ‘Roses’, een ingetogen ‘Serpentine’ en een swingend ‘Morticiachair’ dat het nog altijd over gODDELIJKE gaven beschikt en, wanneer alles in de juiste plooi valt, groots kan zijn. Nu nog een paar nieuwe klassiekers schrijven -op ‘Vantage Point’ stonden er geen- en het komt weer helemaal in orde. Dank zij een trefzekere tweede helft, was dit al bij al een geslaagde try-out. Snel een kaartje voor Dranouter kopen dus.

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Pocket Revolution / Stop-Start Nature / Everybody’s Weird / The Architect / Slow / Second Nature / The Real Sugar / Smokers Reflect / W.C.S. (First dRAFT) / Instant Street / Fell Off the Floor, Man / Favourite Game / Theme From Turnpike / Nothing Really Ends / Bad Timing / If You Don’t Get What You Want / SUdS & SOdA // Nieuwe song / Roses / Serpentine / Morticiachair.