Van reggaetonpop tot hyperintense bassen, van pastorale Japanse folk tot grootstedelijke Noorse pop: het is voorlopig al een gevarieerd muziekjaar geweest. Knack Focus selecteert de 10 beste albums van 2025 tot nu toe.
Ontdek al het beste van 2025 tot nu toe in ons dossier.
10. Smerz – Big City Life
Wanneer een band zichzelf vernoemt naar Herzschmerz, het Duitse woord voor hartzeer, schept dat meteen deprimerende verwachtigen. Toch is het niet allemaal kommer en kwel op Big City Life, het tweede album van het Noorse popduo Smerz. Ja, de plaat baadt in de melancholie en eenzaamheid die je onvermijdelijk voelt in de grootstad, maar tegelijk baadt het allemaal in een coole, rokerige sfeer die je uitnodigt om meteen een citytrip te boeken.
9. Addison Rae – Addison
Weinig popsterren hebben een fascinerender parcours afgelegd dan Addison Rae. Ze begon als een van de it-girls van TikTok, maar toen ze muziek begon te maken, werd ze ineens omarmd door hippe collega’s als Charli XCX en Arca. Haar debuutalbum Addison klinkt alsof het in een lab is ontstaan waar Lana Del Rey en Britney Spears genetisch gemuteerd en samengevoegd werden, en net dat is er zo interessant aan.
8. Ichiko Aoba – Luminescent Creatures
Waar generatieve AI eerder dit jaar een parodie maakte op de stijl van Studio Ghibli, zijn er ook artiesten die zich op een eerbare manier door de animatiestudio laten inspireren. Neem bijvoorbeeld de Japanse folkartiest Ichiki Aoba, die opgroeide met de soundtracks van Ghibli en dankzij die soundtracks ook zelf klassieke gitaar leerde spelen. Ook op Luminescent Creatures zorgt dat voor pastorale muziek om bij te relaxen.
7. Djrum – Under Tangled Silence
Elektronische en klassieke muziek zijn lang niet zo van elkaar gescheiden als sommigen beweren. Reeds in de jaren 50 experimenteerde een componist als Karlheinz Stockhausen in Gesang der Jünglinge bijvoorbeeld al met elektronische muziek. Op Under Tangled Silence maakt Djrum de omgekeerde beweging. De Brit staat vooral bekend om zijn verwilderende breakbeats, maar vult zijn klankenpalet op deze plaat aan met sierlijke klassieke muziek die niet zou misstaan in je lokale schouwburg.
6. Billy Woods – Golliwog
Tegenwoordig kan je jezelf geen serieuze hiphopfan meer noemen als je niet naar Billy Woods luistert. Hij is geen streamingkanon en op de radio zult u hem niet horen, maar in de underground wordt hij al jaren aanbeden als een van de beste rappers ooit. Ook op Golliwog zorgt zijn mix van narcotische beats, maatschappijkritiek en zijn vlijmscherpe pen voor hoogst kwalitatieve hiphop zonder franjes.
5. Jane Remover – Revengeseekerz
Uw appreciatie voor Revengeseekerz is wellicht recht evenredig met uw schermtijd. Jane Remover laat een manische mix van internetpop, Playboi Carti-achtige hiphopbeats en gevoelige emo horen, die samen in de blender voor een van de wildste albums van het jaar zorgen. Muziek die terminaal online klinkt, maar als u houdt van de chaos die het wereldwijde web te bieden heeft, zult u dit jaar geen hardere adrenalinekick krijgen.
4. Oklou – Choke Enough
Na haar feeërieke debuutmixtape Galore liet Oklou ons vijf jaar wachten op een opvolger, maar gelukkig stelt Choke Enough niet teleur. Haar klankenpalet is iets digitaler gaan klinken, maar de Franse excelleert nog steeds in minimalistische songs die even hard opvallen door wat er níét gebeurt. Alsof je even het feestje verlaat om buiten te fantaseren over de schoonheid van het leven, terwijl de beats nog zachtjes door de muren bonken.
3. Saya Gray – Saya
Saya Gray kreeg altijd te horen dat ze als persoon een beetje véél was. Om de criticasters lik op stuk te geven, besloot ze om het op Saya soberder aan te pakken en rasechte popsongs te schrijven. Daar is ze wonderwel in geslaagd. Ook zonder samplers en andere digitale verlengstukken wist de Canadese ons moeiteloos in te pakken.
2. Aya – Hexed!
Als u de albumhoes van Hexed! al een beetje te griezelig vindt, kunt u de muziek beter achterwege laten. Op haar recentste album laat Aya een reeks enorm intense songs horen, waarin de claustrofobische bassen, punky songstructuren en ijle vocals samenwerken om uw nekharen overeind te doen staan. Maar wie over een sterke maag beschikt, ontdekt dat het allemaal ook heel plezant is.
1. Bad Bunny – Debí tirar más fotos
Bad Bunny maakte het de concurrentie wel erg lastig door al op 5 januari zijn Debí tirar más fotos uit te brengen. De Puerto Ricaanse wereldster laat er zijn bekende mix van reggaeton en trappop horen, maar mengt er een flinke scheut salsa door om zijn roots te eren. Het resultaat is een album van wereldformaat, ondanks de hyperlokale focus op Puerto Rico.