Als gepeste tiener vond Baby Rose troost in Nina Simone, nu maakt ze soul en funk van en voor alle tijden.
Tom Cruise werd als kind gepest omdat hij moeite had met lezen. Topmodel Gisele Bündchen was een mikpunt van spot omdat ze buitengewoon lang en mager was, Barack Obama omdat hij grote oren en een rare naam had en de tiener Taylor Swift werd gedist omdat ze van country hield. De toekomst oogt dus goed voor Baby Rose, die op school werd uitgelachen vanwege haar diepe stem.
Beschutting tegen de spot vond de jonge Jasmine Rose Wilson in de platen van Billie Holiday, Janis Joplin en Nina Simone, unieke persoonlijkheden met een uniek klankorgaan. Vandaag is Wilson 28 maar ademt ze elke noot alsof ze decennia meer op de teller heeft. De licht hese contralto van Simone is de voornaamste, meest voor de hand liggende referentie: al in opener Go bevriest Baby Rose met haar eerste klemtonen en doorleefde vibrato even de tijd. Dat het zacht wiegende ritme, de subtiel kittelende strijkers en het achtergrondkoortje door een portaal uit de seventies komen aangewaaid, doet daar geen kwaad aan. Ook Love Bomb en Water zijn goudklompjes, opgediept uit de stroom waar Al Green en Gladys Knight zich in hun gloriedagen op lieten meedrijven. Pièce de resistance is het orkestrale Stop the Bleeding, een passionele ballad met Shirley Bassey-allures waarin Baby Rose een glimp Adele-potentieel laat zien.
Een glimp, want slechts even flakkert de grandeur op. En Through and Through is evenmin een retrotrip pur sang. De opgepotte somberheid van Nightcap sluit aan bij Channel Orange, de plaat waarop Frank Ocean zich voor het eerst een bruggenbouwer tussen new wave en r&b betoonde. Fight Club is dan weer minimale, licht sinistere funk, waarvoor Rose assistentie liet aanrukken van neosoulvrijbuiter Georgia Anne Muldrow. I Won’t Tell is dan weer een uitgelaten partynummer met raps van Smino, uit de Chicagokliek rond Saba en Noname.
Afsluiter Power vat deze tweede langspeler van Baby Rose goed samen: drie minuten lang ouderwets helende gospelsoul, tot iemand aan de knopjes van toonaard en tempo prutst en alles alsnog vrolijk in de soep draait, alsof Kanye West ermee gemoeid is. Nobody puts Baby in a corner.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
