Matthias Dziwak alias Avondlicht weigert zichzelf een muzikant pur sang te noemen. Dromer en verhalenverteller passen beter bij hem. Vrijdag komt na jaren zwoegen en reizen zijn eerste soloalbum Hyperromance uit.
Op Avondlicht (Matthias Dziwak) valt geen etiket te kleven. Ambient, rave, postrock en klassiek: het zijn genres die allemaal terugkomen op zijn eerste soloalbum Hyperromance. De Antwerpse producer blikt terug op de periode waarin het album tot stand kwam. Hij reisde toen naar Zuid-Amerika, leerde de liefde kennen in Lissabon, maar ploeterde soms ook dagen ‘door de stront’. Dziwak is bovenal een man vol metaforen en symboliek. Zijn favoriete moment? Wanneer de dag in de nacht overgaat. ‘De energie die dan in de lucht hangt, geeft me heel veel inspiratie .’
Vijf jaar geleden bracht u samen met Adriaan de Roover de ep Amalgamation uit. Het album Hyperromance maakte u alleen. Een andere manier van werken?
Avondlicht: Het is een wereld van verschil. Alleen kan je er volledig je eigen ding van maken. Maar dat betekent ook dat je alles zelf moet beslissen. Toen ik met Adriaan samenwerkte, ontstond een soort van derde entiteit waardoor beslissingen maken gemakkelijker werd. Je eigen ding doen is leuk, maar ook moeilijk.
Hyperromance staat voor een idee dat zo sterk geromantiseerd is, dat het bijna onmogelijk realiteit kan worden.
Avondlicht: Dromen zijn een van de belangrijkste drijfveren van de mens. Hoe overleef je anders? Jarenlang droomde ik dat ik in het buitenland aan muziek zou werken. Plots werd die droom werkelijkheid. Dat gaf me zo een waanzinnig fijn gevoel. Daar leef ik voor. Ik heb een visie die niet gemakkelijk te rijmen valt met de realiteit, vandaar Hyperromance.
U trok tijdens het maken van Hyperromance ook naar Argentinië, Chili, Uruguay, Portugal en Amsterdam. In Lissabon ontmoette u de liefde.
Avondlicht: Ik ging op mijn eentje naar Portugal. Ik zweefde er als het ware rond als een geïsoleerd stofje. Ik ontmoette een vrouw in club Lux Frágil. Ze had toen ook heel weinig connecties en onze ontmoeting leidde tot iets prachtigs. Het moment net voor onze eerste kus wordt samengevat in When You Come Close. In het nummer komt een synth plots heel dichtbij. Als iemand zo dichtbij komt, stel je jezelf kwetsbaar op. Dan besef je dat die persoon je ook echt pijn kan doen. Waarmee ik niet wil zeggen dat zij dat doet, absoluut niet.
U maakte op reis ook veldopnames die u in het album verwerkte. Werd het album zo een souvenir aan de reis?
Avondlicht: Zeker. In Plains hoor je Spaans gebrabbel. Dat is opgenomen op een camping aan een rivier in het midden van Argentinië. Ik zat er die avond samen met vrienden die ik pas had leren kennen. Ik maakte een reis van het midden naar het zuiden van Chili. In het eerste nummer op de plaat, Echoes, hoor je water stromen in Patagonië, opgenomen toen ik door een schip werd afgezet. Het schip was een soort van vehikel dat mij naar een zeer desolate plaats bracht, naar een droomwereld. De opnames van het water nemen wie luistert op zijn beurt mee naar die wereld, tot er alleen maar echo’s van de realiteit overblijven. Ik wil de luisteraar laten wegdromen.
Zit er nog meer symboliek in de nummers?
Avondlicht: In Porta is de piano de deur waarlangs je het hyperromantische universum binnenstapt. Eight Hour drive, het laatste nummer, staat voor het terug thuiskomen. Ik vind het altijd moeilijk om het paradijs achter te laten en naar huis te gaan. Maar ondertussen heb ik geleerd dat geluk alleen maar kan bestaan als er ook verdriet is. Als ik me slecht voel, kijk ik al uit naar het moment dat ik me wél goed ga voelen. Dat moment komt er altijd.
Die grens tussen romantiek en realiteit, vreugde en pijn. Is dat waar het album écht over gaat?
Avondlicht: Ja. Doorheen het schrijfproces maakte ik de twee extremen mee. Er zijn momenten waarop ik helemaal overweldigd was door wat ik gemaakt had. Maar dat kan enkel door eerst dagen in de stront te ploeteren. Die tegenstelling probeerde ik ook in het album te steken: het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Een droom kan beter uitdraaien dan je zelf denkt. Maar het kan ook een nachtmerrie worden.
Een droom kan ook een nachtmerrie worden
De beelden van de clip van Porta zijn ’s avonds opgenomen. Uw muziek wordt vaak beschreven als emotioneel en donker, de avond zit ten slotte ook in uw artiestennaam.
Avondlicht: Ik houd van het moment dat de dag in de nacht overgaat. De een komt terug van zijn werk en kruipt onder een dekentje met zijn lief. De ander is onderweg naar een café met zijn vrienden. Als het schemert hangt er een energie in de lucht die ik niet goed in woorden kan beschrijven, maar die mij heel veel inspiratie geeft.
Hoe zien uw toekomstplannen eruit?
Avondlicht: Ik ga binnenkort met een drummer optreden. We zijn goede vrienden, wat ervoor zorgt dat we goed kunnen communiceren tijdens een show. Dat is nodig om de elektronica en percussie op elkaar af te stemmen. Ik zou mijn muziek in de toekomst graag in een installatie gieten om het publiek meer te betrekken. De bezoeker zou dan invloed hebben op waar de nummers naar toe gaan, zo ben ik niet meer de enige die de lakens uitdeelt.
Hyperromance komt uit op 3 april.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
