De hyperpop en rap van Zonmai klinken als wat France Gall anno 2024 zou maken

In oktober is het 26 jaar ­geleden dat Cher Believe uitbracht en de wereld met glitchy, vervormde en robotachtige vocals liet kennismaken – korter gezegd: met auto­tune. Zonder Cher was er geen Hannah Diamond. Zonder Cher was er geen Kanye West. En zonder Cher was er ook geen Zonmai, een Franse ­artieste die hyper­pop, chanson en rap mengt en naar ­eigen zeggen klinkt als ‘wat ­France Gall ­anno 2024 zou ­maken’. Als kind ­experimenteerde ze al met stem­effecten door vocals in te zingen en te bewerken op haar Nintendo DS. (Blijkbaar kan dat.) Zodra ze oud genoeg was, verhuisde ze van haar Baskische thuis Bayonne naar onze hoofdstad. Officieel om kunst te studeren, maar vooral om gelijk­gestemden te zoeken en muziek te maken. ‘In het zuiden van Frankrijk was er niet veel omkadering voor jonge artiesten’, vertelt ze. Het heeft haar geen windeieren gelegd. Ze mocht spelen in de Botanique en op ­festivals als Les Ardentes, We Are Open en Core, ze ­verzamelde een publiek dat héél graag op haar shows mosht en bracht drie ep’s uit (luister zeker naar Big City op Suncash Feelings – autotune klonk nog nooit zo droevig).

En nu is er haar vierde ep, Birthday ­Saison. Die gaat over de identiteitscrisissen en ­existentiële twijfels waar je als jonge ­twintiger mee te maken krijgt. Zeker op je verjaardag. In de clip bij single Birthday Zouh verstopt Zonmai zich op haar eigen verjaardags­feestje. ‘Ik ga wel graag naar zulke feestjes, maar ik heb het altijd raar gevonden om mijn ­eigen verjaardag te vieren, om te vieren dat je ­geboren bent. Het is een beetje geforceerd.’

Een willekeurige quote ‘Toen ik klein was, heeft mijn mama me wijsgemaakt dat Emma, mijn voornaam, ‘huis’ betekent in het Roemeens. Ik weet niet of dat klopt. Waarschijnlijk niet. Maar ik heb me er wel naar ­genoemd: ‘zonmai’ is ‘maison’ in het verlan.’

In concert op 22.06 op Fête de la Musique, Brussel, en op 19.07 op Dour.