‘De grootste verliezer is niet Biden of Trump, maar het ego van Kanye West’

Donald Trump en Kanye West zijn symptomen van hetzelfde, doorgedraaid systeem, schrijft Knack Focus-redacteur Jonas Boel. En net zoals Kanye valt Amerika steeds meer ten prooi aan bipolaire waanideeën.

Iets meer dan 60.700, zoveel zielen wist Kanye West te overtuigen in de twaalf staten waar zijn naam op het stembiljet van de Amerikaanse presidentsverkiezingen stond. De meeste stemmen – 10.195 – behaalde de rapper in Tennessee, een zuidelijke staat die traditioneel Republikeins stemt. Ter vergelijking: net geen 1.850.000 mensen kleurden er een bolletje naast de naam van Donald Trump, tegenover bijna 1.140.000 stemmen voor Joe Biden.

‘I know Obama was heaven sent / But ever since Trump won, it proved that I could be president’, met die woorden, uit de song Ye vs. The People, motiveerde Kanye twee jaar geleden zijn beslissing om presidentskandidaat te worden. Maar het enige dat Ye bewezen heeft, is dat hij bereid was om zo’n tien miljoen dollar van zijn eigen geld te verbrassen aan een uit de hand gelopen egotrip.

270videohttps://www.youtube.com/https://www.youtube.com/user/KanyeWestVEVO360YouTubehttps://i.ytimg.com/vi/qc_8jcHYBis/hqdefault.jpg

De grootste verliezer van de Amerikaanse verkiezingen is dus niet Trump of Biden, maar het ego van Kanye West. Benieuwd wat de gevolgen van dit absurde avontuur op zijn wankele psyche zullen zijn. Wie weet, misschien zit er nog eens een goed album in. Al vrees ik dat we Kanye voorgoed moeten afschrijven. Niet als politicus (want dat is hij nooit geweest), maar wel als visionair en geloofwaardig rapartiest.

Kanye struikelde nog maar eens over zijn eigen, megalomane ambities, en in zijn val sleurt hij misschien wel anderen met zich mee. Want de cynische grap van zijn presidentskandidatuur is koren op de molen van al zij die aan de zijlijn roepen dat muzikanten (maar ook atleten, acteurs, en andere entertainers) moeten rappen/zingen/spelen en zwijgen.

Elke rapper met een uitgesproken, politieke mening en oprechte, maatschappelijke betrokkenheid – we denken aan Killer Mike en Jay Z, om er twee te noemen – kan nu herinnerd worden aan die keer dat Kanye West zich de volgende Donald Trump waande, ‘op een missie van God’. Die keer dat Kanye voor de allereerste keer in z’n leven ging stemmen, op 3 november 2020.

In zekere zin was hij de perfecte figurant in een triest, waanzinnig spektakel. Want wie er straks ook als uiteindelijke overwinnaar uit de bus komt, er zijn vooral verliezers in deze Amerikaanse presidentsverkiezingen.

De Republikeinse partij zag z’n grote leider het allerlaatste restje fatsoen overboord gooien, toen hij de overwinning prematuur opeiste met nog miljoenen stemmen te tellen. Zijn ongefundeerde beweringen over massale, illegale stembrieven en allerlei samenzweringen ondermijnden het electorale proces en het hele democratisch systeem. Als hij wint, zal hij blijven zijn duivels ontbinden.

‘What you willing to lose for the point to be proved?’, klinkt de tegenstem in Ye vs. The People, ’this shit is stubborn, selfish, bullheaded, even for you’. Die regels kunnen evengoed de narcistische Trump beschrijven, het verongelijkt kind dat zijn blokkentoren afbreekt wanneer die z’n zin niet kan doordrijven. Net als Kanye is hij een symptoom van een doorgedraaid systeem. ‘De grootste portemonnee betaalt voor het meest verblinde licht’, zoals Timothy Snyder schrijft over de ‘post-truth reality‘ in Over Tirannie. En wij voeden dat licht met clicks.

Als Biden wint, dan nog zal hij president zijn van een verscheurd en geradicaliseerd Amerika. Het Trumpisme bleef grotendeels overeind, de aangekondigde ‘blauwe golf’ kwam er niet. Ook niet in de Senaat, waar de democraten hoopten een groot en broodnodig overwicht te halen. Bij dit schrijven was het met 47 versus 48 zetels nog steeds kantje boordje.

En zo valt Amerika net zoals Kanye steeds meer ten prooi aan bipolaire waanideeën. Vol van zichzelf, onthecht van de werkelijkheid, verwikkeld in een interne strijd, een ego op drift. ‘Een natie verankerd in een patstelling, verscheurd tussen twee realiteiten, twee culturele stammen, twee verschillende sets van feiten’, zoals Time gisteren schreef. En zoals Kanye West weet is er meer nodig dan een pilletje om te genezen van een bipolaire stoornis. Maar in 2024 wil hij het nog eens proberen, Twitterde de rapper alvast. Dat belooft.