De dansvloer in galop: Horsegiirl klinkt als een grap, maar dan eentje die fameus uit de hand is gelopen

In het lang Stella gaf van jongs af blijk van muzikale aanleg, maar dacht dat een muziekcarrière niet was weggelegd voor een paard zoals zij. Tot ze bij toeval werd ontdekt door een ander gehoefd zangwonder genaamd Whitney Horseton, die meteen in haar geloofde en haar aanmoedigde om haar dromen na te galopperen. Sindsdien reist de Berlijnse merrie als Horsegiirl (gestileerd als horsegiirL) de wereld rond met liedjes waarmee ze ‘mensen wil doen rondspringen van vreugde zoals zij dat doet in haar stal’.

Dat is de ontstaansgeschiedenis van Horsegiirl. Of toch de versie die ze ons wil doen geloven. Wie er echt achter Horsegiirl en haar paardenmasker schuilgaat weet niemand, maar één ding is zeker: de persoon in kwestie drijft de methodacting héél ver. Ze maakt hardstyle, eurotrash en hyperpop over het plattelandsleven, lekkere wortels en bereden worden met een zadel. Haar slogan luidt: ‘I’m not a DJ, I’m a horse.’ Ze wordt besproken in het paardenweekblad Horse & Hound. Haar liedjes hebben titels als Praise the Farm, Hop Hop Hop en My Little White Pony. En ze nam een hooivork mee naar haar Boiler Room-set. Klinkt misschien als een grap, maar dan wel eentje die fameus uit de hand is gelopen: met een miljoen maandelijkse streams is Horsegiirl geen niche meer, en haar nummer My Barn My Rules is zelfs uitgegroeid tot een heuse zomerculthit. Hop hop hop, Horsegiirl in galop.

Een willekeurige quote ‘Ik ben geen fan van eenhoorns. Ze zijn ongelooflijk egocentrisch en doen alsof ze perfect en sparkly zijn, maar iedereen die er al eens eentje heeft ontmoet, weet wel beter.’