De dag na de begrafenis van zijn vader stortte rapper Freddie Konings zich vol op de muziek

Als kind wilde Freddie Konings de nieuwe Lil Wayne worden, intussen spit de Belgisch-Liberiaanse rapper niet meer louter voor de roem. Hij wil iets van zijn leven maken. Met Chossellonië 2 brengt de Antwerpenaar al zijn derde album van 2020 uit.

De vader van Freddie Konings (né Frederick Ewunkem Junior) staat eind jaren 90, midden in de Liberiaanse burgeroorlog, voor een dilemma: vechten of vluchten. Het wordt dat laatste, met het Kempische Ravels als bestemming. In 2011 – tegen dan is hij verkast naar Borgerhout -reist de rest van het gezin hem achterna. Frederick Junior is dan twaalf. Enkele jaren later zal hij voor dezelfde keuze staan als zijn vader destijds: vechten of vluchten. Het wordt dat laatste. Door zich op rapmuziek te storten zegt hij zijn problemen vaarwel.

Wie heeft je tot de rap geïntroduceerd?

Freddie Konings:Mijn thuisland. Ik herinner mij nog goed hoe ik tijdens een vakantie in Liberia enkele jongeren op straat bezig zag. Liberianen zijn dol op rap, zijn voortdurend aan het rijmen. Daar ben ik verliefd geworden op het rijmschema. Toen ik weer in België was, besefte ik: ik ben gezegend. Voor hetzelfde geld had ik net als hen een leven zonder enig toekomstperspectief.

Ik ben altijd een dromer geweest. Als kind was ik eenzaam. Ik had een geromantiseerd beeld van faam en wilde een superster worden. Niet alleen voor de rijkdom, maar omdat ik dan de middelen zou hebben om mijn naasten te helpen. Dat is tot op vandaag mijn grootste wens: dat mijn geliefden en ik een stabiel leven kunnen leiden. Maar sinds mijn ‘beroemdheid’ heb ik ook geleerd wat de neveneffecten zijn. Daar kick ik niet meer op.

Op Intro rap je dat ‘vrienden enemies zijn geworden’. Gaat dat daarover?

Freddie Konings:Onder meer. Fresku (Nederlandse rapper en cabaretier, nvdr.) zei ooit: ‘Als je samen met vrienden een doel voor ogen hebt en jij behaalt als enige dat doel, dan word je het doelwit.’ Dat is mij ook overkomen. Ik ben in benarde situaties beland waar ik mezelf heb kunnen uitwerken, maar zij niet. Nu haten ze mij omdat ik iets van mijn leven heb gemaakt.

Wat voor jeugd had jij?

Freddie Konings:Fucked up, maat. Ik kwam in Borgerhout aan toen het hier met racisme tien keer erger gesteld was dan vandaag. Ik heb veel moeten slikken. Dat heeft mij hard geraakt, maar er ook voor gezorgd dat tegenwoordig, nu ik ouder ben, weinig me nog kan raken.

Ik heb een artikel teruggevonden waarin je vader werd voorgesteld als een modelmigrant. Hij heeft de taal geleerd, een opleiding tot boekhouder gevolgd en hier een carrière uitgebouwd. Heeft zijn levenswandel je geïnspireerd?

Freddie Konings:Dat kun je zeggen, ja. Maar ik heb ook véél slechte voorbeelden gezien. Vooral die hebben mij de ogen geopend. Ik wil gewoon geen mislukkeling zijn.

Pas op latere leeftijd heb ik beseft dat ik veel aan mijn ouders te danken heb. Ze hebben er álles aan gedaan om mijn broers en mij een goed leven te schenken. Als kind sta je daar niet bij stil.

Wanneer ben je tot dat inzicht gekomen?

Freddie Konings:Op mijn zeventiende stond ik er alleen voor, door mijn koppigheid. Ik heb toen geleerd hoe hard je moet knokken in het leven. Toen kon ik, die de Belgische nationaliteit heb en vlot Nederlands spreek, mij plots voorstellen welke waters mijn vader doorzwommen moet hebben om zijn gezin een betere toekomst te geven.

‘Ik rap over shit die ik dagelijks zie’, klinkt het op War Baby. Bij momenten heb je het expliciet over drugs en geweld. Was het een optie om te waarheid te verdoezelen?

Freddie Konings:Niet echt, man. Ik wil dat mensen begrijpen waar ik vandaan kom. Soms schrijf ik iets neer waarvan ik achteraf denk: dit zeg ik toch beter niet. Dus ik censureer al veel. Maar niet over de waarheid rappen is nooit een optie geweest. Ik heb veel meegemaakt in mijn leven. Door mijn verhalen op te schrijven kan ik ze een plaats geven. Als ik later naar mijn muziek luister, kan ik zien welke stappen ik heb gezet. Je hebt overal mensen die vastzitten in dezelfde nachtmerrie als ik toen. Daarom maak ik deze muziek, in de hoop dat ook zij een uitweg vinden.

Wat houdt die nachtmerrie in?

Freddie Konings:Elke dag rondrijden met schrik, niet wetend of je zult thuiskomen. Dat je telefoon krijgt omdat je vrienden zijn opgepakt. Op een bepaald moment had ik zo veel tegenslagen dat ik dacht dat ik vervloekt was.

Je haalt je Instagram regelmatig leeg. Eén foto, van de begrafenis van je vader, laat je daarbij echter staan.

Freddie Konings:Ik heb veel shit uitgehaald en hij bleef – mijn moeder trouwens ook – geduldig met mij. Uiteindelijk heeft mijn gedrag ons toch uit elkaar gedreven. Toen we later weer contact hadden, lag hij jammer genoeg op sterven. De dag nadat ik mijn vader heb begraven, heb ik beslist om mij vol op de muziek te storten. Ik had twee opties: iets positiefs met mijn leven aanvangen of het slechte pad blijven volgen. Sindsdien zet ik alles op de muziek.