Nu het jaar er alweer voor de helft op zit, blikt Knack Focus terug op het beste van wat de afgelopen maanden te bieden hadden. Vandaag: klassieke muziek.
Ontdek al het beste van 2024 tot nu toe in ons dossier.
10) Pianoconcerto’s van Schumann en Grieg (Elisabeth Leonskaja, Luzerner Sinfonieorchester o.l.v. Michael Sanderling) (Erato)
Dat Elisabeth Leonskaja, o.m. door haar bijzonder lyrische spel, nog altijd een van de meest vooraanstaande Schumann-vertolkers is, bewees zij eerder dit jaar in Antwerpen. Hier koppelt zij diens pianoconcerto aan dat van Grieg.
9) Bach Triple (Frank Theuns, Sophie Gent, Bertrand Cuiller, Les Muffatti) (Ramée)
Ook dit programma, met al wat Bach schreef voor viool, fluit, klavecimbel en orkest, was al in Antwerpen en Brussel te horen. Bijzonder geïnspireerd spel, inclusief de ontdekking van een ‘virtueel’ concerto, samengesteld uit instrumentale delen van cantates.
8) Orfeo ed Euridice van Gluck (Jakub Józef Orliński, Fatma Said, Elsa Dreisig, Il Giardino d’Amore o.l.v. Stefan Plewniak) (Erato)
Deze versie van Glucks meest geliefde opera munt vooral uit door de rauwe emotie die uit vele passages spreekt. Dat is wat je van Orliński als Orfeo verwacht, maar Said en Dreisig doen nauwelijks voor hem onder.
7) Beethoven: Symfonie nr.. 3 ‘Eroica’ en Ouverture ‘Coriolan’ (Budapest Festival Orchestra o.l.v. Iván Fischer) (Channel Classics)
Zijn ‘Pastorale‘ was al een juweel; in de ‘Eroica’ toont Iván Fischer een heel andere, opstandige kant van de componist (en van zichzelf?). Het is dan ook Beethovens meest politieke symfonie.
6) Bach: zes Partitas (Martin Helmchen) (Alpha)
De partita’s van Bach op de tangentenvleugel, het favoriete instrument van Mozart in zijn jeugd? Ongewoon, dat wel, maar welke klankwerelden gaan er open! Soms denk je: zou Mozart zo Bach hebben gespeeld?
5) Sheherazade van Rimski-Korsakov en Een nacht op de kale berg van Moessorgski (Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia o.l.v. Antonio Pappano) (Warner Classics)
Sheherazade is zoals je die van Pappano verwacht: lyrisch en bedwelmend. De verrassing zijn twee versies van Moessorgski’s ‘Nacht op de kale berg’. Niet die van Rimski, maar de twee originele: rauw, bijna zo modern als Stravinski.
4) Wonder Women (Vincenzo Capezzuto, Luciana Mancini, Benedetta Mazzucato, Céline Scheen, L’Arpeggiata o.l.v. Christina Pluhar) (Erato)
Een album opgedragen aan vrouwen: vrouwelijke componisten van de zeventiende eeuw en vrouwelijke musici van alle tijden die hun talent moesten verbergen achter hun man of hun carrière te vroeg moesten opgeven. En zoals we gewoon zijn van Pluhar: er wordt ook lol getrapt.
3) Vioolconcerto en kamermuziek van Benjamin Britten (Isabelle Faust, Orchester des Bayerischen Rundfunks o.l.v. Jakub Hrusa) (Harmonia Mundi)
Brittens vioolconcerto is een buitenbeentje, met een lach en een traan. Isabelle Faust is er een ideale uitvoerder voor en combineert het met vroege kamermuziekwerken voor viool, altviool en piano.
2) Muziek van Francis Poulenc, Paul Schoenfield, Béla Bartók en Serban Nichifor (Patricia Kopatsjinskaja, Reto Bieri, Polina Leschenko) (Alpha)
Dit moet zowat de meest vrijgevochten opname van de laatste jaren zijn. De drie musici hebben geen schrik van vieze klanken en schurende ritmes. Vermakelijk en ontroerend van de eerste tot de laatste noot.
1) Die Walküre van Wagner (De Munt)
Oppervlakkig bekeken leek Romeo Castellucci’s interpretatie van Wagners Walküre donker en pessimistisch. Maar wie zich onderdompelde in de muziek en de vaak verstilde beelden, gebaren en rituelen, werd diep ontroerd. Voorlopig is er nog geen dvd van maar het zou een schande zijn als die er niet kwam.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier