8 cultuurtips van Knack Focus: de concerten, expo’s, films en events van deze week

De redactie van Knack Focus gidst u door het brede cultuuraanbod van deze week, van 9 tot 18 mei. Dit zijn onze acht favoriete tips om uw cultuur agenda te vullen: van concerten en expo’s tot films, theatervoorstellingen, jazz en klassieke muziek.

Pop: Sensueel janken

Tristanne + Space Afrika, 15.05, Het Bos, Antwerpen, hetbos.be

Toen Isolde Van den Bulcke twee jaar geleden afstudeerde als jazz-zangeres, had ze het gehad met zingen. Ze was op het conservatorium altijd al een buitenbeentje geweest dat liever naar Oneohtrix Point Never dan naar jazziconen luisterde en besloot het na haar langspeeldebuut, het avantpopalbum Wellif, over een andere boeg te gooien. Onder een nieuwe naam (Tristan werd Tristanne) bracht ze haar tweede, instrumentale plaat uit. Sexy Tears heet die, en ze schommelt ergens tussen, welja, Oneohtrix Point Never en soundtracks uit de jaren zeventig. In Het Bos treedt Tristanne op met Space Afrika, een duo dat opkwam in de dubtechnoscene van Manchester en intussen met zijn industriële, gefragmenteerde soundscapes een graag geziene gast is op festivals in Europa en Noord-Amerika. (Milena Maenhaut)

Festival: De leukste muzikale tiendaagse

Les Nuits Botanique, 15-25.05, Botanique, Brussel, lesnuits.be

Azealia Banks. Jenny Hval. Osees. Greentea Peng. Alabaster DePlume. Botanique verzamelde weer een indrukwekkende reeks namen voor zijn jaarlijkse lentefestival Les Nuits. Nieuw dit jaar is dat je met één dagticket toegang hebt tot alle podia van de concertzaal, en zo schuift Les Nuits steeds meer op naar een festival zoals we dat in de zomer kennen, met festivaldagen in plaats van verschillende concertprogramma’s op één avond. Er zijn dagen in het teken van donkere rock en metal (15.05, met onder andere Zeal & Ardor en Wiegedood), Franse pop (21.05, met Adèle Castillon en Vendredi sur Mer), hiphop (22.05, met Dalí en H JeuneCrack) en avant-garde en experiment (25.05, met Stereolab en Poison Girl Friend). En voor wie niet vroeg naar huis wil, is er het nachtprogramma Bota by Night (23.05, met Manuka Honey en LazerGazer).(Milena Maenhaut)

Nightlife: Een weekend vol regenboograves

Outrageous, 16.05, Ancienne Belgique, Brussel, abconcerts.be

Er zijn véél Pride-feestjes om uit te kiezen (zie ook hieronder), maar het jaarlijkse Outrageous in de Ancienne Belgique moet toch onze favoriet zijn. Op de vooravond van de Pride March slaat de concertzaal de handen in elkaar met Misfitte, een organisatie die ruimte wil opeisen voor (queer) vrouwen, non-binaire en trans personen in het Brusselse nachtleven. Ze nodigen onder anderen ravepopster JeanneTo, (paal)dansstudio Jezebel en Planningtorock uit, een producer die nummers schrijft met titels als Let’s Talk about Gender Baby, Get Your Fckn Laws off My Body, Misogyny Drop Dead en Patriarchy Over & Out. Weten we meteen wat we de dag nadien op onze pancarte kunnen schrijven. Want meer dan een feest is Pride een protest tegen een wereld waarin lgbtqia+-rechten steeds meer worden ingeperkt, en niet alleen in Amerika. Protect the dolls! (Milena Maenhaut)

Film: De film die bodyhorror weer cool maakte

Grave, 13.05, De Cinema, Antwerpen, destudio.com

Voor Luca Guadagnino kannibalisme (een beetje) romantisch maakte met Bones and All, voor de golf van feministische bodyhorrorfilms zoals The Substance en Swallowed, en voor ze in 2021 als tweede vrouwelijke regisseur de Gouden Palm won met Titane, maakte Julia Ducournau Grave. In de deels in Luik opgenomen film ontdekt een veelbelovende studente geneeskunde (vertolkt door Garance Marillier) de ware reden waarom haar gezin strikt vegetarisch is. Met alle bloedige gevolgen vandien. Maar Grave is ook een film over ontluikende seksualiteit waarmee Ducournau jonge vrouwen wil ‘steunen in de manier waarop ze over hun seksualiteit denken’, zei ze indertijd in Knack Focus. ‘Yes, I fucking fuck. So fucking what? Don’t you?’ (Milena Maenhaut)

Expo: Opendeurdagen voor kunstminnaars

Week van de Belgische musea, 11.05-18.05, ≠ locaties, museumpassmusees.be

Tijdens de Week van de Belgische musea plannen tentoonstellingscentra in alle provincies allerlei evenementen. Om een idee te geven: op 11 mei starten in Bokrijk de Moederzielzondagen, met activiteiten rond foto’s van Lieve Blancquaert. Op zaterdag 17 mei wordt in het Antwerpse Middelheimmuseum de combinatie kunst en natuur gevierd en ’s avonds bekroond met een tuinfeest. Diezelfde dag zijn in Doornik en Ieper alle musea open tot middernacht. Op zondag 18 mei tovert het Felix Art & Eco Museum in Drogenbos zichzelf om in een boerendorp. Bezoekers krijgen de kans om oude ambachten uit te proberen of gade te slaan (schaapje scheren, trekpaarden in actie). In het Industriemuseum in Gent verneem je dan weer alles over wol en kun je leren weven. De drijvende motor achter dit alles is de Museumpas. (Filip Huysegems)

Podium: De comeback van de Dulle Griet

Bruegel, 15+16.05, Toneelhuis, Antwerpen, toneelhuis.be

Last call voor wie Anne-Laure Vandeputte – op dit moment vooral aan het werk op de set van de VRT-serie Breendonk – een van haar eerste en strafste rollen op het toneel wil zien vertolken. Ze speelde die rol in Bruegel. Dat stuk ging in 2019 in première in de Bourlaschouwburg. Die schouwburg wordt binnenkort gerenoveerd, en daarom vertoont Toneelhuis – gehuisvest in de schouwburg – nog één keer de successtukken van zijn huisartiesten. Waaronder dus Bruegel van regisseur Lisaboa Houbrechts. Dat stuk is een wervelende tijdreis van in 1562 – het jaar waarin Pieter Bruegel de Oude het schilderij Dulle Griet maakte – tot nu. Hamvraag: wie was Bruegel en wie was ‘manwijf’ Dulle Griet? Vandeputte speelt een ontwapenende Dulle Griet. Haar wanhopige kreet ‘Ik besta!’ gaat door merg en been. (Els Van Steenberghe)

Jazz: Tussen Engels flegma en New Yorkse drive

Bill Laurance Trio, 14.05, N9, Eeklo, n9.be

Op woensdag 14 mei speelt de Britse pianist Bill Laurance in N9. De Texaans-New Yorkse fusiongroep Snarky Puppy bracht hem wereldfaam, maar in trio – met drummer Oscar Ogden en bassist Menelik Claffey – klinkt hij compacter, trefzekerder. Zijn spel balanceert tussen Engels flegma en New Yorkse drive, tussen lyriek en onderhuidse groove. Klassiek geschoold, maar evengoed gevormd door funk en drum-’n-bass, vermengt hij impressionistische kleuren met ritmische gelaagdheid. In dit intieme trio worden zijn composities uitgebeend tot de essentie: melodisch, aanstekelijk, maar nooit voorspelbaar. (Frederik Goossens)

Klassiek: Beethoven op de breuklijn

Beethovens helden, 15.05 & 16.05, Cultuurcentrum Hasselt & Concertgebouw Brugge, animaeterna.be

Beethovens helden? En heldinnen! Het verhaal van de Eroica-symfonie, die oorspronkelijk Bonaparte zou heten, is bekend: Beethoven was furieus toen hij hoorde dat Napoleon zich tot keizer had gekroond. Hij droeg de symfonie dan op aan ‘de herinnering aan een groot man’. Dat van de opera Fidelio, die eerst Leonore heette, is even interessant. Doorheen de verschillende versies is er een constante evolutie van een bevrijdingsopera naar een loflied op de echtelijke liefde als grondslag van held(inn)enmoed: Leonore vermomt zich als een man, Fidelio, om haar echtgenoot Florestan te redden uit een politieke gevangenis. Ook in Beethovens losstaande scène Ah! perfido is het een vrouw die haar protest tegen onderdrukking en alleenheerschappij uitschreeuwt. Anima Eterna en de Zweedse sopraan Miah Persson (foto) maken met deze eigenzinnige combinatie van opera-uittreksels en symfonie een wezenstrek van de componist op de breuklijn van ancien régime en liberale democratie duidelijk. (Stephan Moens)