Chuck Berry in tien essentiële songs

Charles Edward Anderson Berry Sr., kortweg Chuck Berry, is niet meer, maar zijn muziek leeft wel verder. Een van de founding fathers van de rock-‘n-roll in tien songs.

Maybellene (1955)

Chuck Berry’s eerste single was een amper eerder gehoorde combinatie van hillbilly country, blues en up-tempojazz en luidde het tijdperk van de rock-‘n-roll in. ‘Maybellene’ wordt een van de eerste argumenten om een latere uitspraak van Keith Richards in Rolling Stone te staven: “Chuck had the swing. There’s rock, but it’s the roll that counts”.

Brown Eyed Handsome Man (1956)

De inspiratie voor ‘Brown Eyed Handsome Man’ vond Berry tijdens een tournee door regio’s in Californië waar vooral Afro-Amerikanen en Latino-Amerikanen woonden. Zelf beschrijft hij die ervaring als volgt in zijn autobiografie: ‘I didn’t see too many blue eyes.’ Tijdens die tournee zou hij een rondhangende man hebben zien opgepakt worden door de politie, waarna enkele vrouwen de politieagent overtuigden hem te laten gaan.

Roll over Beethoven (1956)

Lucy, de zus van Chuck Berry, moet nogal een kreng geweest zijn. Ze speelde zo vaak haar klassieke repertoire op de familiepiano dat de kleine Chuck nooit de kans kreeg om te tokkelen. ‘Roll over Beethoven’ kan dus gerust gezien worden als een finale steek in een gevecht tussen broer en zus, al kondigt het ook een nieuw era aan in de muziekgeschiedenis: Roll over, Beethoven / And tell Tchaikovsky the news. Rock-‘n-roll is een blijver.

Rock and Roll Music (1957)

Berry pende wellicht de beste ode aan de rock-‘n-roll ooit neer. In zijn autobiografie schreef hij daarover: ‘Ik moest iets creëren dat rock-‘n-roll helemaal kon vatten. De tekst moest echt elk aspect ervan definiëren.’ Dat heeft hij zo vakkundig gedaan dat The Beatles het lied in 1964 gecoverd hebben, en The Beach Boys in 1976.

Johnny B. Goode (1958)

‘Johnny B. Goode’ is de eerste rock-‘n-rollhit die gaat over het leven als rockster. Daarvoor putte Berry inspiratie uit zijn eigen leven: net als het titelpersonage kwam hij naar een grote stad om faam te zoeken. In 1955 ontmoette hij Muddy Waters en in 1958 was hij de grootste hitschrijver in de rock-‘n-roll na Elvis Presley – die zich overigens jaloers toonde op het schrijverstalent van Berry. De originele tekst luidde volgens Berry overigens: ‘That little colored boy could play’. Maar, zei hij nog, ‘ik heb dat veranderd naar ‘country boy’, anders zou het niet gespeeld worden op de radio.’

Sweet little sixteen (1958)

De levensvreugde spat ervan af in ‘Sweet little sixteen’. Het is een ode aan de jeugd, Amerika en de muziek die ook The Beach Boys later inspireerde tot het schrijven van ‘Surfin’ Usa’. Al baseerden ze zich misschien net iets te veel op de hit van Berry, want die dreigde een rechtszaak aan te spannen wegens plagiaat. Die is er uiteindelijk niet gekomen, omdat The Beach Boys hem als schrijver erkenden.

Memphis, Tennessee (1959)

The Beatles, Elvis Presley en Johnny Rivers zijn maar enkele artiesten die de song over het mislukte telefoontje van kleine Marie hebben gecoverd. Berry zingt over een zesjarige dochter die in contact probeert te komen met haar vader nadat haar ouders gescheiden zijn, maar ze slaagt er niet in hem te bereiken of een nummer achter te laten. In 1964 zal Berry met ‘Little Marie’ een vervolg breien aan dit hartverscheurende verhaal.

You never can tell (1964)

Chuck Berry schreef zijn hit – die Quentin Tarantino in 1994 zou gebruiken in Pulp Fiction – toen hij een gevangenisstraf uitzat in de Missouri’s Federal Medical Center-gevangenis. Daar belandde hij wegens zedenfeiten met een 14-jarige, maar zijn straf weerhield de man er niet van te schrijven over een ’teenage wedding’ en ‘skeptical old folks’. Opmerkelijk is dat de gitaarheld in ‘You never can tell’ vooral piano en blazers laat schitteren.

No particular place to go (1964)

Ook dit nummer over tieners en vrijheid schreef Berry toen hij vastzat. De melodie is hetzelfde als die van zijn in 1957 verschenen nummer ‘School Days’, maar het geheel klinkt net iets vinniger. De verklanking van frustratie over het opgesloten zitten terwijl The Rolling Stones en The Beatles furore maken met rock-‘n-rollhits?

My Ding A Ling (1972)

Opmerkelijk genoeg was het enige nummer waarmee Chuck Berry een nummer één-hit haalde op Amerikaanse bodem een cover, en leek de song in weinig op zijn eerdere nummers. ‘My Ding A Ling’ werd in 1952 geschreven door Dave Bartholomew en gaat over een jongetje en zijn bijzonder stuk speelgoed – als je daarbij ondeugende gedachten krijgt, is dat helemaal terecht.